Kiraz [boyxboy]

1.5

🌈

▲

Karanlığın içinde kayboluyorum etrafımda bir tur atıyorum ancak hala karanlık tek bir damla ışık yok. Gözlerimi kapatmaya çalışıyorum ancak etraf o kadar karanlık ki gözümün açık mı kapalı mı olduğunu anlayamıyorum. Ellerimi yüzüme kapatıyorum elimden yüzüme bulaşan bir şey var. Ellerimi çekip avuç içlerine bakıyorum avuçlarımda olan şey parlıyor.

Avuçlarıma düşen ışığı aramak için yerimden kalkıp etrafıma bakmaya başladım, arkamı döndüğümde o ışığı gördüm. Koşarak ona ulaşmaya çalışıyorum ancak gittikçe uzaklaşıyor daha hızlı koşmak isterken sürekli düşüyorum ve her seferinde doğrulmam daha uzun sürüyor. En sonunda yanına ulaştığımda ışık insan vücuduna bürünüyor o anda ellerimde olan şeyin kan olduğunu idrak ediyorum.

Beden yere düşüyor onun başında bir beden daha beliriyor ve defalarca yerde yatanı bıçaklıyor. Yerdeki bedenin yüzüne bakıyorum bu Can solmuş bedeni morarmış göz kapakları ile benim kiraz dudaklım. Defalarca kez bağırıyorum ancak sesim çıkmıyor boğazım yırtılıyor ama durmuyorum. Her bıçak onun kalbine indiğinde beynim kafamdan çıkacak gibi ağrıyor ellerimi kulaklarıma kapatıyorum ama nafile. Sesler hala orada Can'ın yerdeki bedeninden çığlıklar yükseliyor ama bir şey yapamıyorum.

Ağlıyorum ancak göz yaşlarım yüzümü yakıyor ellerimle yüzümü sildiğimde kan yüzüme bulaşıyor. Onu öldürene baktığımda Gizem ile beraber bir kaç yüz görüyorum gülümsüyorlar. Orta yaşlarında bir adam ve bir kadın küçük bir kız çocuğu ve Gizem. Beni görmüyor gibiler sadece yerdeki bedene bakıp Gizem'in onu bıçaklamasını izliyorlar. Tırnaklarımı boynuma geçirip son kez bağırıyorum sesim çıkmamasına rağmen kulaklarım patlayacak kadar baskı uyguluyor.

Can'ın cansız bedenini kollarımın arasına alıp yüzüne bakıyorum defalarca kez dudaklarına kapanıyorum sanki ona can verecekmiş gibi yine ve yine. Ama bir işe yaramıyorum dudaklarım kana bunalıyor ancak devam ediyorum. Bedeni silikleşiyor ve yok olmaya başlıyor ancak yüzü kaybolana kadar öpmeye devam ediyorum daha sık sarıyorum onu. En sonunda tamamen kayboluyor ve sonsuz karanlıkta tek ışığımı kaybediyorum.

▼

Ter içinde gözlerimi açtım boğazımdaki acıyı görmezden gelip telefonumu elime alıp saate baktım. Saat gece üçtü saati umursamayarak hızla yataktan kalktım aklıma gördüğüm kabus geldikçe korkum büyüyordu. Hemen bir pantolon ve bir hırka giyip evden dışarıya attım kendimi. Bir yandan da dolmuş gözlerimle telefon rehberinden Can'ı bulmaya çalışıyordum bulduğumda aradım ve açmasını bekledim.

"Can bir şey sorma ve bizim sokaktaki parka gel."

Konuştuktan sonra telefonu kapattım sesimin nasıl çıktığı umurumda değildi şuan tek istediğim onu görmekti. Parka geldiğimde bir banka oturup dirseklerimi dizlerime yasladım. Bir kaç dakika sonra onu parka girerken gördüğümde derin bir nefes aldım. Yerimden fırladım ve ona yaklaşmaya başladım. 

"Ne oldu niye gec-..."

Sözünü bitirmeden ona kollarımı sıkı sıkı sardım. Önce şaşırsa da sonra sarılmama karşılık verdi. Hafa soğuk olduğu için burnu boynuma değdikçe ürperiyordum ancak umurumda da değildi. "Seni seviyorum." dedim bir anda ben bile anlamamıştım kelimelerin ağzımdan nasıl döküldüğünü. Benden ayrılıp gözlerime baktı ağlamıştım bu yüzden tahminimce gözlerim kızarmıştı. 

"Seni seviyorum." dedim yeniden gözlerine bakarak bir anda vücuduma yayılan cesaret ile. Dudaklarına doğru eğilmeye başladığımda geriye çekilip boğazını temizledi. "Tamam, sonra görüşürüz o halde." dedi ve arkasını dönüp parkın çıkışına doğru yürümeye başladı. Bir şeyler yapmalıydım onu kaybetmeyi göze alamazdım.

Ancak ayaklarım hareket etmiyordu gözlerimden yaşlar boşalıyordu sesim soluğum kesilmiş gibiydi. Parmaklarımı boğazıma geçirdim ve aşağıya doğru çektim. Sanki gördüğüm rüya gerçek olmuştu "Sikeyim ağzını tutamadın değil mi?" sonunda hırıltılı sesimi duyduğumda bir hıçkırıkta peydah olmuştu arkasından. Öylece orada yere çöküp kendime küfürler etmeye devam ettim.

Saat kaç olursa olsun, yanımdan kim geçerse geçsin, nasıl bakarlarsa baksınlar hiç biri umurumda değildi ona aşıktım artık dayanamıyordum. Karşılık almak istiyorum sarılıp koklamak öpmek saatlerce izlemek istiyordum. Uyuduğunda nefes alışını işitmek mutlu olduğunda kahkahasını o rahatsız olmadan dinlemek istiyordum. Artık kalbim dayanamaz olmuştu.

Ne olursa olsun o ne kadar benden kaçarsa kaçsın onunla olmak için her şeyi yapacaktım ben onsuz bir hiçtim hayatımın merkezinde o vardı ve başka hiç kimsenin olmasına da gerek yoktu.

🌈

Okuyorsanız eleştiri yapmaktan çekinmeyin.