Remember Me [KTH]✔

《19》

Şu bayram gününde yeni bölüm atayım da sevindireyim sizi dedim. Hadi siz de yorum yapın, ben de sevineyim❤️

Ayakta durmakta zorlandığımı anladığımda sırtımı duvara yaslayıp öyle aramaya çalıştım anahtarımı. Küçücük çantanın içinde nereye kaybolmuş olabilirdi?

Bulamadığımda yüzümü buruşturup çantayı ters çevirip içindekilerin yere düşmesini izledim.

"Bumm."

Gülerek yere eğildim. Cüzdanımın altında kalmış anahtarı elime aldım ve onu azarlarmış gibi konuşmaya başladım.

"Neredeydin anahtar kardeş? Evde saklanırdın, burası uygun bir yer mi yani?"

Kafamı zorlukla çevirip etrafa baktım. Şuan kapımın önündeydim. Yerde oturmuş anahtarla konuşuyordum.

"Niye cevap vermiyorsun? Küstün mü?"

Cevap bekleyince anahtarı silkeledim. Hala bana cevap vermemişti.

"Sağol ya, bir senin tripin eksikti, çok sağol."

Anahtarı avcumun içinde sıkarak yere dökülmüş eşyalarımı çantamın içine hızlıca soktum. Dizlerimden destek alarak ayağa kalkacağım sırada dengemi sağlayamayarak geriye doğru popomun üstüne düştüm. Yüzümü buruşturup popomu ovalamaya başladım.

"Yha, acıdı lan, kim itti beni?!"

Tekrardan cevap alamayınca içimi çektim. Elimi kaldırıp kapının kolundan destek alarak zorlukla ayağa kalktım. Avcumda tuttuğum anahtarla kapıyı açıp kendimi içeri attım. Kapıyı arkamdan kapatırken eve sağ salim geldiğim için Tanrıya şükrediyordum.

"Huhu, kim var? Özledin mi beni evim?"

Güldüm.

"Teşekkür ederim, sessizliğini 'evet' olarak algılayacağım."

Ayakkabılarımı gelişi güzel ayağımdan çıkarıp fırlattım. Üzerimdeki ceketi askılıktan astıktan sonra odama doğru paytak paytak adımladım. Çantamı halıya bıraktıktan sonra kendimi yatağıma attım.

Ev çok sessizdi. Kafamın içi çok karmaşıktı. Başım ağrıyordu. Midem bulanıyordu. Yorgundum.

Elimi zorlukla kaldırıp kol saatime baktım.

00.18

İçimi çektim. Şuan böyle uyumak istiyordum, hiç birşey yapacak halim yoktu. Fakat midemin bulanması pek öyle olabileceğini göstermiyordu.

Zar zor yatakta doğrulup tuvalete ilerledim. Sanırım kusacaktım.

...

Kapıyı açıp banyodan çıktım. Midemin bulantısı yavaş yavaş geçiyordu, ama baş ağrım için aynı şeyi söyleyemeyecektim.

Odama ilerleyip yatağımın öbür tarafındaki dolaptan ilaç kutusunu çıkardım. Ağrıkesici içmesem geçecek gibi değildi.

Bir tablet alıp odamdaki sürahiden bardağa su döktüm. Daha doğrusu bardaktan daha çok dolabım nasiplendi diye bilirdim. Yapacak birşey yoktu, sarhoş adamdan ne beklene bilirdi ki. Tableti içtikten sonra gözlerimi kapattım.

Sarhoş olabilirdim, ama kesinlikle olgun bir sarhoştum ve kendime baka bildiğimi düşünüyordum. Yaptıklarımın farkında olmasam da ben genellikle kendi başımın çaresine bakmaya alışkındım.

Bir kaç dakika öyle kaldıktan sonra ayağa kalktım ve yere eğilip çantamı alacağım sırada kafamın ağırlaştığını hissettim ve yere düştüm. Yüksek sesle ofladıktan sonra sinirle çantamı elime aldım.