Perigo University

Chapter Eighteen

Inihatid din naman ako ni Asher sa table namin pagkatapos niyon. We are both silent. Yumuko ako at marahang pinaglaruan ang mga daliri ko.

"Saan ka na ngayon?" tanong ko sa kaniya.

Umupo siya sa tabi ko, sa upuan ni Reo kanina. Suminghap ako at mas lalong hindi siya matignan ngayon.

We kissed! Mabilis na uminit ang pisngi ko nang maalala ko iyon. What the hell, Athena? Paano kung maraming nakakita? We would be the talk of the whole school! A leader kissing his goddamn member at the ball while dancing.

Sinapo ko ang noo ko dahil sa mga naiisip. This can't be helped! God, I'm panicking.

"You okay?"

Agad akong tumango. "Oo naman!"

Kumunot ang noo niya dahil sa paraan ng pagsagot ko. "Are you sure? Namumutla ka."

And why the hell would he mention that? Pakiramdam ko ay mas lalo lang uminit ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Dammit, Athena! You're now eighteen so why are you acting like a blushing highschool kid now!?

Fuck. "Blush on..." Namamaos ang tinig ko at hindi pa rin makatingin sa kaniya.

I heard him chuckled. "Your face look like a tomato." May bahid ng pang-aasar ang tono niya.

Ngumiwi ako. My eyes turned into slits as I glared at him. Tinaasan niya lamang ako ng kilay, may multo pa rin ng ngisi sa kaniyang labi. "Shut up," sabi ko.

Humalakhak siya. I rolled my eyes at him. Nilibot ko ang tingin ko sa paligid at para namang normal lamang ang mga estudyante. Parang walang nakita kanina. That's good to know. Hindi ko yata makakayang may magtatanong sa akin ng tungkol sa mga nangyari kanina!

"You look good, by the way."

Agad na uminit ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Huminga ako anng malalim at pilit na binabalik ang composure ko. Kanina ay parang wala lang naman kapag iba ang pumupuri at nagsasabi niyan, pero kapag siya, bakit parang masyado akong naaapektuhan?

"Talaga? Parang hindi naman..." Pumikit ako nang mariin.

I'm confident earlier! Nasaan na ang tapang mo ngayon, Athena?

"Why? You don't think you're pretty?"

"Uh, hindi naman. Wala lang... hindi lang ako sanay na pinupuri."

He chuckled sexily. "You don't need praises just to be confident about your looks, Athena."

"Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin. Uh... marami naman kasing mas maganda riyan kaya... tingin ko hindi rin naman ako ganoon sa sinasabi mo," sabi ko. "At... hindi naman ganoon ang sinasabi ng iba tuwing normal lang ang okasyon kaya tingin ko, nadala lang talaga ng make-up."

The hell are you talking about, Athena? Fuck. Gusto kong murahin ang sarili dahil sa mga sinasabi ko!

"We don't need the society's opinion for self appreciation, Athena. Sometimes we just need to appreciate ourselves."

Hindi ako umimik. Ngumiti siya sa akin at bahagyang hinaplos ang pisngi ko.

"Naniniwala ka ba sa kasabihang 'to see is to believe'?"

Tumango ako. "Science proves that."

Umiling siya. "To believe is to see, Athena. Kailangan mo munang maniwala para makita mo. So... you need to believe in yourself first. Have faith in yourself that you are truly gorgeous. Then after you did that... you will now be able to see the beauty in you," he said softly.

Ngumiti ako sa kaniya sa pagitan ng paghuhuramentado ng puso ko. He smiled back at me.

"And don't you ever compare yourself to anyone... we are all uniquely made. You are beautiful in your own way."