ο Αναρχικός

Κεφάλαιο 29

Κρατιέμαι απο τα κάγκελα αλλά και πάλι δεν μπορώ να το κάνω...

Ξανά ζαλίζομαι και χάνω την ισορροπία μου.....

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Όλα μαύρα..., μαύρα και άδεια...
Όπως ακριβώς και η ψυχή μου...
Δεν νιώθω τπτ.. Κενή

Το χειρότερο συναίσθημα....

Νιώθω ένα αεράκι και ανατριχιάζω.

Ανοίγω τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι ο μαύρος ουρανός που έχει παρέα τα αστέρια.

Με όση δύναμη μου έχει απομείνει προσπαθώ να σηκωθώ..

Το κάνω και βλέπω πως ακόμα είμαι στο μπαλκόνι.

Κάθομαι σε μία καρέκλα και προσπαθώ να ηρεμήσω λίγο.

Ξανασηκωνομαι και πάω στην κουζίνα.

Βάζω ένα ποτήρι με νερό και το πίνω.

Πάω και κάθομαι στον καναπέ για να ηρεμήσω.

Παίρνω το τηλέφωνο μου και καλώ την Δία να έρθει.

[...]

Ακούω την πόρτα και πάω για να την ανοίξω.

Την ανοίγω και βλέπω την Δία.

Βέβαια για κάτι δευτερόλεπτα γιατί μετά όλα ξανά μαύρισαν.

Ξυπνάω από έναν ενοχλητικό ήχο.

Κοιτάω δίπλα μου και βλέπω ένα μηχάνημα.

Το άσπρο χρώμα απο τους τοίχους και αυτή η "ιδιαίτερη" μυρωδιά με κάνει αμέσως να καταλάβω ότι βρίσκομαι σε νοσοκομείο.

Περιμένω ένα τέταρτο και μπαίνει στο δωμάτιο ένας γιατρός.

¿: " Πως είστε δεσποινίς?"
Θ: "Καλά... Έχω αναγούλες και ζαλίζομαι λίγο"
¿: "Χαχ, αυτό είναι φυσιολογικό στην κατάσταση σας, μας πήρε λίγες μέρες για να το καταλάβουμε αλλά... Εντάξει"
Θ: "Λίγες μέρες???, πόσο καιρό είμαι εδώ?"
¿: " Μία εβδομάδα"
Θ: "Ααα... Μάλιστα...και για ποια κατάσταση είπατε? "
¿:" Δεσποινίς, κυοφορείται ένα έμβρυο στην κοιλίτσα σας "

Τα έχασα... Είμαι έγκυος??

Μα αφού είχαμε πάρει προφύλαξη...

Όχι!!, οχιι!

Τις τελευταίες 2 φορές δεν πήραμε!

.........

Τι θα κάνω τώρα?

Ο Αλεξ είναι ο πατέρας του παιδιού...