Anonim: Dünyadan Calum'a, emoji kızın senin için endişeleniyor.
Anonim: İyi olduğunu bilmem gerek, nasılsın?
Calum hastane komodininin üzerinde günlerdir titreyen telefonu karşısında kayıtsız kalmaya bir son vererek sonunda onu elleri arasına almıştı.
Calum: hey
Anonim: HEY
Anonim: GÜNLERDİR BANA CEVAP ATMANI BEKLİYORUM
Calum: evet bunun için üzgünüm
Anonim: Seni okulda da göremeyince iyice endişelenmiştim.
Calum: bir iki gündür hastanedeyim
Anonim: SİKEYİM
Anonim: YİNE NE YAPTIN CALUM
Calum: hiçbir şey
Anonim: Her neyse, sakinim. İyi misin? Ne oldu?
Anonim: Ah hayır, sakin değilmişim.
Anonim: Endişeleniyorum.
Calum: bu komik, annem bile bu kadar endişelenmiyor
Anonim: Bunu duyduğuma üzüldüm :(
Calum: önemli değil
Calum: buna alıştım
Anonim: Kalp krizi geçirip yanına gelmeden bana neyin olduğunu söyleyecek misin?
Calum: fazlalıklarım var
Anonim: Ne?
Calum: onlar buna siktiğimin yeme bozukluğu diyorlar ama hayır
Calum: ben sadece fazlalıklarımı vermeye çalışıyorum
Anonim: CALUM THOMAS HOOD
Anonim: VÜCUDUN TANRILARI ANDIRIYOR
Calum: evet şişman olan bir tanesini
Anonim: Bir de beni görmelisin.
Calum: eminim dünyadaki en güzel kızsındır
Anonim: Beklentilerini bu kadar yüksek tutma hayal kırıklığına uğrayabilirsin.
Calum: sorun değil buna alışkınım
Calum: DUR BİR SANİYE
Calum: BU BİR GÜN SENİ TANIYACAĞIM ANLAMINA MI GELİYOR???
Anonim: Bunu göreceğiz.
Calum: şimdiden iyi hissediyorum
Anonim: Sahi mi?
Calum: ama bana zorla yemek yedirdikleri için kızgınım
Anonim: Sen harikasın, lütfen bunu kendine yapma.
Calum: düşündüğün kadar harika değilim
Anonim: Evet, düşündüğümden daha harikasın.
Anonim: Sana ilk notu bırakırken işlerin buraya geleceğini tahmin etmemiştim.
Calum: nereye?
Anonim: Git ve biraz dinlen Calum, sonra konuşuruz.
Calum: SİKEYŞM AÖYLESENE İŞTE
Anonim: Sonra konuşuruz.
Calum sinirle homurdanarak telefonunu geri komodinine koydu. Gerçektende yorgun hissediyordu. Kapanmak için savaşan göz kapaklarına karşı koymayı keserek gözlerini yumdu. Ve onun nasıl biri olabileceği konusunda hayallere dalarak uyumaya çalıştı. Ama onun nasıl biri olduğunu düşündükçe ve onunla olan konuşmaları geldikçe aklına sadece tek bir şey dolduruyordu zihnini: Anonimide en az onun kadar karanlıktaydı, belki ikiside aynı şeyleri yapıyorlardı ruhlarına ve de bedenlerine. Calum bir an için onun kadar karanlıkta olan birinin onu nasıl aydınlatabileceğini düşündü, sorular beynini kurcalıyordu. Zifiri karanlıklar nasıl aydınlanırdı?
Uçurumun dibinden gördüğü aydınlıklar cehennemin alevleri miydi yoksa gerçektende zifiri karanlıkları birbirine sürtündükçe kıvılcımlar mı saçıyordu etrafa?
Bilmiyordu, aynı bedeni gibi yorgun beyni daha fazla düşünceyi kaldıramayacak gibiyken uykuya daldı. Kabuslarının arasındaki rüyalarına onun hayalindeki sureti konuk oldukça uykusu hiç olmadığı kadar huzurlanıyordu. Ve Calum düşünmeden edemedi; acaba ölüyordu da her şey güzelleşiyor muydu bu yüzden?
Pekâla yoğun bir gün gibi hissediyorum, bu yüzden kısa ve kötü bir bölüm olduysa üzgünüm.
Gerçekten bu hikayeyi yayınlamaya başladığımdan beri sizlerden aldığım mesajlar beni çok mutlu ediyor, bu hikayenin insanları etkilediğini bilmek güzel.
Multimedyada sizin için bir parça var; Sleeping With Sirens - Iris (cover of Goo-goo Dolls)
Sizi seviyorum anonimler, sizi en gerçek anlamıyla seviyorum xx
