Yara 🍃

25.Bölüm - "Gerçekler"

-Aylin sustu sadece sustu ve Hakan'ın gözlerinin içine baktı. Bir tarafı tüm gerçeği anlatmak istiyorken diğer tarafı sadece susmak istiyordu. Eğer susarsa Hakan bu acıyı öğrenmez, acı çekmezdi. Ama Aylin'in artık tek başına bu acıyı taşıyacak gücü kalmamıştı. Hakan birkaç adım attı Aylin'e doğru aradaki mesafeyi kapatmak için.
Hakan:Bana bir açıklama yapmak zorundasın artık Aylin.
Aylin:Açıklama yapacak bir şey yok.
Hakan:Var!
-Aylin sustu tekrardan. Hakan evin içinde sağa sola gitmeye başladı. Aylin'in sustuğu her dakika sinirleniyordu.
Aylin:Kim ne dedi sana bilmiyorum ama saklanan bir şey yok.
Hakan:Aylin!
Aylin:Ne Aylin? Aylin ne Hakan? Ne öğrenmek istiyorsun ki? Seni seviyorum diye yalan mı söyleyeyim öyle mi gönlün olacak?
Hakan:Hayır öyle bir isteğim, niyetim yok. Gerçeği biliyorum nasıl olsa.
Aylin:Neymiş gerçek? Kendini yüceltme yine.
Hakan:Ne diyorsun sen ya? Konumuz bu mu şimdi?
Aylin:Ne konumuz Hakan? Yine uydurup uydurup gelmişsin.
Hakan:Ben mi uyduruyorum? Senin bu ruh halini, sinir krizini de kafamda mı kurdum ben.
Aylin:Ne alakası var?
-Hakan, Aylin'in lafı dolandırmasına sinirlenmişti. Kolunu tuttu, farketmeden sıkmıştı.
Hakan:Bana bir şey söyle artık Aylin! Ben sürekli senin gizli saklı hallere girmenden bıktım.
-Aylin kaşlarını çatarak baktı.
Aylin:Hakan kolumu bırak.
Hakan:Bana cevap vermek zorundasın Aylin!
-Hakan bunları söylerken Aylin'in canını yakmıştı.
Aylin:Aghh! Bırak Hakan!
-Hakan, Aylin'in canını yaktığını farkedince geri çekildi.
Hakan:Ö-özür dilerim..
-İkisi de birkaç adım geriye gitti. Aralarında birkaç dakika sessizlik oldu.
Hakan:Ege kim Aylin? Benden sakladığın şey Ege mi? Başka biri mi yoksa?
Aylin:Saçmalama Hakan! Hayatımda hiç kimse yok benim. Ege...
Hakan:(bağırır) Kim öyleyse Aylin kim? Bak benim dayanacak gücüm kalmadı artık.
-Aylin iyice sinirlenir, gözleri dolu bir şekilde bağırır.
Aylin:Benim gücüm kaldı mı sanıyorsun sen ya? Ben neler çektim biliyor musun sen? Her gün nasıl kahroluyorum farkında mısın?
Hakan:Nasıl farkında olayım Aylin? Sana yakın olmama bile izin vermiyorsun nasıl olayım? Madem gücün yok söyle artık ne olabilir ya benden gizlediğin bu büyük şey.
-Aylin derin bir nefes alır.
Aylin:Kızın anladın mı kızın! Senden saklanan şey kızın.
Hakan:Ne?
-Aylin, Hakan'a birkaç adım yaklaştı. Hakan, Aylin'den ne duyduğunu anlamamıştı.
Aylin:Sen hep bir çocuğumuz olursa Ege olsun demedin mi? Şarkıda ki Ege hani.. Olmuştu işte kızının adıydı Ege.
Hakan:Kı-kızım mı? Çocuğum mu var benim?
-Aylin sadece kafasını salladı. Hakan birkaç saniye sustu ardından sadece Aylin'in gözlerine baktı.
Hakan:Ve sen bunu benden sakladın bu kadar yıl öyle mi? Hangi hakla yaptın bunu Aylin? Geleli kaç ay oldu bunu nasıl yaparsın ya?
Aylin:Hakan bak..
Hakan:Nasıl olur bu ya? Sen benden çocuğumu nasıl saklarsın Aylin!?
Aylin:Bilmediğin şeyler var.
-Hakan duyduğuyla şoka uğramıştı ve sesi olabildiğince yüksek çıkıyordu.
Hakan:Daha ne bilmiyor olabilirim ki? Yıllarca çocuğum olduğunu saklamışsın benden bundan başka ne bilmiyor olabilirim Aylin!
Aylin:Seninle ayrılmaya karar verdiğimde öğrendim hamile olduğumu sana o kadar kızgındım ki bir çocuğumuz olacağını bilmeni haketmediğini düşündüm.. Evet yanlıştı ama o zaman sana çok kızgındım Hakan.
Hakan:Şimdi nerde peki? Hala saklayacak mısın benden? Aylardır nasıl gizledin yanı başımdayken ya? Baba diye kimi gösterdin çocuğa? Nerede kızım Aylin?
Aylin:Öldü çünkü anladın mı öldü! Seni baba bilerek öldü!
-Hakan birkaç adım geriye gitti. Aylin'in gözyaşları kendini çoktan bırakmıştı.
[O ESNADA CEM ADRİAN - KÜL ÇALAR]
Aylin:Aylardır ne çekiyorum biliyor musun? Sırf sen acı çekme diye sakladım. Benim yaşadığım acıyı sende yaşama diye sakladım. Gözümün önünde öldü kızım gözümün önünde gitti Ege. 5 yaşındaydı daha küçücüktü aldılar elimden onu.
-Hakan zar zor konuştu.
Hakan:N-ne ölmesi? Na-nasıl? Aylin..
Aylin:Öldürdüler Hakan, küçücük kızımı aldılar elimden. Yanında ben olmadan uyuyamazken şimdi tek başına yatıyor o mezarda. Günden güne yokluğu beni perişan ediyorken sana nasıl söylebilirdim bunu? O sinir krizleri neydi sanıyorsun?
-Dolabın üstündeki ilaçları gösterir.
Aylin:Bunlar ayakta tutuyor beni. Tabi ne kadar olursa.. Gitmediğim psikolog kalmadı ama hiçbir çaresi yok. Ege gitti elimden kayıp gitti...
Hakan:Nasıl oldu bu Aylin nasıl?
-Aylin cevap veremeyince Hakan, Aylin'i kollarından tuttu ve sarstı. İkisinin de gözyaşları çoktan akmaya başlamıştı.
Hakan:Cevap ver bana Aylin! Nasıl öldü kızım? Ne zaman?
-Aylin daha fazla dayanamaz, ayakta duracak gücü kalmamıştır. Yere çöküp hıçkırarak ağlamaya başlar.
Aylin:Ben buraya gelmeden önce.. Çok uğraştılar kurtarmak için ama olmadı.. Küçücük canı nasıl dayanabilirdi ki?
-Aylin ağlamaya devam eder, gözünün önüne Ege'nin ölümü gelir, kendinden geçer. Hakan yere çöküp Aylin'i sakinleştirmeye çalışır.
Hakan:Aylin kendine gel Aylin.
Aylib:(ağlayarak) Özür dilerim çok özür dilerim. Affet beni Hakan..
-Aylin'in krize girdiğini Hakan farkeder ve sarılır. Sarılıp sakinleştirmeye çalışır.
Hakan:Şş sakinleş Aylin, kendine gel ne olur..
Aylin:Özür dilerim Hakan, benim yüzümden özür dilerim.
-Hakan, Aylin'e daha da sarılır, saçlarını sever ve öper. Kendisi de ağlıyordur.
Aylin:Benim yüzümden gitti Ege, benim yüzümden.
Hakan:Şş hayır hayır..
-Uzun bir süre öyle kalırlar. Aylin dakikalar geçtikçe Hakan'ın kollarında olmanın huzuruyla sakinleşir ve uyur. Hakan, Aylin'i odasına yatırır. Komidinin üstünde duran Aylinle Ege'nin fotoğrafını alır, Ege'nin yüzünü sever, hala ağlıyordur..
Hakan:Bir kızım varmış şimdi yok öyle mi..?
-Hakan, Aylin'in yüzüne bakar, yüzündeki acıyı görür.
Hakan:Bana neden yaptın bunu Aylin? Bize neden yaptın?
-Hakan evden çıkıp gider. Sabaha kadar yollarda yürür, bu gece yaşadıklarına anlam veremez. Bir kızı olduğunu öğrenmesi ve öldüğünü duyması arasında sadece dakikalar vardı. Sıkışan kalbini söküp atmak, bağırmak istiyordu.
Hakan:Ege ha.. Kızım Ege...
...
|ErtesiGün|
-Aylin uyandığında sabah olmuştu, etrafına bakındı odasındaydı. Kendine gelir gelmez gece olanlar aklına geldi.
Aylin:Hakan..
-Aylin etrafına bakınırken komidinin üstünde fotoğrafın olmadığını farketti.
Aylin:Ege?
-Aylin hemen eline telefonu aldı, Hakan'ı aramak istedi.
Aylin:Arayıp ne diyeceksin ki Aylin?
-O esnada Mesut kapıyı tıklayıp odaya geldi.
Mesut:Abim, uyandın mı? Hadi kahvaltı hazır.
Aylin:Günaydın abi, siz yiyin ben aç değilim.
Mesut:Ne demek aç değilim? (odaya girer) Sen iyi misin? Ne bu yüzün gözün? Ağladın mı yoksa?
Aylin:Yo yok bir şey, gece uyuyamadım ondan.
Mesut:Emin misin?
Aylin:Evet abi..
Mesut:İyi bakalım. Ama hadi kahvaltıya.
Aylin:Aç değilim, siz yiyin bende hazırlanayım.
Mesut:Aylin hadi!
Aylin:Abi ya..
-Kahvaltıda Aylin yine hiçbir şey yemedi. Mesut durgunluğuna bir anlam veremese de sesini çıkarmadı. Aylin ise elinde telefon sürekli Hakan'ı arayıp aramamak arasında gidip geldi.
...
|Emniyet|
-Emniyete geldiklerinde Hakan hariç herkes oradaydı.
Ali:Hakan açmıyor telefonu, ulaşan var mı?
Hüsnü:Konuştum ben konuştum, izin istedi bugün için.
Mesut:Hayırdır usta? Bir terslik yok değil mi?
Hüsnü:İşi varmış o yüzden. Uzatmadım bende.
-Aylin can kulağıyla ekibi dinliyordu. Hakan'ın neden gelmediğini de az çok biliyordu. Aylin ekibin yanından ayrıldı ve dayanamayıp Hakan'ı aradı.
Aylin:Açsana Hakan ne olur ya...
...
|HakanEv|
-Hakan gece geç saatlere kadar sokaklarda yürüdükten sonra evin yolunu bulmuştu. Sabaha kadar gözünü hiç kırpmadan öylece oturmuştur. Aylin'in başucundan aldığı fotoğrafa bakıp bakıp ağlıyordur.
Hakan:Ne kadar güzelmişsin Ege.. Aynı annen gibi. Ne olurdu bir kez görseydim seni? Bir kez baba diyerek atlasaydın ya kollarıma...
...
-Akşama kadar Aylin sürekli Hakan'ı aramıştır ancak Hakan asla telefonlara cevap vermez. Aylin artık merak edip endişelenmeye başlamıştır.
Aylin:Korkutma beni Hakan...
-Aylin emniyetten ayrıldıktan sonra da defalarca arar Hakan'ı, telefon çalar ama açan yoktur, eve gider ancak yine bulamaz. İçinde bir sızı oluşur. Hakan çoktan gitmiştir oradan.. Hakan, gözleri yaşlı telefona bakar, ekranda Aylin'in resmi ve bir sürü cevapsız çağrısı vardır. Derin bir nefes alır, kafasını cama yaslar...

"Her acı zamanla geçmez
Her giden mutlaka dönmez
Her âşık bir gün affetmez
Kalbi artık çarpmayınca

Her ateş küllenip sönmez
Her yara bir gün iyileşmez
Her umut yine yeşermez
Artık hiç inanmayınca..."
___________________________________ 25.BÖLÜM SONU