The Elusive Bachelor 1: Jonas Villanova (Broken Hearts) COMPLETED

Chapter 4

"Babe, hindi paba tayo aalis?"

Nawala sa isip ni Jonas ang babaeng kasama sa kotse. May tinitignan kasi siyang pamilyar na tao sa 'di kalayuan sa kaniyang sasakyan. It's his father.

Nagtagis ang mga bagang niya ng makitang may kaakbay itong babae. At hindi lang basta-bastang babae. Kahit malayo ay alam niyang maganda ito. At nang lumigid ito pasakay sa driver's seat ng kotse ng kaniyang ama ay nakita niya ang magandang hubog ng katawan nito.

Nasa malalim siyang pag-iisip ng maramdaman niya ang kamay ng babae na humahaplos sa kaniyang hita pataas sa pagitan ng mga iyon. And by that, sa magkahalong pagnanasa sa kasamang babae at sa galit sa nakita kanina ay agad niyang kinuyumos ng halik ang kasama. Tinted ang mga bintana ng kaniyang sasakyan at medyo may kadiliman sa parteng iyon na kilalagyan ng kaniyang sasakyan. Wala ding masyadong nagdaraan na tao o sasakyan sa gawing iyon ng daan. Hindi na siya nag-aksaya ng panahong pumunta pa sa condo niya. Mukhang game naman ang babae sa gusto niya.

Dahil tube ang style ng damit nito ay madali niya lang iyon naibaba. Tumambad sa kaniya ang malulusog nitong mga dibdib. He immediately played with the woman breast. His mouth sucked the other while the other was being cupped and kneaded by his one hand.

Mas lalo siyang nag-init dahil sa ginagawang pag-ungol ng babae. His hand left her breast and made its way in between her thighs. She loudly moaned in pleasure.

"Ahh...ohhh..." She spread her thighs para mas malayang paglaruan ng mga daliri ng binata ang kaniyang pagkababae. Jonas inserted two of his fingers in the woman's flesh. And keep in doing it until the woman screams for more.

"Move it fast, babe."

"Like this?" Na pinaspasan pa ng binata ang ginagawang paglabas-masok ng mga daligi sa bahaging iyon ng katawan ng babae.

They kiss each other hungrily. Nang mapagod ang binata sa pagpapaligaya sa babae ay siya naman ang sumunod dito. he unbutton his pants and grab the woman's head towards his erected manhood. He moaned in so much pleasure. This woman knows how to make him happy. Halatang eksperyensado ito. Ilang minuto pa ang lumipas ay inihiga ni Jonas ang backrest ng kaniyang upuan at hinila ang babae para pumatong ito sa kaniya. And they did it right there inside his car. They played together not just once.

*****
Kinakabahan ang dalagang si Rain habang nagmamaneho. Panay ang sulyap niya sa katabi. Nagulat pa siya ng magsalita ito.

"Huwag kang mag-alala, hija." Parang nahimasmasan na din ito sa kalasingan. "Hindi ako masamang tao." Ngumiti ito sa kaniya.

"Pasensya na po kayo, sir." Nahihiya niyang sagot dito. "Naniniguro lang."

"Hindi naman talaga ako lasing masyado. Sobrang pagod lang ako sa dami ng trabaho sa opisina. Isama pa ang anak ko'ng sakit ng ulo."

"Bakit po kasi wala kayong driver sir? Malaking tulong din po iyon sa inyo. Para may umalalay sa inyo sa ganitong mga pagkakataon." Ewan niya pero parang gumaang ang loob niya ng kausapin siya ng matandang lalaki. " Sa nakikita kong ayos ninyo, not to mention this kind of car you have, eh hindi kayo basta-bastang tao. You should look for some sort of bodyguards, I guess."

"Thank you so much for the concern, hija. I guess, I'll consider that." Nakita niyang bumaling ito sa gawi niya pero halatang may iniinda itong sakit. Baka sa ulo dahil sa nainum na alak. "By the way, I'm Bernard Villanova." Inilahad nito ang kamay sa kaniya.

Atubili man ay nakipag-kamay parin siya dito. "Ako naman po si Lourain. Lourain Santillan."

"Matanong ko lang, hijah. Ano'ng ginagawa mo sa lugar na iyon ng ganitong oras at mag-isa pa?"

Nakangiti siyang sumulyap dito. "Doon po ako sa bar mismo nagtatrabaho sir, bilang singer. Kami po ang tumugtog kanina."

"Hindi ba parang delikado para sa'yo ang ganyang trabaho, hija?"

"I'm used to it already, sir. Tsaka dito ko po kinuha ang pinangtustos ko sa pag-aaral ko noon. And hilig ko po talagang kumanta noon pa sir."

"If you don't mind me asking. Ano'ng natapos mo, hija?"

"Secretarial lang po. Kasi iyon lang po ang kaya ko. Tapos kinailangan ko ding mag-ipon para sa mga gamot at pagpapa-ospital ng mama ko."

"May sakit ang mama mo?" Nabanaag niya ang concern sa boses ng matandang lalaki.

"Opo. Sa puso."

"I'm sorry to hear that, hija." Nagulat pa siya ng bahagya siya nitong tapikin sa balikat. "And I am proud of you. For your sacrifices sa mama mo."

May kung anong kumurot sa puso ng dalaga sa mga sinabing iyon ng katabi. She never heard someone before na nagsabi sa kaniya ng mga katagang katulad sa sinabi ng matandang lalaki. Pero agad nagbago ang mood niya ng marinig ulit itong magsalita at may nasabi itong hindi niya nagustuhan.

"What about your father,hija? Ok lang ba sa kaniya ang ganitong trabaho mo?"

"I've lost my father ten years ago, sir."

"Oh. I am sorry to hear that again, hija."

"Ok lang po iyon, sir."

Ilang sandali pa ay naiparada na ng dalagang si Rain ang sasakyan ng matandang lalaki sa malaking garahe ng mansiyon nito. The house is really big!

Umibis siya agad ng sasakyan para alalayan ang matanda. Papasok na sila sa malaking sala ng bahay ng salubungin sila ng dalawang kasam-bahay doon.

"Ano'ng nangyari sa'yo, Bernard?" nag-aalalang tanong ng may katandaang babae.

"Nakainum ako ng kaunti, Manang Ester. Pero hindi ako lasing. Nahilo lang ako dahil sa pagod."

Maya-maya ay may tinawag ang kasama ni manang ester na lalaki para maalalayang makapanhik ang kanilang amo.

"Wait!" Bumaling ang matandang lalaki sa kaniya. "Ipapahatid na kita sa inyo, hija."

Agad siyang tumutol dito. "N-naku, huwag na po sir. Kaya ko na po 'to."

Napansin niya ang pagtingin sa kaniya ng mga kasam-bahay sa mansyon.

"Eh, ang gandang dalaga naman nito, Bernard."

Namula siya sa binigay na papuri ng matandang kasam-bahay.

"Ano'ng pangalan mo, ma'am?" tanong ng sa tingin niya ay nasa thirty ang edad.

"Rain po." Kailangan na niyang magpa-alam dahil lumalalim na din ang gabi. "Mauna na din po ako. Kailangan ko na din pong umuwi."

"Ay naku. Ipapahatid ka na namin, anak. Delikadong bumiyahe kapa ng malayo."

"Huwag na po talaga manang. Kaya ko naman na po."

"I insist, hija." saad ng matandang lalaki.

"No, sir. Really. I'm just fine." Binalingan niya si manang Ester. "Asikasuhin niyo na lang po si sir manang. Sige po. Mauna na po ako."

"No, no, no, no... Hindi rin kami mapapakali kung hahayaan ka naming umuwing mag-isa."

"Kaya nga, ma'am." segunda ng mas batang kasambahay. "Inihatid niyo dito si sir, ma'am. Naabala din kayo."

Wala ng nagawa pa si Rain. Mukhang hindi talaga siya papauwiin kapag nagmatigas pa siya. Kailangan din niyang makauwi na...