Sessiz çığlıklarım

23.bölüm

   Efsane bir bölüm mü geldi acabaaaa??????

Satır arası yorum yaparsanız mutlu olurum🖤

Nefes zorlu

5 gün sonra

"Son 5 gün nefes zorlu."

Adının fahri olduğunu öğrendiğim adamın sesi ile bir lanet güne daha uyandım.

"Ölümüne sadece 5 gün kaldı. Ve ben sen ölmeden sana bir iyilik yapmak istiyorum."

Boş bakışlarım alay ile üzerinde gezerken sandalyenin arkasına bağladığı ellerimi çözmeye başladı.

"Bana şu an da yapabileceğin en büyük iyilik kendini öldürmen olabilir."

"Emin misin? Mesela annen ve babanı sana göstersem bile mi?" Dedikleriyle beynim karıncalanmaya başlamıştı. Annem ve babam?

Sahi ne uzun zaman olmuştu onları görmeyeli... ben burada ölmek isterken gram aklıma gelmemişlerdi. Aileme olan sevgim yorgun bedenimin arkasında kalmıştı.

Bedenim acı ve şaşkınlık içinde kıvranırken elini omzuma koydu. Titrek bir nefes alarak geri çekilmeye çalıştım.

"Bir insan için ailenin ne kadar önemli olduğunu çok iyi biliyorum nefes. Seni kaçırmamın da en büyük nedeni bu."

Aile... ben... ne alaka ki?

"Ne saçmalıyorsun? Ki annem ve babama ne yaptın?" Sesim sonlara doğru yükselirken yüzündeki sırıtışı genişledi.

"Merak etme onlara zarar vermedim. Asıl soruna gelecek olursak...

Bildiğim kadarıyla sen mavi için çok değerlisin,hatta o kadar değerlisin ki sırf senin için müdürünün evine gitti. Sırf senin için okuldan atılmayı göze aldı ve yine sırf senin için nefret ettiği kız ile takıldı,"

Bütün bunları biliyor olması beni kuşkuya sürüklüyordu ama nereye varacağını merak ediyordum.

"Yani mavinin gerçek ailesi sensin aslında. Ve mavi senin kaçırıldığını duyunca anında kenan denen itten hesap soracaktır. Ki tek mavi ilede kalmıyor."

Sözleri gittikçe karmaşık bir hal alıyordu. İlk ailemi öne sürmüştü sonra ise maviyi ve şimdi başka birini..

"Kısa kes!" Sesim tüm öfkemle dışarı çıkarken o bunu hiç umursamadı.

"Tahir.. tahir de mavi gibi değer veriyor sana." Onun adını bile duymak sinirimi bozarken birde karşıma geçmiş onun bana değer verdiğini söylüyordu. 

Değer verdiği için mi ben burada,bu haldeydim?

"Tahirmiş. Hayatımda duyduğum en saçma şey. O pislik değil bana değer vermek umursamadan tüm duygularımı elimden aldı. Tek duygularım değil ailemi,arkadaşlarımı,okulumu... hayatımı elimden aldı o benim. Kanıtı bile olmayan bir intikam için beni hiçe saydı." İçimdekileri  tanımadığım birine anlatmak ister istemez rahatlamama sebep oluyordu.

"Bu intikam işini hiç baban ile konuştun mu peki nefes?" Gözleri kısık beni süzerken artık sinirlerime hakim olamıyordum.

"Babamı görebildiğim mi var gerizekalı." Sesim benim bile şaşıracağım yüksek tonda çıktı. Kısık gözleri alevlenmeye başlayınca elleri saçımı buldu.

"O sesini bir daha bana yükseltmeyeceksin! Yoksa hayatını kararttığım kişiler arasına ailende eklenir."

"Onlara dokunursan se-" sözümü bitirmeme izin vermeden saçımı daha çok çekti. O anki acıyla gözyaşlarım yerle bir olurken o da daha fazla uzatmayıp saçımı bıraktı.