Ogniste serce

Przejście

                Przeszliśmy jeszcze jedną górę, skręciliśmy w ciemną dróżkę, potem pojawiło się jezioro.
- To tutaj, przejście. Otwurzcie pujdziemy do niej i po kłopocie.- powiedział Damon
- Ale zaraz zaraz my nie wiemy jak to otworzyć- powiedziała mu Katie.
- Oł no to trzeba pomyśleć.- powiedział Damon.

2 tygodnie później

- Dziewczyny! Siedzimy tu 2 tygodnie! Macie coś?
- Nic- Katie powiedziała z irytacją.
- Zaraz czekajcie! Pamiętasz Damon księgę którą mi dałeś? W niej chyba jest odpowiednie zaklęcie żeby otworzyć to przejście.
Zaczęłam grzebać w plecaku i znalazłam.
- Mam i to chyba była strona...271.- mówiłam wertując strony- Jest znalazłam. Katie będziesz mi potrzebna.
Katie kiwnęła głową i podeszła ze mną do jeziora. Trzymałam książkę tak żebyśmy obie mogły to przeczytać.
I zaznaczyła fragment zaklęcia.
- Dobra na 3 zaczynamy czytać. 1...2...3
Zaczęłyśmy coś mamrotać pod nosem przynajmniej tak uważał Damon. Woda zaczęła opadać a zaczęła się pojawiać klapa.
- Super udało się wam a teraz choćmy.
Weszliśmy w puste jezioro a Damon otworzył klapę. Przejście schodziło w dół było szerokie i na bokach rozwieszone pochodnie.
- To co schodzimy? Po co się pytam nie mamy wyjścia.
- Racja- powiedziała Katie.
Zaczęliśmy schodzić po schodach z kamienia jakiś kilometr potem ukazała się nam wielka sala, z stołem takim który zajmował połowę tej komnaty, pochodnie na ścianach, 5 krzeseł na których zasiadało t wiedźm w czerni. Wszystkie wiedźmy miały takie same suknie, czarne z koronką i welonem który zakrywał ich twarze.
Bałam się razem z Katie a Damon nie dawał oznak jakiego kolwiek strachu.
-Nie bujcie się i wejdzcie tu- powiedziała jedna z wiedźm.
- Wybacz Serino za to najście was w porze spokoju- powiedział Damon.
- Myślisz że ci pomorze my ahh czuję wasz lęk, strach, zakłopotanie i bezsilność.
- Serino. Ścigają Katrinę wampiry które chcą uzyskać całkowitą nieśmiertelność. Musisz nam pomóc.
- Wejdzcie.- powiedziała inną wiedźma.
My weszliśmy a wszystkie 5 głów patrzyło właśnie na nas.
Wszystkie wiedźmy wstały i podeszły do nas gdy tylko Serina wstała.
Jedna z wiedźm przedstawiła się nam jako Gaja zdziwiło mnie że tak się nazywała ale to nie ma znaczenia.
Podeszła do mnie i skierowała ręce w moją stronę.
- Mogę?- spytała.
Nie wiedziałam co zrobi ale się zgodziłam.
- No dobrze...
Ręce skierowała na mój brzuch co mnie bardzo zdziwiło ale potem wydarzyło się coś co mną wstrząsnęło.
- Wygląda na to że wasz problem rozwiązał się sam- oznajmiła Gaja.
- Nie rozumiem...-powiedziałam a Katie i Damon też nic nie rozumieli.
- Gaja ma pewien dar...dar który pozwala jej wykryć coś czego jeszcze nie ma.- powiedziała Serina.
- Wciąż nie rozumiemy co takiego zobaczyła- powiedziała Katie.
Gaja przytaknęła głową.
- Jak wiesz Daninie związek z czarownicą jest przepraszam...był nielegalny...lecz nie znacie powodu czemu. To było w 1678 roku gdy miałyśmy taki właśnie przypadek a którym chyba słyszałeś.
Damon przytaknął głową na znak że wie. A Gaja podeszła do mnie i chwyciła mnie za ręce.
- Gratulacje. Będziesz mamą.- powiedziała Gaja.
- Ja...b-będe mamą?
- Tak- powiedziała Serina- A to oznacza że twoja legenda spłynie na twego potomka. A wampiry o tym nie wiedzą. Rozpuścimy plotkę że jak wiedźmą jest w ciąży z wampirem to jej własna legenda zniknie a wampiry dadzą ci spokój.
- A-a-ale jak to możliwe!? Wampiry chyba nie mogą mieć dzieci?
- Są przypadki że mogą- powiedział Damon- Nie wiedziałem że jestem jednym z nich.
- Ahh to ty! Spałeś z nią!- kolejna wiedźmą krzykła mu prosto w twarz.
Ta wiedźmą nazywała się Abigale.
Ja stałam zszokowana chwytając się za brzuch, Katie trzymała moje ramię a Damon był zdruzgotany.
- Ja ją kocham i nie zostawię jej tylko dlatego że ma dziecko...moje dziecko.- powiedział podchodząc do mnie- Posłuchaj zajmę się tobą i tym dzieckiem będę zawsze przy tobie.
- J-j-ja będę mamą.- powtórzyłam to z lekkim uśmiechem ciężko oddychając.
Wiedźmy powiedziały że morzemy wrucić do swojego życia bo wampiry nam nie zagrażają. Ale nie mieliśmy gdzie pójść. Wtedy wpadłam na pewien pomysł.