Kiraz [boyxboy]

2.8

🌈

Can

Geçen akşam yaşadığımız şey gerçekten muazzamdı, ikimizin bedeninin bir olduğu o akşam Atakan birkaç saat sonra bana bir şey söylemeden bir hışımla çıkmıştı evden. Birkaç gündür asabi bir hale gelmişti nedenini sorsam da bana bir şey anlatmamıştı. Sınıfın kapısını açıp içeriye girdim, bu hafta sonu için başlarında okul birincisinin bulunduğu kursa gelmiştim. Müdür koridorun ortasında öpüştüğümüzü duyunca ikimize de ceza olarak kursa gelmemizi söylemişti, tabii ki benle Atakan'a ayrı günlerde ceza vermişti gıcık herif. 

Sınıfta bir göz gezdirdim kurs olduğu için çok dolu değildi, Leyla, Cem, Erkan ve Burak. Burak bu takımdan değildi kendisi okulumuzun en haylazlar listesinde başları çekiyordu. Kavga, haraç, sigara ne zorbalık isterseniz bu çocukta bulunuyordu. Bir keresinde bıçaklı bir kavgaya bile karışmıştı her şey beklenirdi ondan, baş selamı verip boş bir sıraya geçip oturdum. Yan sıramda kalan Burak gözlerini dikmiş bana bakıyordu, bense ona kaçamak bakışlar atıp önüme dönüyordum. Leyla konu anlatımına başladığında istemeyerek de olsa defter kalem çıkardım, derin bir nefes alarak okulun kendine has kokusunu içime çektim.

Kafamı cama çevirdiğimde Burak'ın hala bana baktığını gördüm, bakmıyor resmen bakışlarıyla bedenimi deşiyordu. Leyla'nın bana seslendiğini duyduğumda daldığım yerden gözlerimi çevirip tahtanın yanında duran Leyla'ya baktım. "Can, Atakan ile nasıl gidiyor?" dediğinde anlamayan bir yüz ifadesiyle ona baktım, o da bunu anlamış olmalı ki kafasını iki yana sallayarak cevap bekledi. "Bunun işlediğimiz konuyla alakası olduğunu sanmıyorum." kafasını onaylar şekilde sallayıp derin bir nefes verdi.

"Evet yok, bu kişisel bir mesele." sıraların itildiğini duyduğumda etrafıma baktım Cem, Erkan ve Burak yerlerinden kalkmış bana doğru geliyordu. Hızla yerimden doğrulup kapıya doğru kaçmaya çalıştım, ancak iki kol beni tutup çektiğinde bir bedene çarptım. Kollar bedenimi sardı ve hareket etmemi engelledi "Bırakın!" bağırmaya başladığımda kollardan biri boynuma çıktı ve elindeki bez ile ağzımı kapattı. Cem ve Erkan önüme geçince beni tutan kişinin Burak olduğunu anladım, kaslı kollarını etrafıma sarmış burnumda ise yanma hissi uyandıran bir koku vardı.

"Siz halledersiniz artık." diyerek sınıftan çıkan Leyla'ya arkasından baktım. "Sevdiği kişiyle arasında durman ne büyük talihsizlik." Cem konuştuğunda Erkan ona kahkaha atarak katılmıştı, gözlerim yaşarıyordu Leyla'nın böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi. "Ee, neden bayılmadı bu?" Cem sorduğunda Cem bezi alıp burnuna götürdü ve kokladı. "Aptal herifler kolonya bu!" Burak'tan bir kıkırtı geldiğinde Erkan "Ne bilelim biz sanki daha önce adam kaçırdık!" Cem Erkan'a öfkeli bir bakış atıp Burak'a döndü "Tamam, anlaştığımız gibi götür." bu cümleden sonra çırpınmayı bıraktım ve dolu gözlerle önümdeki ikiliye bakmaya başladım, Burak kollarını indirdi ve bir çırpıda beni bacaklarım belinin iki yanına gelecek şekilde kucağına aldı. Düşmemek için kollarımı boynuna sardığımda göz yaşlarımı omzuna bırakmaya başladım. Direnmek anlamsızdı şimdi kurtulsam dahi ne kadar kaçabilirdim? Kaçsam dahi ne kadar dayak yiyeceğimden emin değildim.

Neler olacağı hakkında bir fikrim yoktu bana ne yapacakları veya bunun ne kadar süreceğini bilmemin imkanı yoktu, söylediğim gibi Burak'tan her şey beklenirdi. Hızla okul bahçesinin arkasındaki kapıdan çıktılar Cem ve Erkan yanımızdan başka tarafa giderken ben hala ağlamakla meşguldüm. Direnmenin bana faydası yoktu, bu her şeyi daha kötü hale getirirdi. Bir arabanın yanına geldiğimizde arka kapısını açıp beni arka koltuğa bırakıp hızla ön tarafa geçip arabayı çalıştırdı. İstesem de tepki veremiyordum kollarımı kaldıramıyordum tüm vücudum kaskatı kesilmişti sanki.

Tek yapabildiğim nefes almak ve gözyaşı dökmekti, gideceğimiz yerde direksiyonun önünde oturan Burak'ın bana neler yapacağını bilmiyordum ve bilmek istemiyordum da.

🌈

Siz de fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim canlarım :3

-Medya Can-