Bade, dört yıldır Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nda istemeden de olsa öğrenim gören bir genç kızdır.
Karanlık Lord'un dönüşü ile kızın bütün arkadaşlarının hafızası silinir ve sil baştan Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nda, herkesin kader...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐨𝐭𝐭𝐞𝐫𝐬
____________
''Harry, siktir git şuradan, ilk ben üfleyeceğim dedim amk.''
Harry salak salak sırıttı. ''Yine yaptın.''
''Bade, küfür etmemen konusunda konuşmuştuk sanki.'' dedi uzun kızıl saçları olan güzeller güzeli anam.
''Ya, sanki birbirimizi tam olarak tanımıyorken aldırıyordunuz bu duruma.''
''O zamanlar farklıydı, bilmiyorduk.'' dedi annem suçlayıcı bir tonla.
Godric's Hollow'da hava temmuzun sonunda olması gerektiği gibi sıcak ve bunaltıcıydı. Potterlarla beraber geçirdiğim üçüncü doğum günümdü. Bayağı kalabalık bir ortam vardı.
Olanları kısaca özetlemek gerekirse; Esrar Dairesi'nde zaman döndürücüyü Harry'e geri vermemiştim. Bellatrix'in gözleri öfkeyle parlayıp ''Accio Zaman Döndürücü!'' diye haykırdığında kolyeyi o kadar sıkı tutmuştum ki elimden bir santim bile uzaklaşmamıştı.
Son zaman döndürücü benim elimde kalmıştı. Bakanlık'ta işler iyice karışmıştı, ben daha ne olduğunu anlayamadan burunsuz piç giriş yapmıştı.
Dumbledore hiçbirimize zarar gelmesine izin vermemişti. Voldemort'la mükemmel bir düello yapmışlardı ve hemen sonra Bakanlık çalışanları gelmiş, burunsuzu görmüşlerdi.
Bu büyük bir şanstı çünkü eğer Voldemort gelmeseydi, ya da o geri zekalı bakanlık savaşanları onu görmeseydi her şey başa sarardı.
Ne gerek var bunlara yav?
Ondan sonra Voldemort Çapulcular ve Lily'e saldıracak zamanı bulamadan tüymüştü.
Heder olmuş bir şekilde Hogwarts'a döndüğümüzde Dumbledore; Çapulcular, Lily, Harry ve benim ofisine gitmemizi istemişti.
İlk önce ağzıma sıçılacağını falan sanmıştım, çünkü benim ne alakam olduğuyla ilgili hiçbir fikrim yoktu.
Dumbledore'un ofisine gittiğimizde, Dumbledore, Harry ve benim kardeş olduğumuzu söylemiş, on dört yıl önce neler olduğunu bütün ayrıntısıyla anlatmıştı.
Ben ilk önce inanmamış, üç dakika boyunca aralıksız kahkaha atmıştım.
Sonra Harry'e işaret edip ''Ben bu malla nasıl akraba olabilirim amk?'' diye kahkaha atarken ağlamaya başlamıştım.
Diğerleri St Mungo'da zihinsel hastalıklar bölümüne mi yatırsak diye tartışırlarken bayıldığımı hatırlayabiliyordum.
Gözlerimi açtığımda hastane kanadındaydım ve o kadar uzun süre baygın kalmıştım ki, yatağımın yanında Fatiha okuyorlardı amk.
