Perigo University

Special Chapter: Elements

I was never a believer of love. I lost my faith the moment my parents fell apart.

Nagloko si Mama. Si Papa... hindi ko alam. I didn't even understand why. Why do people need to get married on the first place if in the end... they'll just choose to cheat?

Hindi ko pa maintindihan noon kung bakit at paano. Bakit nila sasabihing mahal nila ang isa't isa, magpapakasal, ngunit bandang dulo ay magloloko at maghihiwalay din? Are they really not contented? Did they fall out of love? O sadyang wala na talagang pagmamahal noong una pa lang?

Because if love is a feeling which will make people selfless and faithful to each other, like what others claimed it to be, then why are those people, who are considering themselves as someone who is in love, cheat? And if marriage is a sacrament to make two people unite... then why did my parents, who agreed to marry each other, fell apart?

Hindi ako naniniwala.

Basta noon, ang natatandaan ko... hindi ako naniniwala.

"Why are you here, anyway?"

Tinignan ko si Sapphire. Umupo siya sa tabi ko bago tuluyang tumitig sa akin.

Nagkibit ako ng balikat. "Katamad magtraining."

"Tumatakas ka lang yata, e."

"Oh?" Pinagtaasan ko siya ng kilay. "Binibigyan ko na nga kayo ng oras para makapagtraining, e. Baka sakaling lumakas lakas naman kayo at makahabol sa akin."

Kumunot ang noo niya at matalim akong tinitigan.

"You fucking deluded asshole. Baka mas mauna ka pa ngang mamatay sa'min sa labanan."

Umismid ako. Mamatay sa labanan, my ass. "Asa."

Mauuna muna si Hiro. Pero siyempre, hindi ko isinatinig yon.

I stood up. Gusto ko sana mapag-isa kaso dadating-dating dito si Sapphire. Panira sa drama e.

"Hoy," I called her. "Tara na nga."

Tumingala siya sa akin. She smiled wearily as she roamed her gaze around. Doon palang ay nakuha ko na kung ano ang iniisip niya.

I stopped a bit. Naramdaman ko ang unti-unting paninikip ng dibdib ko nang maalala na naman ang panahong iyon.

Suminghap ako at pilit na kinalma ang sarili.

The fucking pain is attacking me again. Bakit hindi nalang maalis 'to? Bakit 'yong mga tao sa paligid ko ang daling umalis pero 'tong sakit na dinala nila tangina ang tagal tagal naman. Nakakasawa.

"This is our place," aniya at muling pinasadahan ng tingin ang burol.

Huminga ako nang malalim. "Our place? Bakit, may titulo ka? Huwag ka ngang feeling," sabi ko. "Tara na."

She glared at me. Ngumisi ako sa kaniya at nagkibit balikat. I acted like it was nothing. Like it is not really affecting me.

Tutal doon naman ako magaling.

Nilahad ko ang kamay ko sa kaniya para tulungan siyang tumayo. Sabay kaming bumalik sa training room kung saan naghihintay si Hiro. The asshole is seriously looking at us, waiting like a mad ugly monkey.

"Saan kayo galing?" aniya.

Nilagay ko sa loob ng bulsa ang mga kamay ko. "Sa lugar daw ni Sapphire pero wala naman siyang titulo. Weird," kaswal kong sinabi.

Kumunot ang noo niya sakin. "You seriously need to brush your teeth very well everyday. So many shits coming out from your mouth."

What the hell. Anong problema nitong unggoy na 'to sakin? Ako na naman ang nakita. Tanginang 'to.