Sessiz çığlıklarım

12.bölüm

Odada bir o tarafa bir bu tarafa dönüp duruyordum. Babamın bir an önce gelmesini isterken odanın kilidi açıldı.

Tahiri görmem ile derin bir nefes aldım. Yüzünü görmek istemediğimi açık bir şekilde söylemiştim.

" ne var? Yüzünü görmek istemiyorum demiştim." Dedim. Kapıyı kapatarak yanıma geldi.

"Maviyi görmek istersin diye düşünmüştüm." Dedi. Anlamsız bakışlar ile ona baktım. Mavi burada mıydı?

"N nasıl?" Merak ile ona yaklaştım. Elindeki telefonu bana uzattı. Ekranda maviyi görmem ile gülümsedim. Görüntülü aramıştı.

"M mavi! İyi misin?" Gözlerimin dolmasına engel olamayarak baktım ona. Çok bitkin ve yorgun gözüküyordu.

Kim bilir tek başına neler yaşıyordu orada.

"Nefes,kurtar beni. Bu adam her gün bana ben senin babanım deyip duruyor. Canım yanıyor,sanki bir ateşin ortasındayım ve nasıl çıkacağımı bilmiyorum." Gözlerimdeki yaşlar yerle bir bir buluşmaya başladı. Her ne kadar dna testi yapılmış olsa bile o sadece mavinin biyolojik babası olabilirdi. Daha ötesi onun için yoktu.

" mavi sakın üzülme,ağlama. Kurtulacağız ikimizde. Kurtarıcaklar bizi! Sen sakın korkma. O herifi de takma. Sen onun sadece biyolojik kızı olabilirsin." Dedim. Telefonu tahirin elinden alıp mavi ile konuşmaya başladım. Tahir odada dolanıyordu. Sonra bir yerde durdu. Onu umursamadan mavi ile konuşmaya devam ettim.

" nasıl olucak nefes? Beni aileme ö öldü diye söylemişler." Biliyordu. Ailesinin ondan ümidini kesmesi onun için çok kötü olurdu.

"Korkma ailen onlara inanmaz. Hem sen bana güven! Ben kurtarıcam ikimizide..." cümlemi devam ettiremeden tahir elimden telefonu aldı.

Ben ne olduğunu şaşırarak ayağı kalktım. Tam ona bağıracaktım ki elindeki telefonu yatağa fırlattı. Bu nazlı ablanın tepsiye koyduğu telefondu. Saklamayı unutmuştum.

"Sakın aklımdan geçen şeyi yapmış olma nefes,sakın!" Dedi. Başımı eğerek yere baktım. Tam o sırada dışarıdan gelen araba sesi ile umutlarımın kapıları bir bir açılmıştı.

"Beni burada esir alamayacağını biliyorsun!" Dedim. Tam kapıdan çıkacakken kolumdan tutup beni duvar ile kendi arasına aldı.

" hele şunları bir atlatalım o zaman esir almak neymiş göreceksin Nefes Zorlu!" Nefesini nefesime karıştırarak konuştu. İçeri burak'ın girmesiyle azcık benden ayrıldı.

"Babası geldi." Dedi. Tahir derin bir nefes alarak bana baktı. Babamların benim burda inanmaları için bir şey yapmam gerekiyordu.

"Sakın nefesi bulmalarına izin vermeyin! Bir şekilde oyalayın.ben nefesi saklayacağım." Dediği şeyle odadan çıkmak için yeltenecektim ki burak önüme çıktı.

"Çekil önümden. Babam benim burada olduğumu biliyor. Ne yaparsanız yapın o beni almadan gitmeyecek." Dedim sinir ile.

" tahir babası polisler ile gelmiş. İş uzar. Siz bir müddet bu odadan çıkmayın. Burada saklanın." Burağın dediği şey ile onu itip bağırmaya başladım.

Tahir arkamdan ağzımı kapatıp beni kucaklayınca daha çok çırpındım. Beni belimden kaldırıp dolabın yanına getirdi.

Burak odadan çıktığı anda dolabı açıp ikimizinde içeri girmesini sağladı.

Beni kendine çevirip elini ağzıma koydu. Elimden geldiğince çırpınıp bağırmaya çalışıyordum.

Tahir bana daha da yaklaşıp kulağama söylediği şeyler ile çırpınmayı bıraktım.