Coraline Demon Doll

Chapter 17- Stay Away Eight

Chapter 17-Stay Away Eight

Coraline POV

"My babys mad again." Kalmante ngunit bawat kataga ay panaka diin.

Nag liliyab ang mga matang nakatingin sa akin, nanginginig na ang aking mga kamay na dapat di ko maramdaman, pinagpapawisan ako ng malamig at kahit anong iwas ko ng tingin ay nararamdaman ko padin kung gano katalim ang kanyang pagtitig sa akin.

"Is it about the kiss?, Baby girl look at me in the eyes." His voice that give me goosebumps, his enthral eyes that as cold as an ice.

I didn't bother to answer him nor look at him, because I know when the moment I laid my eyes on those enthral Jade eyes, damn parang nawawala nanaman ako sa katinuan dahil sa lalaking nag mamay-ari ng berding mata, I don't want to assume or something, pero di ko alam, may nabubuong kungklosyon sa aking utak, Eight doesn't like me, Ackerman's hate our family.

Hinuli nya ang aking mga mata, ang kanyang dalawang kamay ay nasa pisnge kona, my eyes meet his enthral jade eyes and damn I don't know what I feel, I can feel my heart is beating so loud that I'm afraid he might hear it.

Hindi ako makagalaw, kahit huminga siguro ay nakalimutan kona, I can't even avoid his gaze, I froze in front of him everytime that his damn super close at me.

Tumikhim ako bago iniwas uli ang aking mga mata. "Stay away from me Eight." Bago ko inalis ang mainit nyang palad sa aking magkabilaang pisnge.

I can feel that my cheeks are burning, kasing pula na ako ng kamatis, nakakahiya, I'm blushing in front of Eight, his lips formed into a playful smirk, typical Eight.

"My baby girl is blushing." He smirk ang giggle like a teenager.

Lumalabas nanaman ang kanyang mga malalim na mata, damn that dimples, napatulala ako sa kung pano sya tumawa, manly yet handsome, did I just say handsome? The heck.

Ang pusang kanina pa pala nakatulog sa aking hita, and damn he didn't bother to help me, Alam ng pusang ito na pupunta dito si Eight, but this big fat black cat convince me to go down here and now this, I'm facing this man.

'Telepuerto...'

I cast a spell to get away from there, napadpad ako sa garden, sa gitna ng 'Sol at Luna' Tree, di ko alam kung asan ang pusang si Vyks pero lagot sya pag nakita ko sya, I regret eating down stairs, di ako makahinga kanina kaya ngayon ay habol-habol ang aking pag hinga, Ilang buntong hininga din ang aking ginawa para lang makapag-isip ng tama, nawawala ako sa wisyo pag sya ang aking kaharap, nawawala ako sa sarili pag malapit sya.

This feeling is wrong, damn wrong, I promised to my parents grave that I'm gonna make the Ackerman's life a living hell, di pwedeng di ko tapurin ang aking pangako, I did what the best thing I think I can do, di pwedeng ako lang ang nagsisi, hindi pwedeng ako lang ang nasasaktan dahil namatay ang pamilya ko, I must let them pay for what they've done.

A tear slid down in my cheeks, malamig ang simoy ng hangin, medyo mahamog din, I heard his breathing, but I didn't move, this time mas kalmado ako, di pwedeng mapagkamalan nya ako, hindi pwedeng malaman nyang gusto ko syas.

Yes I admit, I fell into my owns traps, I fell in love on a wrong person, A sinner, an Ackerman, I hate him being one of the sinner, galit ako sa pamilya nya ngunit sakanya, di ko kayang magalit.

Papalapit ng papalapit ang kanyang mga yapak, mas nararamdaman ko na ang kanyang presensya, I don't know why I feel safe whenever I'm inside in his arms, but this is wrong.

"I'm not mad." Mahina kung sabi pero sapat na para madinig nya.

He stop from walking after hearing those words, ilang pulgada pa ang aming layo, but still I can strongly feel his presence, ayaw ko ng nararamdaman ko pero di ko kayang pigilan, it feels like I'm dying everytime I'm not with him.

Hindi ko alam kung kelan nag simula, pero ang alam ko gusto ko sya, mahal na nga yata, pero mali yata ang siglo kung saan kami pinagtagpo ni tadhana.

"Kung di ka galit, bat moko iniiwasan." Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba na may lungkot talaga ang kanyang mga mata.

His aura is not dangerous, it is now clam, and with those emotion I'm not familiar, bakit nga ba sya pa?, Bakit nga ba Ackerman sya?, I didn't know that hatred can turn into love.

I don't have any clue, pati ako ay nagugulohan sa aking sarili, isa itong kasalanan pero bat di kopa itinitigil, tama nga ba si Mother Nelly?, O mismo ang tadhana ang may gusto na mangyare ito.

I face him with a smile, a sad smile, di ko alam pero walang kislap o galit ang makikita sa mga mata nya, walang buhay ang Eight ang nakikita ko ngayon.

"Why do you need to be an Ackerman?." I said before leaving him there standing, I know his thinking about what I said.

'Telepuerto...'

I cast a spell, napag disesyonan kong pumuntang orphan, ilang linggo nadin nung huli akong dumalaw sakanila, o isang buwan na yata, madaling lumipas ang oras pag nasa tabi ko si Eight, maybe Mother Nelly well give me an advice, siguro tama sya, siguro panahon na.

I walk towards the orphanage, naka pasok ako at malayo palang nadidinig kona ang mga tawanan ng mga bata, kung gano sila kasaya at walang iniisip na problema, how I wish I can be like them again, na maging bata uli at walang iisiping problema, na tanging mga horror story lang ang kinatatakutan, na pagkain ang ang pinoproblema dahil sa gutom na.

If I have a chance that I can turn back again in that day, the day when my parents got killed, sasama nako at magpapakamatay nadin.

I miss the twin, Eros and Aris, napapangiti nalang ako, silang tatlo ang tinuturing kung pamilya, and I know Mother Nelly treat me as her only daughter too, malapit na ako sa garden kung saan ang mga bata nag lalaro, at kung saan madalas si Mother Nelly tumambay.

Nasa garden na ako at tanging mga bata na masasaya ang nakikita ko, I look at the right left side kung saan andun ang upoan kung saan laging nakaupo si Madre Nelly, ng mag tagpo ang aming mga mata ay agad naman itong napangiti, a genuine smile, the most sweetest smile I ever see in his face, kahit matanda na si Mother Nelly ay maganda padin ito.

Agad ko naman itong nilapitan, Mother Nelly immediately stood up and open wide his two arms in me, ng makalapit ako sakanya ay agad ko naman syang niyakap ng mahigpit, I must admit I miss Mother Nelly, so much, yung tipong pag aalaga nya sakin nung bata pa ako.

Siguro yun din ang trato nya sa kambal na tinuturing kung mga kapatid, naupo kami pagkatapos ng yakap, maaliwalas ang mukha ni Madre Nelly at may matamis itong ngiti na di mapali sakanyang mukha, She must be happy na napabisita ako sakanya.

"Kamusta kayo dito Nay." I ask, it's been a long time nung last ko syang tinawag na 'nanay o nay'.

"Maayos naman kami dito, lumalaki na ang kambal at mas lumalawak na ang kanilang pag iisip, Coraline." Ani nya sa masayang tuno, napatango naman ako at sinundan kung saan sya nakatingin.

Eros and Aris is playing, masaya silang nag lalaro sa di masyadong maaraw na parti ng garden na ito na mukhang playground na din dahil sa mga laruan at swing at mga iba pa.

Hindi ko alam pero bigla nalamang bumigat ang atmosphere sa Lugar na ito, I can feel something, pero pinag sawalang bahala ko nalamang.

"Coraline..." Pag tawag sa akin ni Mother Nelly.

Tiningnan ko naman ito, she smiled at me and caries my cheeks, tinitigan nya lang ako at ilang ulit bumuntong hininga, nag tataka man ngunit pinag sasawalang bahala nalamang.

I saw different kinds of emotion and his eyes, and now it's starting to scare me.....