ကိုယ္တို႔စကားေျပာဖို႔အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ ဆိုတာ ေစာက္ပိုေတြ ေျပာခဲ့တာပင္။
ထိုေန႕ညက စီးကရက္တလိပ္မကုန္ခင္ေလးမွာပင္ ဖုန္းလာ၍ ထသြားခဲ့သည့္သူက Sehun ကို ျပန္ေတာ့မည္ဟုပင္မေျပာသြားခဲ့။
အနီးအနားဖုန္းသြားေျပာသည္ထင္မွတ္ၿပီးမေပ်ာ့ မျပင္းအရက္တခြက္ႏွင့္စီးကရက္တို႔ကုန္ေအာင္ေသာက္ၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာကာလို႔ စားပြဲစီ ထိုသူ ျပန္မေရာက္လာေတာ့မွ Sehun မွာ ထိုသူ လစ္ထြက္သြားမွန္းသိၿပီး ေဒါသထြက္ စိတ္တိုလိုက္ရသည္။
ကလပ္ကိုထပ္သြားလွ်င္ ေတြ႕နိုင္မည္ဆိုတာသိပါ
ေသာ္လည္း Sehun မသြားပါ။ ေသမည္ဆိုလွ်င္
ေတာင္မသြားပါ။ေတြ႕ခ်င္၍ ငမ္းငမ္းတက္ျဖစ္ေနမည့္သူထဲ Sehun မပါ။ စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္ တေခါက္သြားခဲ့ၿပီးေပမဲ့ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုတာလုံး၀မရွိေစရ။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ Sehun အရင္ပုံစံ ေနၿမဲအတိုင္း ေနကာ ေအးေအးလူလူပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေန
လိုက္သည္။ေနလိုက္သည္ဟု သူ ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္
"က်စ္ .... သြားေတာ့"
"ဘာ..!"
"သြားေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္"
ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကို
လက္ေကာက္၀တ္ကေနခ်ဳပ္ကိုင္ဆြဲမၿပီး ေဝးေဝးသို႔ တြန္းလႊတ္လိုက္သည္။ထုံးစံအတိုင္းေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္မွာေရာက္ေနသည့္ သူတို႔အုပ္စုက ဒီေန႕မွာေတာ့ စီးကရက္မ်ားအျပင္
မိန္းကေလးမ်ားပါ ပါေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။"ေဟ့ ေဟ့"
"မသြားနဲ႕ေလ ..."
Sehun ဆြဲခြာပစ္လိုက္သည့္တေယာက္မွ စိတ္ဆိုး
မာန္ဆိုးျဖင့္ ထြက္သြားသည့္ေနာက္ သူႏွင့္အတူပါလာ
သည့္ ေကာင္မေလးမ်ားသည္လည္း သူငယ္ခ်င္းေနာက္ လိုက္သြားၾကေတာ့သည္။"ေဟ့ေကာင္ ဘာလဲကြာ ။ မင္းး"
"Su Youn တို႔ကိုဒီေခၚဖို႔ဘယ္ေလာက္ခက္လိုက္
သလဲ ?"စီးကရက္တလိပ္ကိုဖြာလ်က္ အေငြ႕ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားရွိုက္သြင္းပစ္လိုက္ၿပီး Sehun အျပစ္
တင္စကားမ်ားကိုတခြန္းမွနားမေထာင္ပဲ မ်က္ႏွာ
ထားတည္တည္ျဖင့္သာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။