IDK ✿ l.h ✓

✿ 10. Partnerzy?

Stałam przy tej szafce i ryczałam jak głupia. Każdy kto przechodził patrzył się na mnie dziwnie, ale nie podszedł i nie zapytał co się stało; ludzka znieczulica. Po prostu się gapił i szedł dalej. A potem miał niezły powód do rozmów.

Byłam załamana. Miałam ochotę przywalić głową w tę aluminiową szafkę. Musiałam się jednak powstrzymać, bo moja czaszka raczej nie wyszłaby z tego cało. 

Zamiast tego poszłam do łazienki. Potrzebowałam doprowadzić się do stanu używalności. Zmyłam czarne smugi z policzków, które były pozostałością tuszu do rzęs, ale nie dało się zamaskować zaczerwienionych i przekrwionych oczu, tak jak czerwonego nosa.

Usłyszałam dzwonek na lekcję. Westchnęłam sfrustrowana. Musiałam tam iść, bo byłoby ze mną krucho, gdybym się nie zjawiła na pierwszej godzinie zajęć. Tylko, że za cholerę nie miałam na to ochoty, bo Luke miał tę godzinę ze mną. No i na dodatek siedział ławkę dalej.

Poczłapałam do klasy i weszłam do środka. Na szczęście nauczyciela nadal nie było. Zajęłam swoje miejsce i cieszyłam się nieobecnością Hemmingsa. Jak zwykle się spóźniał, jednak w podświadomości kiełkowała mi nadzieja, że może wcale się nie zjawi.

- Dzień dobry klaso! - do pomieszczenia wszedł pan od biologii.

Zaraz po nim drzwi się otwarły i do środka wparował Luke. Już z daleka widziałam, że nie miał humoru. Ciekawe dlaczego? Chłopak usiadł ławkę za mną i nauczyciel kontynuował.

- Na dzisiejszej lekcji macie pracować w parach. Dlatego proszę, abyście się odwrócili do waszego sąsiada z tyłu.

Jęknęłam przeciągle, gdy uświadomiłam sobie, że będę musiała pracować z Hemmingsem. Cały świat sprzysiągł się przeciwko mnie. Naprawdę nie miałam ochoty nawet na niego patrzeć, a co dopiero nawiązać z nim jakąś współpracę, interakcję, rozmowę...

Z wielkim poświęceniem odwróciłam się w jego stronę. Chłopak nie zaszczycił mnie nawet malutkim spojrzeniem.

- Świetnie się będzie pracowało - wymamrotałam do siebie, rozglądając się po klasie.