ο Αναρχικός

Κεφάλαιο 34

Με κοιτάει με γουρλωμένα ματιά

Είναι έτοιμη να κλάψει, βλέπω τα μάτια της

Αλεξ : " Θάλεια?..."

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Θάλεια : " Γιατί μου τα λες μετά από τόσα χρόνια?"

Αλεξ : " Δεν ξέρω.. Κανονικά δεν θα έπρεπε γιατί εσύ έχεις προχωρήσει στην ζωή σου..."

Θάλεια :  " Μάλιστα..."

Δεν μιλάει, αλλά κάτι την απασχολεί

Αλεξ: " Τι σκέφτεσαι?"

Θάλεια : " Τον Πάνο"

Ποιος?!!

Με δουλεύει?!

Αλεξ :" Ποιος είναι ο Πάνος?! "

Θάλεια : "Ο μικρός "

Ααα ναι.... Το είχα ξεχάσει αυτό

Αλεξ :" Πόσο είναι? "

Θάλεια : " 6.."

6???

Μα εγώ λείπω 6 χρόνια

Ποτέ πρόλαβε και με ξεπέρασε?!

Εγώ φταίω γαμώτο!!

Πως πίστεψα πως θα την ξεπεράσω?!

Πως θα ζήσω μακριά της???!

Πως?!

........

Αλεξ : " Μάλιστα..."

Θάλεια : " Ποιανού είναι αυτό το σπίτι? "

Αλεξ :" Δικό μου"

Θάλεια : " Είναι πολύ ωραίο!"

Αλεξ : " Καλό είναι"

Θάλεια : " Αλεξ...?"

Αλεξ : " Ακούω"

Θάλεια : " Είσαι έτοιμος να γίνεις πατέρας?"

Αλεξ : " Αναλόγως"

Θάλεια : " Μάλιστα.... "

Αλεξ :" Γιατι?!"

Θάλεια :" Τίποτα, απλά κουβέντα να γίνεται... "

Αλεξ : " Μάλιστα "

Καθόμαστε και οι δύο στο σαλόνι χωρίς να λέμε τίποτα.

Την σιωπή σπάει η φωνή της

Θάλεια :" Προχώρησες? "

Αλεξ :" Προσπάθησα να πάω με άλλες, αλλά δεν τα κατάφερα"

Θάλεια :" Α ναι??!" λέει με θαυμασμό

Αλεξ:" Ναι γιατί? 😏"

Θάλεια : " Τίποτα, τίποτα..."

Αλεξ : " Αφού τα είπαμε δεν πάμε προς το σπίτι σου??.."

Θάλεια : " μμμ ναι" λέει και φάνηκε κάπως θλιμμένη

Αλεξ:" Έλα σήκω " της λέω και αυτή με υπακούει

Σηκώνεται και με ακολουθεί απο πίσω.

Παίρνω τηλέφωνο τον Τέο να μου φέρει το αυτοκίνητο μου

Μετά από κανένα μισάωρο ένα μαύρο corolla παρκάρει έξω από το σπίτι μου.

Από μέσα βγαίνει ο Τέο και μας πλησιάζει

Με κοιτάει στα μάτια και του κάνω νόημα πως θα του πω αργότερα

Η Θάλεια ανοίγει την πόρτα από τα πίσω καθίσματα και ο Τέο την σταματάει λέγοντας πως αυτή θα κάτσει μπροστά

Την βλέπω που αλλάζει κατεύθυνση και πάει στην πόρτα του συνοδηγού

Την ανοίγει και κάθεται μέσα

[......]

Φτάνουμε στο σπίτι και η Θάλεια ανοίγει την πόρτα

Θάλεια : " Καληνύχτα σας"

Λέει ενώ κλείνει την πόρτα, περνάει μπροστά από το αμάξι και μετά δίπλα από το δικό μου παράθυρο

Ανεβαίνει τα σκαλιά και πατάει το όνομα της στον πίνακα ώστε να της ανοίξει η Δία

Εγώ κατεβάζω το παράθυρο και λέω

Αλεξ: " Καληνύχτα Θάλεια! "

Αυτή με κοιτάει και μου χαμογελάει

Ακούγεται ένας ήχος από την πόρτα και η Θάλεια την ανοίγει

Μπαίνει μέσα και όταν πάει να την κλείσει πατάω κόρνα

Αυτή σταματάει και με κοιτάει παράξενα

Αλεξ : " Ξέχασα να σου πω...."

Η Θάλεια με κοιτάει με αγωνία

Αλεξ: " Πολύ ωραίο τζιν 😏"

Η Θάλεια κοιτάει το ταβάνι αναστενάζοντας ενώ κάνει τον σταυρό της και ξεφυσάει απελπισμένα

Εγώ γελάω φωναχτά και με ακολουθεί το δικό της μοναδικό γέλιο

Μετά από αρκετή ώρα τελικά κλείνει την πόρτα και την βλέπω μέσα από το τζάμι της πόρτας να ανεβαίνει

Πατάω το γκάζι και φεύγω, ενώ έχω τον Τέο απο πίσω να λέει μαλακίες και να γελάει

Μα καλά, μαστουρωμενος ήρθε?

Σίγουρα παίρνει ληγμένα!

Λίγα λόγια από την Μάρα

Θα ανέβει και 2ο παρτ

Ο λόγος που τα ανεβάζω σε δύο παρτ είναι γιατί γράφω το κείμενο αλλά δεν προλαβαίνω ώστε να γράψω και το υπόλοιπο, οπότε προτιμώ να ανεβάσω το μισό πάρα να μην ανεβάζω καθόλου.

Αυτά απο εμένα, τα λέμε στο επόμενο 💕