Nostalgic Chaos

Chapter 13

Fairon's POV

I immediately went to GA para sa practice ng sayaw. After kasi ng seminar ng teachers magkakaroon ng bisita ang school. Wala nang iba pang program, but to welcome the visitors kinailangan ang dance troupe.

Ipinark ko agad ang motor ko at isinabit ang helmet. Ako pa kasi ang nag-edit ng music namin kaya mukhang late na ako. Tss.

Mayamaya'y nakarating din ako sa dance hall ng school. Pero bago ako pumasok may humila sa braso ko sa gilid kaya naman nagulat ako!

"We need to talk." Si Brea.

"What?" Gulat paring tanong ko sa kaniya. Ano kayang trip ng babaeng ito.

"Sinong kasama mo kahapon?"

Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Napaisip naman ako ng mga nangyari kahapon at talagang si Emandria lang ang kasama ko.

"Revi."

"Revi? Who's Revi?"

"Tsk si Eman."

"A-Ah."

Napatungo naman siya at tsaka sumimangot.

Tinalikuran ko na siya dahil ayaw ko namang magsungit sa kaniya.

Tsaka isa pa, babae siya at alam kong sensitive ang damdamin niya.

"W-Wait..." Tumigil ako sa pagpasok sa pintuan nang marinig ko ang pagpipigil niya, nilingon ko naman siya at hindi siya nakatingin sa akin. "... do you like her?"

"Of course, I like her."

Nainis na ako at tsaka tinalikuran na siya.

Kung iisipin, okay naman talaga si Breanda, maganda, matangkad, morena, sexy. She's like every boy's fantasy. Pero hindi ko maintindihan kung bakit kailangang sa akin siya magpakaganyan.

I like her, but... i can't see her in my future. Maybe you know that feeling too.

On the other side, wala naman yatang taong ayaw kay Revi. Wala naman siyang ginagawa kung hindi ang gustuhin na maging maayos ang buhay niya.

Hindi sa naaawa or what, pero I want to help her everyday. Gusto kong mapasaya ko siya kasi alam ko na responsibility ko 'yon.

Hindi ko namalayang nakapasok na pala ako sa hall. Inilapag ko ang bag ko at uminom muna ng tubig.

Sa tingin ko'y hinihintay lang nila ako dahil ng music.

Wexi's POV

Sa oras na ito, ayoko pang ma-attach. Isang beses na akong nagkagusto sa isang lalaki pero sa huli'y nasaktan lang ako.

This happened years ago, bata pa ako pero I know that is love already. Hindi ko pa siya nakakausap, pero noong unang magkita kami ay nahulog na ang loob ko dahil sa mga mata niya. Malalim. At may pinapahiwatig.

Dumating ako sa point na hinanap ko sa fb ang mukha niya at halos ilang oras akong parang timang na ginagawa 'yon. Then I saw him sa mutual friends ng isang friend ko rin. I was so happy that time!

I stalked him. Knew where he lives, how old was he, his full name, what school was he in. I really want him. But... I was too shy. I was just so young that time and has no knowledge with those stuff. Like... how would I approach him?

Weeks passed, I was already in the follow-him-up-to-his-house level and all I wanted to do that time was to see his face. I knew where he lived and follow him whenever I had chances to.

Months passed and I was still into him. I am okay with what i was doing and really contented with it. I continued adoring him up to realizing I love him already.

It was so nice not until I saw him with someone.

It was all fine not until he was with Eman.

"Baby, kain na."

Nagitla ako nang marinig ang boses ni Mommy na nakadungaw sa pinto. Noon ko na lamang narealize na nakatulala ako sa kisame.

Tumayo ako agad, naghilamos at nagtoothbrush.

I went downstairs at nakita ko naman si Daddy na nasa mesa na while si Mommy ay naglalagay pa ng rice sa bowl.

"Good morning, Daddy."

"Good morning, are you okay? You look pale."

Nagulat ako sa reply ni Daddy pero hindi ko na siya sinagot pa.

"Hmm good morning Mommy."

She smiled and then answered, "Kain na, anak."

Napuyat nga pala ako kagabi at halos alas kwatro na rin ako nakatulog. After namin maglaro ni Troy ay napuno na ang utak ko ng isipin. We were really enjoying kagabi. He's sweet and supportive.

I like him naman, but may kulang.

Sumandok ako ng kanin at inilagay sa plato ko.

We ate at nagpaalam naman sila na pupunta sila sa office kaagad, as if may choice pa ako?

I went straight sa kwarto at tinext si Vlad.

Compose new message

Vlad? How are you?

Sent to Vlad

I cannot think of something else to do aside from reading. Feeling ko puro laro at pahinga na lang ang mangyayari sa akin. I have plenty of activities pa naman pero I am not doing it! Hays.

Pumwesto ako sa study table ko at agad namang binuksan ang Gen Bio 2 na book ko. Inutasan kami na sagutan ang chapter test.

Bago ako magsimula ay tinurnoff ko ang phone ko and then chinarge 'yon. I really don't need distractions right now kasi I want to finish 'yong mga assignments.

I went downstairs at nadatnang wala na sina Mommy. I grabbed cookies and milk sa ref so that meron akong snacks habang nag-aaral.

Inabot ako ng about 2 hours sa pagbabasa at pagsasagot. Feeling ko pagod na pagod na ang utak ko sa words na nakasulat sa book na 'yon! 😩

I decided to take a bath and do my skincare. I turned on my phone at nakita ang dalawang texts from Vlad.

New Message from Vlad

I'm confused right now.

New Message from Vlad

But I'm fine, nandito ako kina Eman.

I remembered Eman. Omg, how could I forget her? 😩

I called Eman kaagad after that.

KRIIIINGGGG!

Isang beses lang nagring ay sinagot naman niya agad.

"Hmm, Wexi?"

"Can I come?"

"Sure! We're playing."

"Okay, I'll be there hihi."

Tumayo ako agad at naghanap ng susuotin. I also texted Mommy that I'll be going to Eman's with Vlad.

I am really excited!!

Well, uhm... I'll admit I was mad at her after I knew they were dating ng crush ko noon. But, she's still my friend at mas mahalaga siya for me.

I was so happy na hindi na niya matandaan ang lahat. Nakagawa ako ng napakalaking kasalanan dahil paranoid ako. That was between me, Vlad, and her. Nahirapan akong timbangin ang lahat dahil sumabog na rin ako.

I was really at her side that time... not until I knew after those years, kahit sila na ni Vlad... nagkikita pa rin sila ng crush ko noon. Nagkakasama pa rin pala sila ni Fairon.