Sessiz çığlıklarım

7.bölüm

Neftahkaleliiiii bölümü sunarrrrr

  Bir gün içinde yaşadığım kaçıncı şoktu? Melis kenan hocanın kızı değildi, tahir babamın ortağının oğlu çıktı ve şimdi...

Düşünmek bile beni korkuturken gerçekten kaybolması.. zarf yok.

Ben bunu maviye nasıl söylerim? Birde bende kalması daha güvende olur demiştim kıza. Daha bir gün geçmeden kaybettim diyemezdim.

Hızla diğer çekmecelere baktım. Dolaplara, yatağa, hatta kıyafetlerin arasına bile baktım. Yoktu. Ben onu çekmeceme koyduğumu çok iyi hatırlıyorum. Ama nasıl olur? Kendi kendine çıkmadı ya.

"Tamam nefes sakin olmaya çalış. Elbet burada bir yerdedir." Kendimi sakinleştirmeye çalışsam bile olmuyordu. Bunu biri burdan aldıysa o dna testinin bende olduğunu anlamıştır. Ama kim? Kalelilerden kimse almaz. Annem ve babam hiç olmaz. Herkes içerdeydi ben onu oraya bırakırken.

Telefonumun çalmasıyla resmen yerimden zıplamıştım. Nehir arıyordu. Ben bu kıza numaramı vermemiştim ki..

Umursamayarak telefonu açtım.
"Efendim nehir?" Dedim.

"Ooo hemen kaydetmişiz bakıyorum. Aman neyse ne yapıyorsun?" Demesiyle şaşırdım. Daha yeni gitmişlerdi.

"Hiç.. hiç bişey. Oturuyordum. Erken uyumaya niyetim yok."

"Benimde. Şey diyecektim. Yarın müsait misin?"

"Bilmiyorum. Ama şuanlık işim yok. Neden sordun?"

"Tamam madem bu saatten sonra da olmasın. Çünkü yarın yengem,sen ve ben dışarı çıkıcağız."

"Dışarı mı? Bilmem ki."

"Ne olacak nefes? Hem bir birimize alışmış oluruz. Artık ortak kızıyız." Demesiyle gülmeye başladım.

"Tamam tamam gelirim. Konuşuruz  yarın nerede buluşacağımızı."

"Tamam. İyi geceler."

"Sanada." Deyip telefonu kapattım. Sehpanın üzerine koyup  yatağa oturdum.

Kimden şüphelenmem gerektiğinide bilmiyordum. En iyisi uyumak. Yarın sabah sakin kafa ile düşünmeye çalışırım.
Ne kadar sakin olabilirse tabi.

•

Yazardan

"Nasıl zarfı gönderdik. Ben bişey almadım." Dedi kenan sinir ile. Telefonda adamlarından en güvendiği necip ile görüşüyordu.

"Kenan bey kızınız benden dna testinin bulunduğu zarfı aldı." Dedi necip.

"Kızım mı? Bekle." Deyip anında telefonu kapattı. Koşarak melisin odasına gitti.

"Melis!" Bağırarak melisi çağırmıştı. Onun gerçekleri öğrenmesi bile onu korkutuyordu.

"Efendim baba? Bu halin ne?" Melis telaşla odasından çıkarak babasının yanına gitti. Kenan ona nasıl soracağını düşünüyordu. Dna testini sen mi aldın diyemezdi. Kızının hiç bişeyden haberi yoktu.

"Bugün buraya biri geldi mi?" Dedi kenan en mantıklı olduğunu düşündüğü soruyla.

"Mavi geldi. Yani okuldan arkadaşım." Kenan istediği cevabı alamamıştı.

"Hayır. Yani maviden başka biri."
Dedi. Melis düşünceli bir şekilde babasına baktı. " aslında ben tuvaletteyken biri gelmişti. Mavi baktı kapıya. Ama adres sorduklarını söyledi. Yani ondan başka kimse gelmedi. Tektik evde."