Kiraz [boyxboy]

3.0

🌈

Sabah kalktığım gibi aramaya başladığım Can'dan hala haber alamamıştım, her sabah attığı mesajını atmış ve bir daha çevrim içi olmamıştı. Bende aceleyle evden dışarıya çıkmış bugün kursa gideceğini bildiğim için okula gidip bakmayı kararlaştırmıştım. Merakım derinleşirken okulun olduğu sokağa girmiştim, büyük sürgülü kapının önüne geldiğimde kulübesinde oturan güvenliğe elim ile işaret yaparak kapıyı açmasını istedim. Adam gelip kapının ardından bana bakıp baştan aşağıya bedenimi süzdü "Ne için geldin?" Sigaradan sararmış beyaz bıyıklı adamın yüzüne bakarken ellerimi birbirine sürttüm "Kurs için geldim abi açta gireyim hadi."

Hava serindi bende aceleyle çıktığım için üstüme giydiğim şeyler yazdan kalmaydı "Kurs dağılalı bir saat oldu genç, geç kaldın." dedi ve öksürerek arkasını dönüp kulübesine girdi. Adamın soğukluğunu takmayarak dediklerini yeniden beynimde süzdüm, kurs dağılalı bir saat olduğunu söylemişti o halde Can hala neden bana dönmüyordu? Belki de gereksiz yere endişeleniyordum, ama içimde bir şeyler beni rahat bırakmıyordu sürekli çatallı dilini fikirlerime sokuyordu. En iyisinin evine gidip kontrol etmek olduğunu düşünerek hızlı adımlarla okulun önünden ayrılıp evine yöneldim. Evin önüne geldiğimde kapıyı üç kez tıkladım, endişe tüm vücuduma hakim olmuştu ve ellerim titremeye başlamıştı.

"Geldim be aman patlama!" Aysel ablanın sesi kapı açılmadan gelmişti, kapıyı açtığında benimle göz göze geldi "Sen miydin Atakan? Geç" diyerek kapıdan geçmem için yana çekildi. "Yok Aysel abla geçmeyeyim, Can nerede biliyor musun?" kafasını iki yana sallayıp "Kursa gidecekti cezalı mı neymiş oradadır herhalde." onunda haberi olmadığını duyduğumda endişem daha da artmıştı. Onun burada olduğuna o kadar inanmıştım ki, buradan sonra nereye gideceğimi ne yapacağımı bile düşünmemiştim.

Endişemi gören Aysel abla beni kolumdan dürttü "İyi misin Atakan?" kafamı iki yana sallayıp dolan gözlerimi yumdum "Nerede olabilir ki?" o an aklıma gelen şeyle tüm tüylerim diken diken olmuştu. Gözlerimi şokla açıp telefonumu çıkardım ve bilinmeyenin engelini açıp ona yazdım.

Atakan : can nerede

Bilinmeyen Numara : Bu kadar erken olacağını düşünmemiştim

Bilinmeyen Numara : merak etme yanımda

Bilinmeyen Numara : ağlayarak uykuya daldı zavallı şey

Atakan : bırak onu hemen

Atakan : yoksa olacaklara karışmam

Bilinmeyen Numara : bak sen, beni tehdit mi ediyorsun?

Bilinmeyen Numara : elimdeki kozu yok sayıyorsun hemde?

Bilinmeyen Numara : bunu geçtim ama bir şeyi kabul et :)

Atakan : ne?

Bilinmeyen Numara : sen kaybettin

Atakan : o kadar emin olma piç kurusu

Atakan : seni bir bulayım elimden kimse alamayacak

Bilinmeyen Numara : bulabilirsen elinden alınmak istemeyeceğim zaten

Bilinmeyen Numara : ama senin için bir şartım var

"Atakan buz kestim burada geçecek misin?" Aysel ablanın sesiyle kendime gelip bir şey demeden kapıdan geçip salondaki koltuğa attım bedenimi.