Gaven, goden en mythen. ((Geannuleerd))

Hoofdstuk 22

{Lisa's POV}

Valentijnsdag. Ik mag pas naar David toe als het avond is, zei hij. Is het niet de bedoeling dat je deze dag met je geliefde door brengt? Ik heb geen cadeau voor hem kunnen vinden. Wat zou ik moeten geven? Een teddybeer? Wat zou hij dat me moeten? Knuffelen? Daar heeft hij mij toch voor? Ik heb hem al een videogame gegeven voor zijn verjaardag. Bas had me geholpen. Er waren een paar spellen die David vast leuk zou vinden, maar de meeste waren een beetje geweldadig dus had ik maar dat voetbalspelletje, Fifa 2015, voor hem gekocht.

Als ik op de klok kijk, zie ik dat het pas vier uur is. Ik mag pas naar hem toe als het zes uur is. Twee uur nog. Bas en Stefanie gaan ook ergens naar toe, alleen weet ik niet waar. Bas wel dat het geheim blijft en hij weet dat ik het Stefanie zal vertellen zodra ik het weet.

{Davids POV}

Als ik op de klok kijk, zie ik dat het al vier uur is. Nog twee uur en Lisa komt hierheen. Ik hoop dat ze mijn verrassing leuk zal vinden. Ik heb een enorme zak met theelichtjes gekocht en heel veel rozen. Ik leg een dozijn rozen aan de kant en trek de blaadjes van de andere rozen eraf. Ik had vanochtend al boodschappen gedaan. Wat is nou romantischer dan een weg van theelichtjes en rozenblaadjes die leiden naar een zelfgemaakt diner? Stefanie's idee. Ze zei ook dat ik een teddybeer en een doos chocolade zou moeten geven. De teddybeer heb ik wel gekocht, maar ik heb de chocola gelaten voor wat het is. Voor na het eten heb ik een filmpje gepland. Laat ik maar beginnen met het eten.

Twee uur later

{Lisa's POV}

Eindelijk! Zes uur! Ik doe snel mijn jas en schoenen aan en loop naar buiten. Ik steek snel de straat over en kom aan bij Davids voordeur. Ik druk op de bel. Ik hoor niemand komen. Ik druk weer op de bel. Nog steeds niks. Ik pak de reservesleutel van onder de mat vandaan en doe de deur open. Als ik naar binnen stap, is de hal schemerig en gevuld met rozenblaadjes en theelichtjes. Mijn hard begint sneller te kloppen en ik glimlach. Wat lief. Ik doe snel mijn jas uit, leg de sleutel op zijn plek en doe de deur dicht. Langzaam volg ik de theelichtjes die me verder het huis in leiden. Ik loop de woonkamer binnen. Als ik zie wat David voor me heeft gedaan, sla ik mijn hand voor mijn mond en vullen mijn ogen zich met tranen. Het grote, maar lage, bijzettafeltje is gedekt, met twee zitzakken om op te zitten, en er ligt een bos bloemen en een teddybeer op. Langzaam loop ik naar voren. Dan voel ik twee armen om me heen.

'Hoe vind je het?' fluistert David in mijn oor.

'Ik... ik... Dit is geweldig,' zucht ik dan. Hij kust me in mijn hals.

'Ik ben blij dat je het leuk vind,' zegt hij tegen mijn huid. Dan laat hij me los en loopt om me heen. Hij gaat tegen over me staan en buigt, zijn hand uitnodigend uitgestoken.

'Milady, laat me u naar uw tafel begeleiden,' zegt hij. Ik giegel en neem zijn hand aan. Hij staat met een grijns overeind en leid me naar een van de zitzakken.

'Op het menu hebben we een frisse salade met tomaat en mozzarella, dan biefstuk met zelfgemaakte patat en als laatste, chocoladebrownies,' noemt hij op. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt richting de keuken. Hij komt terug met schaal salade.

Na de biefstuk kwam David eindelijk met de brownies. Hij ziet mijn verwachtingsvolle blik en grijnst. Hij houdt me de brownies voor, maar als ik ernaar reik, trekt hij ze van me weg. Als ik een pruillip trek, lacht hij en legt hij een paar brownies op zijn bord. Dan legt hij ze weg.

Vlak voordat ik kan protesteren, steekt hij een stukje brownie met zijn vork in mijn mond. Ik kauw verrast. Als ik slik, houdt David nog een stukje voor mijn mond. Braaf open ik mijn mond en steekt hij het stukje erin. Ik pak mijn vork en neem zelf ook een stukje brownie. Die stop ik zijn mond. Kauwend glimlacht hij. Langzaam gaan de brownies van zijn bord onze magen in.

'Lekker?' vraagt David als we klaar zijn.

'Heerlijk,' antwoord ik.

'Mooi,' glimlacht hij. 'Nu de film?'

'Film? Is er ook nog een film?' vraag ik verbaasd.

'Je vind het toch niet erg?'

'Nee, natuurlijk niet,' zeg ik. Hij helpt me overeind en zegt dat ik op de bank moet zitten. Hij gaat naar de keuken en een poos later hoor ik allemaal plop-geluidjes. Pop corn, lekker. Nadat de plop-geluidjes zijn weggesterfd, komt David weer de woonkamer in met een enorme schaal pop corn. Hij legt hem op mijn schoot en loopt naar de flat screen. Hij stopt een DVD in de DVD-speler en drukt op 'play'. Dan pakt hij de afstandsbediening en komt naast me zitten.

Op de tv is er eerst wat reclame dan staat er groot 'Enchanted' op scherm. Oh mijn Zeus, ik wil drze film ik weet niet hoe lang zien? Hoe de Hades wist hij dit?

'Je muur is beetje afgebrokkeld,' beantwoordt hij de vraag in mijn hoofd. Snel "repareer" ik de muur in mijn hoofd.

David drukt op 'speel film' en de film begint.

{I feel ashamed! Ik heb jullie veel te lang laten wachten! Like Oh my Zeus, dat kan toch niet?! Maar ik heb een goede reden! Ik ben ziek geweest sinds donderdag! Ik wou eigenlijk zondagochtend dit hoofdstuk publiceren (sorry dat het zo kort is btw, ik ben niet echt geweldig als het gaat om afspraakjes).
Volgende week vakantie! Jeejjj!!! Zeeën van tijd. Love it!

Ik moet echt de PJO/HOO series vinden in die bieb hier in de buurt! I NEED TO READ IT!!! Wauw... #fangirl BAHAHAHAHA!!! Yup, I'm insane... and i like it, mortal!
Bruh, dat was genoeg gekkigheid voor een poosje...

Hmmmmm, even denken, heb ik meer te zeggen? Nope so bye my lovely demigods! *blows kisses and gives chocolate*}