Yara 🍃

2.Bölüm-"Dönüş"

Aylin:(yüksek sesle) Abi olmaz! Bırakmam ben burayı, bırakamam.
Mesut:(yüksek sesle) Bende seni burda bırakmam, Aylin! Gidicez diyorum sana.
-Aylin, Mesut'tan İstanbul'a gideceklerini öğrendiği andan itibaren onu vazgeçirmeye çalışıyordu ama Mesut'un vazgeçmeye niyeti yoktu. İkisi de inatla birbirini ikna etmeye çalışıyordu.
Aylin:Ya abi benim her şeyim burda. Nasıl giderim söylesene?
Mesut:O her şey dediğin zarar verecek sana Aylin. Bilmiyor muyum ben eriyip gideceksin yine. Ben buna nasıl razı olurum söyle bana.
Aylin:Şimdiye kadar nasıl razı olduysan öyle abi! Şimdiye kadar başımın çaresine baktım ben gerek yok bundan sonrasına.
Mesut:Evet tek başınaydın ama ben hep arkandaydım senin Aylin.. Ege'nin haberini nerden aldım sanıyorsun? Bıraktım seni evet ama izini sürmeyecek kadar da salak değilim. Abinim kızım ben senin, abin!
Aylin:O zaman saygı duy isteklerime, abi.
Mesut:Ya güzelim, canım benim anlasana beni. İstanbul'da yeniden başlayacaksın herşeye.. Acını biraz da olsa hafifletecek orası. Tamam evladını unutamazsın, unut demiyorum ama burası daha çok zarar verecek sana.. Her şey hazır, tayinin bile ayarlandı İstanbul'a. Tunç'u yeğenini merak etmiyor musun hiç?
Aylin:Abi olmaz.. Ege'm burda benim. Gidersem yalnız kalır.
Mesut:Kalmaz güzelim, gerekirse her hafta geliriz Ege'ye.. Yeniden başlayalım herşeye. Gel kabul et, gidelim İstanbul'a. Sana söz daha güzel olacak her şey.
Aylin:Abi...
Mesut:Aylin'im bu zamana kadar yanında olamadım, izin ver bundan sonra olayım.
-Aylin biraz duraksar, gülümseyerek Mesut'a cevap verir.
Aylin:Tamam abi, istediğin gibi olsun. Gidelim oraya.. Ama geliriz dimi kızıma? Bırakırsak korkar abi o.
Mesut:(ayline sarılır) Geliriz güzelim, bırakır mıyız hiç onu yalnız.. İnan bana güzel olacak her şey.
Aylin:İnşallah abi..
..
-Ertesi gün Aylin bazı eşyalarını toparlamış, sabah erkenden emniyete gidip mesai arkadaşlarıyla vedalaşmıştır.
Aylin:Dikkat edin kendinize. Ben sık sık gelicem zaten.
Oğuz:Sen dikkat et, toparla kendini.
Deniz:Burayı hiç merak etme canımın içi.
Aylin:Siz de olmasanız gitmezdim zaten.. (gözyaşlarını siler) Ege size emanet Deniz. Yalnız bırakmayın kızımı.
Deniz:Bize emanet merak etme, gözüm gibi bakarım ona, yalnız kalmaz.
Aylin:(Deniz'e sarılır) Deniz ne yapıcam ben o olmadan?
Deniz:Alışacaksın canım, alışmak zorundasın. Gitmen daha iyi olacak. Ege hep kalbinde senin, o hep orda kalacak.
Aylin:Sizi çok seviyorum.
Deniz:Bizde seni canım.
Mesut:Aylin canım gidelim hadi.
Aylin:Tamam ama son bir yer var gideceğimiz.
Mesut:Hadi o zaman...
..
|İstanbul/Emniyet|
Rıza:Mesut dönüyor bugün.
Hüsnü:Aynen baba, almaya gidicem havalanına.
Rıza:İyi yaparsın Çoban.. Az gelsene benimle sen.
Hüsnü:Noldu baba?
Rıza:Gel sen gel.
Hüsnü:Geliyorum... Selin siz inin aşağı geliyorum ben.
Selin:Tamam abi.
..
Hüsnü:Buyur Rıza Baba.
Rıza:Mesut, kardeşiyle Aylinle birlikte dönüyor, biliyorsun dimi?
Hüsnü:Biliyorum baba, konuştuk. Bırakamazdım o halde orada dedi.
Rıza:Aynen doğru olanı yaptı zaten.. Kardeşinin İstanbul'a tayinini de istedi Mesut. Sen bir şekilde halledersin dedi.
Hüsnü:Doğru demiş baba, halledersin hemen sen.
Rıza:Hallettim bile.
Hüsnü:Hangi şube?
Rıza:Asayiş.
Hüsnü:Asayiş mi?
Rıza:Evet, bizim ekibe istedim Aylin'i.
Hüsnü:Bizim ekip mi?
Rıza:Şöyle bir dosyasına baktım, Antep'teki ekibinin müdürüyle konuştum. Çok başarılı bir polis Aylin.. Sayısız görevi var.
Hüsnü:Mesut gibi...
Rıza:Aynen, Mesut gibi.
Hüsnü:Baba ama..
Rıza:Biliyorum tüm herşeyi Çoban.. Ama böylesi daha iyi olur inan bana. Hem Mesut'un içi rahat eder hem de bazı şeyler yoluna girer belki.
Hüsnü:Yani inşallah öyle olur baba. Sen böyle düşündüysen eğer.
Rıza:Bekleyip zamanla görücez bakalım Çoban...
...
|Mezarlık|
-Aylin, Ege'nin mezarına gelir. Mesut'ta hemen arkasındadır. Aylin mezarın başına çöker, toprağı sever.
Aylin:Annecim, Ege'm... Ben gidiyorum biriciğim. Ama merak etme seni asla yalnız bırakmam, bırakamam. (ağlayarak) Seni çok özledim Ege. Şu an yanımda olsan gözyaşlarımı silip, sarılır ağlama annem derdin bana ama görüyorsun beni biliyorum kızım.. Seni çok seviyorum annecim.
-Aylin toprağı öper. Mesut yanına gelir ve sarılır.
Mesut:Hadi güzelim, gidelim.
...
|Uçak/Aylin&Mesut|
Mesut:Her şey hazır, eve gideriz hemen dinlenirsin.
Aylin:Hı hı.
Mesut:Tunç'a sürpriz olacak. İlk defa görecek seni ama tanıyor biliyor.. İster yarın ister de biraz dinlendikten sonra başlarsın göreve.
Aylin:Hı hı...
Mesut:Sen dinlemiyorsun herhalde beni.. Nerde aklın?
Aylin:Nerde olabilir sence abi? Ege'm de aklım, fikrim, kalbim...
Mesut:Güzelim, canım kardeşim yapma böyle ya.
Aylin:Abi benim beş yıl boyunca ailem Ege oldu. Ben tek başıma aile oldum ona. İkimiz her şeyin üstesinden birlikte geldik. Ama o beni bırakıp gitti abi, ben tek kaldım bu hayatta.... Ege yok ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. Bu hayatta tek başıma nasıl yaşarım unuttum ben abi Ege geldikten sonra.
Mesut:Ben varım artık yanında. Biliyorum kızın gibi hiçbir şey olmaz ama yalnız değilsin güzelim.
-Aylin, Mesut'un omzuna başını koyar.
Aylin:İyi ki varsın abi. İyi ki geldin.
Mesut:Canım benim...
..
|İstanbul/Emniyet|
Hüsnü:Sorgular tamam, geri kalan şeyleri siz halledersiniz, ben çıkıyorum.
Hakan:Tamam abi bizde.
Selin:Mesut'u almaya mı abi?
Hüsnü:Evet.
Selin:Bende geleyim o zaman, birlikte gidelim.
Hüsnü:Yok olmaz.
Selin:Niye abi?
Ali:Abi gelsin, akşama pek bir şey kalmadı zaten.
Hüsnü:Olmaz olmaz hep birlikte halledin siz işleri, sonra gider görür nişanlısını canım.
Selin:Peki abi, sorun yok.
Hüsnü:Hadi görüşürüz...
..
|İstanbul/Havalimanı|
-Uçak hava alanına inmiştir, Hüsnü diğer tarafta Mesutla Aylin'i bekliyordur. Birkaç dakika sonra Mesut ve Aylin gelir. Önce Mesutla Hüsnü kucaklaşır sonra da Aylinle Hüsnü tokalaşır.
Hüsnü:Hoşgeldin Aylincim. Hüsnü Çoban ben.
Mesut:Başkomiserimiz olur kendisi. Ayrıca can dostum benim.
Aylin:(gülümser) Memnun oldum başkomiserim, hoşbuldum.
Hüsnü:Başın sağolsun canım, çok üzgünüm.
Aylin:Sağolun başkomiserim...
Mesut:Hadi gitmiyor muyuz ya? Yorgunuz biz.
Hüsnü:Gidelim gidelim.
Mesut:Kimseye bir şey demedin dimi?
Hüsnü:Yok yok, uydurduk bir şeyler. Ama akşama Selin gelir eve.
Mesut:Gelsin gelsin. Sorun yok... Hadi canım geç.
...
|Mesut Ev|
-Aylin ve Mesut eve gelirler, evde kimse yoktur. Hüsnü onları bıraktıktan sonra merkeze geçmiştir.
Mesut:Geç bakalım... Tunç gelmemiş daha okulda herhalde.
Aylin:Hı hı.
-Aylin evi göz ucuyla incelerken duvardaki fotoğrafları görür. Aylinle Mesut'un tek olan küçüklük fotoğrafları, Tunç, Selin ve Mesut'un birlikte çekilmiş birkaç fotoğrafı vardır. Aylinle Mesut'un fotoğrafının alt tarafında ise Aylin ve Ege'nin bir iki yıl önce çekilmiş fotoğrafı vardır. Aylin fotoğrafı görünce eline alır, Ege'nin yüzünü okşar, gözleri dolmuştur.
Aylin:A-abi bu resim...
Mesut:Buldum bir yerden.
Aylin:Nerden? Sen hiç...
Mesut:Sana dedim ya bir elim sürekli senin üstündeydi diye. Yıllarca yanında yoktum ama nerede olduğundan ne yaptığından haberim vardı.
-Aylin dolu gözlerle Mesut'a gülümser ve fotoğrafı öpüp duvara asar. Küçüklük fotoğraflarına bakar.
Aylin:Bu resim sende miydi? Ben çok aradım bulamamıştım.
Mesut:Bendeydi tabi... En son görüştüğümüzde almıştım o zamandan beri bende hep... Bak bu Tunç, yeğenin.
Aylin:Küçüktü annemin cenazesinde resmini göstermiştin şimdi aynı sana benziyor.
Mesut:Babasının oğlu tokmak kafa.
Aylin:Ney?
Mesut:Öyle seslenirim ona.. Burdaki de Selin, nişanlım.
Aylin:Nişanlın mı? Eşin sandım ben. Tunç'un annesi.
Mesut:O öldü, çok oldu.
Aylin:Bilmiyordum, başın sağolsun.
Mesut:Sağol sağol, Tunç küçüktü o zamanlar, annemden birkaç yıl sonra... Selinle de 4-5 aydır nişanlıyız.
Aylin:Anladım, hayırlı olsun.
Mesut:Çok iyi kız, seversin sende. Arkadaş, yoldaş olur sana hem.
Aylin:İnşallah.
Mesut:Gel hadi evi gezdireyim sana, kalacağın yeri falan göstereyim.
Aylin:Olur...
-Mesut, Aylin'e kalacağı odayı gösterir. Biraz sonra da Tunç eve gelir.
Mesut:Gel gel tokmak kafa.
Tunç:Ne zaman geldin sen? Selin ablaya haber vermemişsin sordu sürekli.
Mesut:Bu sabah geldim.. Hemde kiminle geldim bak.
Tunç:Aa Aylin hala?
Aylin:Merhaba Tunç.
Tunç:(ayline sarılır) Hoşgeldin, ama sen tanıyorsun beni.
Aylin:Baban çok bahsetti canım. Hem insan yeğenini tanımaz mı?
Mesut:Aylin, İstanbul'da artık, bizimle kalacak.
Tunç:Çok iyi.. Ee Ege nerde peki? Babam anlattı birkaç defa, resminiz de burda hatta bak.
Aylin:(yere bakarak) E-Ege yok Tunç.
Tunç:Nasıl nerde?
Aylin:Ö-öldü o..
Tunç:Ne?
Mesut:Şşt.. Tunç.
-Aylin'in gözleri dolmuştur, Tunç da ağlamaya başlar ve Aylin'e sarılır.
Mesut:Ağlamayın bakalım.. Yapmayın böyle.
Aylin:Tamam tamam.. Hadi bakalım canım, ağlamak yok.
Tunç:Tamam...
Mesut:Benim merkeze uğramam lazım. Aylin sana emanet ha.
Tunç:Merak etme.
Mesut:Görüşürüz, dikkat edin.
Aylin:Sende dikkat et...
...
|Emniyet|
Ali:Hakan bak gidiyoruz dimi maça?
Hakan:Gidiyoruz dedim ya oğlum.  Eve gideyim, alırsın beni geçerken. Sen yamuk çizme de. Görelim bakalım kim neymiş..
Ali:Ben mi yamuk çizicem? Hadi lan ordan.
Hakan:Yok Pınar izin vermedi falan filan.
Ali:Yok yok ayarladım ben.
-Az sonra Mesut gelir.
Mesut:Selam millet.
Ali:Aa hoşgeldin abi.
Hakan:Hoşgeldin abi. Başın sağolsun, iyi misin?
Mesut:İyiyim iyiyim. Rıza baba odasında mı?
Ali:Evet abi.
Mesut:Tamam..
-Mesut, Rıza'nın yanına girer.
Mesut:Baba.
Rıza:Hoşgeldin Mesut gel...
-Rızayla Mesut konuşur, Mesut Aylin'in kendi ekibinde olacağını öğrenince sinirlenir ve itiraz eder.
Mesut:Baba olmaz dedim sana. Ben onu buraya zor getirdim bu ekipte olur mu sanıyorsun?
Rıza:Olacak Mesut, olacak.
Mesut:Ya baba bilmiyorsun sanki neyin ne olduğunu. O ne olacak?
Rıza:Bu sayede onlar arasındaki sorunu halleder belki Mesut. Hem sürekli de gözünün önünde olur Aylin.
-Mesut bir süre bekler.
Mesut:Peki baba.. Sen böyle düşündüysen vardır bir doğruluk.
Rıza:Ha şöyle.
Mesut:Ben gidiyorum şimdi. Aylinle Tunç yalnız.
Rıza:Git hadi git...
...
|Mesut Ev|
-Aylinle Tunç oturmuş sohbet ediyorlardır. Mesut ve Selin eve gelir.
Mesut:Biz geldik.
Aylin:Hoşgeldiniz abi.
Tunç:Hoşgeldin Selin abla.
Selin:Hoş... Aa Aylin?
Aylin:Merhaba.
Selin:Mesut? Ama...
Mesut:Aylin artık bizimle.
Selin:Gerçekten mi?
-Selinle Aylin sarılır.
Selin:Hoşgeldin canım benim.
Aylin:Hoşbuldum.
Selin:Mesut sen yoksa Aylin'in yanına mı gittin? Hüsnü abi arkadaşı vefat etmiş demişti.
Mesut:Aylin'e gittim.
Selin:Aylin ya Mesut çok bahsetti sende.
-Aylin, Mesut'a gülümser.
Selin:Ufaklık nerde? Egeydi dimi? Uyuyor mu yoksa?
Mesut:Ege yok Selin.
Selin:Anlamadım?
Aylin:Ege' yi kaybettik biz... Öldü.
Selin:Ne? Be-ben özür dilerim bilmiyordum.
Aylin:(gülümser) Sorun değil.
Mesut:(ayline sarılır) Aldım getirdim Aylin'i bizimle bundan sonra.
Selin:Çok güzel..Sende polistin dimi?
Aylin:Evet.
Mesut:Ha bak yeni ekibin belli olmuş.
Aylin:Öyle mi? Hangi şube?
Mesut:Asayiş Şube.. Bizim ekip.
Aylin:Sizin ekip?
Mesut:Evet, benim yanımdasın bundan sonra.
Selin:Hayırlı olsun o halde.
Mesut:(Aylin'e sarılır) Kardeşimle de görev yapmadım demem.
...
|Ertesi Sabah/Emniyet|
-Aylinle Mesut sabah erkenden Selin'i de alıp merkeze gelirler.Ekiptekiler ise merkezde oturmuş sohbet ediyorlardır.
Mesut:Herkese günaydın.
Ali:Günaydın abii günaydın.
Mesut:Bakın biraz buraya.
Ali:Hayırdır abi?
Mesut:Sizinle tanıştırmam gereken biri var.
-O esnada Rıza da odasından çıkar.
Rıza:Geldiniz mi Mesut?
Mesut:Geldik baba.. Gel canım.. Millet yeni ekip arkadaşımız Aylin. Ayrıca benim de biricik kardeşim.
-Aylin, Mesut'un yanına gelir, Hakan da kafasını kaldırıp Mesutla Aylin'e bakar ve Aylin'i gördüğü an şaşırır.
Hakan:A-aylin?
-Aylin de tüm ekibe tebessüm ederek göz gezdiriyordur. O da Hakan'ı gördüğü an donakalır.
Aylin:Hakan?

___________________________________ 2.BÖLÜM SONU