ကိုယ္တို႔စကားေျပာဖို႔အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ ဆိုတာ ေစာက္ပိုေတြ ေျပာခဲ့တာပင္။
ထိုေန႕ညက စီးကရက္တလိပ္မကုန္ခင္ေလးမွာပင္ ဖုန္းလာ၍ ထသြားခဲ့သည့္သူက Sehun ကို ျပန္ေတာ့မည္ဟုပင္မေျပာသြားခဲ့။
အနီးအနားဖုန္းသြားေျပာသည္ထင္မွတ္ၿပီးမေပ်ာ့ မျပင္းအရက္တခြက္ႏွင့္စီးကရက္တို႔ကုန္ေအာင္ေသာက္ၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာကာလို႔ စားပြဲစီ ထိုသူ ျပန္မေရာက္လာေတာ့မွ Sehun မွာ ထိုသူ လစ္ထြက္သြားမွန္းသိၿပီး ေဒါသထြက္ စိတ္တိုလိုက္ရသည္။
ကလပ္ကိုထပ္သြားလွ်င္ ေတြ႕နိုင္မည္ဆိုတာသိပါ
ေသာ္လည္း Sehun မသြားပါ။ ေသမည္ဆိုလွ်င္
ေတာင္မသြားပါ။
ေတြ႕ခ်င္၍ ငမ္းငမ္းတက္ျဖစ္ေနမည့္သူထဲ Sehun မပါ။ စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္ တေခါက္သြားခဲ့ၿပီးေပမဲ့ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုတာလုံး၀မရွိေစရ။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ Sehun အရင္ပုံစံ ေနၿမဲအတိုင္း ေနကာ ေအးေအးလူလူပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေန
လိုက္သည္။
ေနလိုက္သည္ဟု သူ ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္
"က်စ္ .... သြားေတာ့"
"ဘာ..!"
"သြားေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္"
ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကို
လက္ေကာက္၀တ္ကေနခ်ဳပ္ကိုင္ဆြဲမၿပီး ေဝးေဝးသို႔ တြန္းလႊတ္လိုက္သည္။
ထုံးစံအတိုင္းေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္မွာေရာက္ေနသည့္ သူတို႔အုပ္စုက ဒီေန႕မွာေတာ့ စီးကရက္မ်ားအျပင္
မိန္းကေလးမ်ားပါ ပါေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
"ေဟ့ ေဟ့"
"မသြားနဲ႕ေလ ..."
Sehun ဆြဲခြာပစ္လိုက္သည့္တေယာက္မွ စိတ္ဆိုး
မာန္ဆိုးျဖင့္ ထြက္သြားသည့္ေနာက္ သူႏွင့္အတူပါလာ
သည့္ ေကာင္မေလးမ်ားသည္လည္း သူငယ္ခ်င္းေနာက္ လိုက္သြားၾကေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္ ဘာလဲကြာ ။ မင္းး"
"Su Youn တို႔ကိုဒီေခၚဖို႔ဘယ္ေလာက္ခက္လိုက္
သလဲ ?"
စီးကရက္တလိပ္ကိုဖြာလ်က္ အေငြ႕ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားရွိုက္သြင္းပစ္လိုက္ၿပီး Sehun အျပစ္
တင္စကားမ်ားကိုတခြန္းမွနားမေထာင္ပဲ မ်က္ႏွာ
ထားတည္တည္ျဖင့္သာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
