Flow Of Memories (On-Going)

Kabanata 15

Kabanata 15
Giving up

Mabilis na lumipas ang mga araw. Tumigil ako sa pagsasayaw ng ilang buwan at tinuon ang pansin sa pagpapagaling. I can now walk freely without the help of my cane.

Bumaba ako sa living room dahil narinig kong nagpapatugtog sila ng christmas songs at nag-aayos ng Christmas tree.

"Young lady gising ka na pala. Halika dito at tulungan mo kaming maglagay ng Christmas balls." Masiglang yaya ni Eternity na abala sa paglalagay ng christmas lights sa paligid nito.

I rolled my eyes nang makita kong pinailaw na niya ito. It's already November 10. Noon September pa lang nakatayo na ang mga decorations ngayon lang ito na late ng ganito katagal.

"Sabi nila, kapag daw maglalagay ng Christmas ornaments kinakailangan ang presence ng lahat ng tao sa bahay. Each one of them should put the Christmas balls on their desired places while they're casting their wishes in secret and all their wishes will come true." Corny na pagpapaliwanag niya.

Well. I used to believe in that but I don't want to celebrate christmas this year. How could I right? My parents are gone. I just can't celebrate pretending I'm happy and contented with the life I have now. Kinuha na sa akin lahat. Kapag ba hihilingin kong bumalik ang parents ko magkakatotoo? Kalokohan!

Sabik nila akong inabutan ng Christmas balls pero hindi ko iyon kinuha. Ni hindi ko man lang iyon binalingan ng tingin.

Ang saya ng mga maids. Ang iba pa nga sa kanila ay nagbabalot ng regalo they're planning to have an exchange gifts. I saw some of them carrying a bunch of decorations, from Christmas balls, lights and curtains. They're planning to change the theme of the lounge room gaya ng nakagawian ni Mom. She used to change the theme and color of the lounge room every year based on the color of the year kaya naman ang daming christmas decors sa bodega.

"Miss Eternity. " Seryoso kong tawag dahilan para matigilan ang lahat sa kanilang ginagawa. Bakas pa rin sa kanilang mukha ang tuwa. Akala siguro ay magsusuggest ako ng magandang theme at color.

Nang walang magsalita ay hudyat iyon para sa akin na ituloy ang aking sasabihin.

"Pakibalik lahat ng dekorasyon sa bodega." Halos mapanganga at matigilan ang lahat dahil sa sinabi ko. I gave them a cold look para iparating na seryoso ako sa sinabi ko.

"Pakibalik lahat ng kinuha niyong dekorasyon." Pag-uulit ko puno na ngayon ng pait ang boses ko.

"Young lady!" Suway sa akin ni Miss Eternity na ngayon ay naguguluhan pa rin base sa kanyang reaksyon.

I gave her a cold glance bago nagsalita.

"Maging ang christmas tree ibalik niyo sa bodega. I don't want to see any christmas lights or a single Christmas ornaments that will remind me of Christmas. I don't want everyone here to celebrate Christmas. I'll give you guys a leave. Pwede kayong umuwi sa inyong mga probinsya. Who told you na pakealaman ang mga yan? Christmas is bullshit!" I shouted out of frustration.

Nagwalk-out ako papunta sa dining area para mag breakfast. Mukhang tapos na silang lahat kumain kaya ako nalang ang kumain ng mag isa.

"Young lady!" Tawag sa akin ni Eternity pero hindi ko na siya sinagot at nagpatuloy ako sa pagkain.

Today is already December 24 in the evening. Few hours left at sasalubungin ko na ang pasko ng mag-isa well not really, Eternity is with me which gave me a sort of comfort. Maaga akong nagising kanina hindi dahil excited ako. Sa totoo lang, nakapa ordinaryo lamang ng araw na ito sa akin. I didn't know and feel the essence of Christmas anymore. I used to be excited before.

*phone rings*

Kalmado kong kinuha ang cellphone sa bulsa ko para tingnan kung sino ang tumatawag. People used to prepare their noche buena on this hour at ang isang to ay nag-abalang tumawag sa akin.