Flow Of Memories (On-Going)

Kabanata 40

Kabanata 40
Selective Amnesia

Naalimpungatan ako sa liwanag na nanggagaling sa ilaw ng apat na sulok ng puting silid.

Sa sobrang daming nangyare at nalaman ko, hindi ko alam kung ano ang unang paniniwalaan.

Tita Ivy is the cause of my parent's death and Alixis Villaruel is Leandro Vargaz — my childhood friend.

Bakit hindi ko nalaman una pa lang? Leandro. Leandro. Leandro bakit ko siya nakalimutan?

Isang mariing pikit ang ginawa ko dahil sa sakit nang subukan kong isipin ang pangalan niya para lumabas ulit ang mga alaala na nakita ko kanina.

I slapped my self so hard hoping that I'm just dreaming. Napangiwi ako nang makaramdam ng sakit.

"She had a Selective Amnesia when she encountered an accident base on what you said a while ago."

"That explains why she passed out when she heard your name. It triggers all her forgotten memories with you. Dumagdag pa ang mga nalaman niya ngayong araw."

"As of now, she's awake and fine. But be careful, let her remember on her own. Triggering her past might erased all of her memories with you."

"You're kidding me man, Ilang taon na ang nakakalipas why she didn't know she had one ngayon lang?"

"Hindi nakatulong na nagpalit ka ng pangalan. Changing your name helped her to completely forget you. That's why when she heard your name, she started to remember some fragments of memories she had with you, idiot."

Base on what I've heard, mukhang magkaibigan ang dalawang makausap ngayon.

Hindi gaanong malakas ang usapan at pagtatalo. Sakto lang para marinig ko. Selective Amnesia? Why I didn't know? Halos sabunutan ko ang sarili ko nang maalala ang katangahang pinagagawa ko years ago when I was in the hospital.

Umalis ako without getting check! Ang tanga ko. All I cared was my broken ankle and how to dance again. If only I knew earlier, things won't get complicated.

Tears started to roll down my cheeks when I saw Alix--Leandro. Damn it! I don't know what to call him. Should I call him jerk and stupid? Coz' I think that suits him better.

How could he do this to me?! I trust him. I even gave him everything. He knows everything about me yet when it comes to him, wala akong alam. I didn't even know if he ever loved me or pakana rin ang lahat ng ito ni tita Ivy.

Malamig ko siyang tinitigan sa malayo. I bitterly smiled. Bukod sa hindi ko alam ang totoo niyang pangalan, wala rin akong alam sa totoo niyang buhay. Hindi ko nga siya kilala. Even his parents. How could they?! Pinagkaisahan nila ako.

The best memories I had with him when we're young, brought me anger and sorrow.

Tahimik at malalim ang iniisip kong nakasakay sa sasakyan ng pinagdalhang hospital sa akin kanina. Hindi na nakipagtalo si Alixis nang sabihin kong gusto ko ng umuwi dahil pumayag naman na ang doctor. Nagpumilit siya kaninang sa sasakyan niya ako sumakay pero wala ring nagawa sa huli. He tried to open a conversation with me earlier pero tanging sigaw ang sinasagot ko sa kanya.

Pinagmasdan ko sa unahan ang kotse niyang nasa harapan namin. He's alone in his car. Pinili niyang mauna to give direction. Ang mga sumamang nurse ay walang imik at nakatuon sa kalsada ang tingin. Mas mabuti na rin ang ganito. Nanghihina pa rin ang buong sistema ko at wala akong panahon para makipagkwentuhan.

Napapikit ako nang maalala ang pagtatalo namin nitong nakaraan.

"Hindi kahinaan ang masaktan at namnamin ang pait!"