BENİMSİN

15.bölüm

Hastanede ki işlerim bittikten sonra koridorda yürümeye başladım.Karşıma birden Boran çıktı.

"Naber?"

"Ne istiyorsun?"dedigimde başını sallayıp.

"Kısa kes diyorsun."

"Mümkünse."dedigimde elimi tutup

"Seni istiyorum.Benimle evlen.Benim karım çocuklarımın da annesi ol,Mira."dediginde elimi sertçe çektim.

"Ne saçmalıyorsun sen? Böyle bir şeye imkan yok."

"İyilikle degilse zorlukla olur.Yine bana gelirsin."dediginde birden Boran'ın suratına yumruk indi

"Ben sana gelmeden siktir ol git."dediginde sinirden köpürmüş Alazı gördüm.Boran ayaga kalkıp gerilerken

"Görüşecegiz."dedi ve gitti.

Ben ona bakarken Alaz kolumdan sertçe kavrayıp beni sürüklemeye başladı.Dinlenme odasına girdigimizde herkes bize baktı.Alaz sinirle

"Herkes dışarı."dedi.Birden odada tek kaldık.Kararan bakışlarıyla kolumu bırakıp

"O it nasıl seninle öyle konuşuyor? Sana nasıl benimle evlen diyor lan? Bir sey de."dediginde kolundan tuttum.

"Hastaneye geldikten sonra yogun bakıma almıştık.Kontrollerini filan yaptım.Sonrasında uyandıgında biraz konuştuk aldıgı darbeler hakkında.Bana biraz yakınlaştı ama ben hemen odadan çıktım.Zaten sen beni görmüştün.Sonrasına bir sey olmadı."derken kolumu sıkıca kavrayıp

"Öptü mü seni?"dediginde yutkundum ve bir şey demedim.Kolumu bırakıp arkasını döndü ve ellerini saçlarından geçirdi

"Öptü,seni öptü.Ve sen bunu bana şimi söylüyorsun.Ben ne yapayım ha.Onu öldürmeyeyim de na yapayım."dedikten sonra birden durdu ve sakin bakışlarıyla bana baktı.Ardından dudagıma yapıştı.Ne oldugunu anlayamazken beni delice öpüyordu.Dudakları kıpırdamayı bıraktigında alnını alnıma dayadı.

"Beni bitiriyorsun.Küllerimden doguyorum.Cayır cayır yanıyorum."derken oyun yoktu ciddiydi.Kollarım ona teslim olmuştu.Birbirimize sıkıca sarılmıştık.Ömür boyu kalmak istedigim tek yer burası olabilirdi,Alaz'ın kolları.

*

Eve geldigimde kapıda çiçek gördüm.Alaz bırakmış olmalı.Çiçegi burnumun ucuna kadar getirip kokladım.Çok hoştu.Gözüme ilişen notla gülümsedim.Elime alıp okumaya başladım.

Gülüşünü seviyorum,seni istiyorum.Bana ister psikopat ister aşık de ama seni alana kadar bırakmayacagım.

                                                                        BORAN BALAKAR

Notu okumamla yırtmam bir olmuştu.Çiçegi çöpe atıp hızla eve girdim.Telefonuma gelen mesajla odama girdim.Yatagıma oturup mesaja baktım.Bilinmeyen numaraydı.

Çiçegimi almışsın güzellik.Begendin sanıyordum,çöpü boylaması üzücü oldu.Ama elimde daha güzel bir çiçek varken onu düşünecek degilim.Sevgilerle,Boran.

Bu adam gerçekten ruh hastası.Aklında ne var bilmiyorum ama beni etkileyecegi kesinleşti.Bunu Alaza söylemeli miydim? Tabii ki hayır.Adamı gebertirdi.

*

İşe gitmek adına arabama bindim.Çalıştırdım ama olmadı.Bir daha...bir daha....bir daha...

Bozuldugunu anlayıp arabadan indim.Arabadan indikten sonra sokakta yürümeye başladım.Yürümek zorundaydım.

Sıkkınlıkla yürümeye başladım.Adım sesleri duymamla içimi büyük bir korku kapladı.Adımımı durdurup arkamı döndüm ama benden kimse yoktu.Yüzümü buruşturup önüme döndüm ve yurümeye devam ettim.

Bir el beni kolumdan tuttu ve belimi duvara sertçe çarptı.Karşımda Boran duruyordu.

"Ne arıyorsun burda?"

"Seni görmeye geldim sevgilim."

"Ne sevgilisi be?"

"Aa sevgilim var deme bana.Çınar yok artık."diyince kaşlarımı çattım.

"Ne Çınarı? O benim sevgilim degil."

"Yazık oldu o zaman."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Çınar öldü."dediginde oldugum yerde donup kaldım.

"N-ne demek öldü?"

"Aradaki kişi'nin o oldugunu sanmıştım.Boş ver zaten kaltagın tekiydi.Hadi gidelim."dediginde elimi çekmeye çalıstım ama olmadı.Beni de peşinden sürüklüyordu

"Nereye?!"

"Evimize."