Gaven, goden en mythen. ((Geannuleerd))

Proloog

'Weet je zeker dat we dit moeten doen, kleinzoon? Het is tenslotte ons kind.', vroeg de godin Gaïa aan haar kleinzoon Zeus.

'Grootmoeder, we moeten wel. Ik kan haar niet langer als een baby houden! Ze moet nu echt opgroeien! En als Hera er achter komt, vermoordt ze het kind! We moeten haar wel als een mens laten leven! Ik zal er voor zorgen dat ze veilig is.', antwoordde de god Zeus.

'Maar haar krachten als godin? Als ze die gebruikt, komt Hera er vast achter!'

'Ik zal haar krachten verborgen houden tot ze oud genoeg is. Dan zullen we haar bezoeken.'

De godin zuchtte. Ze wilde niet dat er iets gebeurt met haar dochter. Het meisje zou zelfs boven haar moeder en haar vader uitsteken. Ze zou krachtiger worden, sterker, wijzer. Ze zou alle gaven hebben van alle andere goden en godinnen. Zoals de intelligentie van Athena, de handigheid van Hefaistos, de kracht van Ares. Ze zou beter kunnen boogschieten dan Apollon en Artemis bij elkaar, ze zou prachtiger zijn dan Aphrodite, ze zou veel beter zijn dan al haar kinderen en hun nakomelingen.

'Wat wordt haar naam?', vroeg ze.

'Als godin heet ze Kalytera, godin van gaven en specialen. Als mens Elisabeth.', antwoordde de god. Hij pakte het kind op, prevelde een spreuk over haar krachten en veranderde zichzelf in een mens. Hij vloog naar de aarde, waar het al bijna nacht was, en zette het kind voor een groot huis. Hij legde een klein briefje met haar naam erop bij het kind en klopte hard op de deur. Het kind begon te huilen. Toen hij voetstappen hoorde, verborg hij zich in de schaduw. De deur ging open en er keek een vrouw in uniform naar buiten. Ze keek omlaag en keek geschrokken naar het kind. Ze pakte het snel op en keek om zich heen. Toen ze niemand kon vinden, liep ze naar binnen en deed de deur dicht. Zeus zuchtte verdrietig en vloog terug naar Olympus.