Gaven, goden en mythen. ((Geannuleerd))

Hoofdstuk 2

´Waar woon je?´, vroeg David na de laatste bel.

´De Charles Dickenslaan 35.´antwoordde ik.

´Niet waar! Daar woon ik schuin tegenover! Op nummer 38!´, riep hij verbaasd uit.

Ik lachtte over zijn verbazing.

´Je hebt echt een kakellach, weet je.´, zei Jeroen, die net met Stefanie aan kwam lopen.

'Ik vind dat soort rare lachjes best wel geinig, daar moet ik zelf altijd weer om lachen.´, zei Stefanie.

'Zullen we gaan?´, vroeg David.

´We hebben toch geen haast?´, vroeg ik.

´Ik wou je de stad laten zien, maar als je niet wilt...´, antwoordde hij.

´Nee, nee. Het lijkt me wel leuk.´, antwoordde ik snel.

´Zullen we gaan dan?´, vroeg hij weer.

´Oké.´, antwoordde ik.

'Wat was dat?', vroeg ik toen we buiten gehoorafstand kwamen.

'Wat?', vroeg David verward.

'Ik voelde gewoon dat je je aan Stefanie irriteerde. Waarom?'

'Ze flirtte met je. Merkte je dat niet?'

'Sorry, wat?', vroeg ik verward.

'Ze flirtte met je, want ze vind je waarschijnlijk leuk. Ze is lesbisch.', voegde hij toe. 'Merkte je dat echt niet?'

'N-nee, i-ik lette niet op. Ik was er niet bij met mijn gedachten.'

'Waar zat je dan?', vroeg David glimlachend. Ik bloosde. Ik dacht toen aan hem maar dat zeg ik natuurlijk niet.

'O gewoon, oude vrienden, ' zei ik zacht.

'Zeker weten?' David lachtte een beetje. Ik moest echt gaan oefenen met liegen.

'Ja!', antwoordde ik fel maar zacht wat het nog ongeloofwaardiger maakte. Ik bloosde nog meer. David grinnikte. Ik keek naar mijn voeten. We liepen naar de fietsenstalling en pakten onze fietsen.

'Waar gaan we eigenlijk heen?', vroeg ik toen we opstapten.

'Ergens waar je het vast leuk zal vinden,' antwoordde hij mysterieus. Hij grinnikte en we reden weg.

'Wat is dit voor plek?', vroeg ik, toen we bij een soort bos aankwamen.

'Het heet hier de Broekpolder, ik ben hier graag om te joggen. Het is hier zo rustig en je komt er bijna niemand tegen.', antwoordde David.

'Dat begrijp ik, ja. Er zijn weinig mensen die echt van joggen houden.', zei ik. 'Je bent hier zeker erg vaak?', vroeg ik.

'Ja, inderdaad.', antwoordde hij.

'Bij dat stukje lijkt het me geweldig om een paar hordes neer te zetten en te hordelopen.', zei ik.

'Jammer genoeg heb ik geen hordes.'

'Ik denk dat ik wel een paar kan vinden.', zei ik.

'Waar dan?', vroeg David.

'Ik ken de juiste mensen.', antwoordde ik.

'Aha.'

'Hoe laat is het?', vroeg ik.

'Half 5, waarom?', vroeg David.

'O shit ik moet naar huis. We eten altijd om 5 uur.'

'Kom op dan.' en hij rende naar onze fietsen.