ο Αναρχικός

Κεφαλαιο 17

Δημήτρης pov

Έφυγα απο το ξενοδοχείο της Θάλειας και ήρθα στο συνηθισμένο κλαμπ.

Πραγματικά σήμερα έχει πολλά νέα άτομα που δεν τα έχω ξαναδεί, κάθε μέρα εδώ είμαι.

Πάω στο μπαρ και απο ότι βλέπω είναι γυναίκα... 😏😏,

?? - << τι θα πάρετε? >>μου λέει και με κοιτάζει
Δ - << βάλε βότκα και μόλις την πιω έλα μαζί μου επάνω 😏😏>> τις λέω με ενα πονηρό χαμόγελο και μου ανταποδίδει με τον ίδιο τρόπο.

Κοιτάω προς την πόρτα και βλέπω το γνωστό παρεάκι να μπαίνει μέσα.

Πάω κοντα τους και μιλάω στον πρώτο.

Δ- << μπα, μπααα... Βλέπω όσο πάει μεγαλώνει η παρέα >>
?? - << αι στο διάολο και εσύ!! >>
Δ-<< νταξει ρε Αλέξ πως κάνεις έτσι, αν έχω να σου πω νέα >> λέω ενώ αυτός κάνει νόημα στην παρέα του να πάει να κάτσει.

Α-<< αντε λεγε.. >>
Δ - << μάντεψε ποια ήρθε πάλι εδώ >>
Α-<< αντε πες >>
Δ-<< η Θάλεια >>λέω με χαρά αλλά αυτός γουρλωνει τα μάτια του και φεύγει απο το κλαμπ.

Δεν δίνω σημασία και προχωράω πιο μέσα βλέπω μια με ροζ μαλλί να με κοιτάει πονηρά, χαμογελάω και πηγαίνω κοντά της.

Την πιάνω απο την μέση και αρχίζω να την φιλαω, μου λέει όχι εδώ και μου κάνει νόημα να πάμε πάνω.

Ανεβαίνουμε πάνω και στην πρώτη πόρτα που βρίσκουμε μπαίνουμε μέσα, την πετάω στο κρεβάτι και ανεβαίνω πάνω της.

Αλέξ pov

Εννοείται πως το ήξερα οτι ήρθε εδώ αυτή,( ουτε το όνομα της δεν θέλω να πω με πλήγωσε όσο κανένας) την είδα στην πορεία...

Γαμω δεν ξέρω τι να κάνω ούτε όρεξη δεν έχω να κάτσω στο κλαμπ, ποιος εγώ.. Που εγώ κάθε μέρα είμαι σε κλαμπ.

Ούτε με άλλη μπόρεσα να πάω... Ναι καλά ακούτε ο μεγαλύτερος player, δεν μπορεί να πάει με άλλη, που κάθε μέρα είχε 2 διαφορετικές... Αλλά τι να κάνουμε... Δυστυχώς αυτή είναι συνέχεια στο μυαλό μου

Παραδέχομαι πως της ειχα φερθεί άσχημα, χωρίς καν να ξέρω τι είχε γίνει απλά μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μου έριξαν στάχτη στα μάτια.

Πάει πολύς καιρός απο τότε που την ειχα δει, μου έλειψε... Μου έλειψε πάρα πολύ...

Δεν πίστευα στη αγάπη και στον έρωτα αλλά ήρθε και μου έμαθε πως να πιστεύω.