ο Αναρχικός

Κεφαλαιο 18

Θάλειας pov

Γαμω ήθελα τόσο να με φιλήσει αλλά μετά απο αυτό που μου έκανε όχι, δεν επιτρέπω στον εαυτό να το κάνει, θα ερωτευτώ κάποιον άλλον που να με αγαπάει αληθινά.

Δεν έπρεπε καν να έρθω μαζί του.... Αλλά είναι πολύ δύσκολο... Ήθελα να τον δω έστω και για τελευταία φορά.

Έχω μείνει μόνη στο σπίτι του, την ώρα που πήγε να μου μιλήσει μπαίνουν μέσα στο σπίτι κάποιοι, λογικά πρέπει να είναι η συμμορία του......

Έφυγε και με άφησε εδώ... Μήπως να φύγω??
Ναι αυτό θα κάνω είπα θα φύγω και θα το κάνω, δεν θα παίζει μαζί μου ένας Αλεξ, όχι τέλος με αυτόν.

Σηκώνομαι γρήγορα και πάω στην πόρτα ρίχνω μια τελευταία ματιά πριν φύγω και ανοίγω την πόρτα.

Βγαίνω έξω και για κάποιον ανεξήγητο λόγο στα μάγουλα μου τρέχουν δάκρυα...

Φεύγω τρεχωντας απο εκεί...

Δεν θέλω να τον σκέφτομαι αλλά μου είναι αδύνατο.
Πρέπει όμως να τον ξεχάσω και θα το κάνω!
Και βρήκα τον τρόπο.
° δεν λέω το όνομα του
° δεν μιλάω για αυτόν
° δεν τον σκέφτομαι

Αυτά τα "απλά" πράγματα πρέπει να κάνω και πάει ο Αλεξ...

Μόλις είπες το όνομα του...

Ήταν η τελευταία φορά πάει....

Μόλις σκουπιζω τα δάκρυα μου κάθομαι σε ένα παγκάκι στα κάστρα....

Πονάω γαμωτο και πονάω πολύ αλλά που θα πάει θα πάψω να πονάω!

Η ώρα έχει πάει 4 το πρωί..... Και δέχομαι ένα τηλεφώνημα.

?? - << Γειά σας.... >>
Θ-<< Γεια σας... Εμ έγινε κάτι? >>
?? - <<Είστε η Θάλεια Καζάκου? >>
Θ-<< ναι... Τι έγινε? >>
?? - << Σας τηλεφωνούμε απο το νοσοκομείο Παπαγεωργίου.... >>

Γουρλώνω τα μάτια μου και ξέρω καταπίνω

Θ-<< σας παρακαλώ πείτε μου τι έγινε.... >>
?? - << οι γονείς σας.. Βρίσκονται στην εντατική, πρέπει να έρθετε!>>
Θ-<< εντάξει ευχαριστώ πολύ δεν θα αργήσω! >>

Το λέω και κλείνω το κινητό μου, δεν ξέρω τι να κάνω να πάω? Να μην πάω?? Μου φέρθηκαν άσχημα η αλήθεια είναι αλλά είναι γονείς μου....

Θα πάω!

Μετά απο κανένα 40 λεπτό φτάνω και τρέχω μέσα σαν τρελή, βρίσκω μια νοσοκόμα και δίνω τα στοιχεία μου, μου λέει να πάω στον 2ο όροφο, όπως και κάνω.

Φτάνω έξω από μια πόρτα και βλέπω τους γονείς τις Δίας.... Με κοιτάνε και ο πατέρας τις κοιτάει απο την άλλην η μητέρα τις τον αγριοκοιταει και έρχεται να με αγκαλιάσει.

Βγαίνει ένας γιατρός μέσα απο το δωμάτιο και μας λέει πως πλέον δεν διατρέχουν κίνδυνο.

Απλά πρέπει να περάσουν κάποιες μέρες μέσα για να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις.

Εγώ κάθομαι σε μια καρέκλα αλλά θέλω λίγο αέρα, οπότε βγαίνω λίγο έξω και ακούω να χτυπάει το κινητό μου.

Άγνωστος αριθμός.

Θ-<< παρακαλώ?... >>
?? - << που είσαι? >>

Αμέσως αναγνώρισα αυτή την φωνή, η φωνή που ερωτεύτηκα.

Δεν απαντάω αλλά για κακή μου τύχη με πλησιάζει ένα ασθενοφόρο.

Α-<< νοσοκομείο είσαι??? Τι έπαθες? >>
Θ-<< τίποτα και άσε με... >>
Α-<< θα έρθω! >>
Θ-<< δεν ξες καν σε ποιο είμαι >>
Α-<<θα μάθω >>

Λέει και το κλείνει... Τι να κάνω να φύγω?? Αλλά για πόσο θα τρέχω ακόμα μακριά του??

Δεν πειράζει θα φύγω θα πάω στο ξενοδοχείο!

Πάω στην στάση και περιμένω να έρθει το αστικό.

Ήρθε και ανεβαίνω, κάθομαι όρθια και κοιτάω έξω.

Φτάνει η στάση μου και κατεβαίνω, προχωράω προς το ξενοδοχείο μου και πάω στο δωμάτιο μου.

Κάθομαι στο κρεβάτι και νιώθω να πνίγομαι, πάω στο μπαλκόνι και βγαίνω έξω, κοιτάω το παλιό Σπίτι απέναντί μου... Άσπρο... Κενό... Χα σαν εμένα.. Κενή...

Νιώθω κουρασμένη οπότε πάω στο κρεβάτι μου και ξαπλώνω.

Έχει κανένα μισάωρο που ξύπνησα, πάντως κοιμήθηκα αρκετά,  πάω στο μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο μου.

Μόλις τελειώνω παίρνω τηλ την Δία και την προσκαλώ να έρθει για παρέα.

Πάω στο παράθυρο και κοιτάω με γουρλωμένα ματιά απέναντι...

Άσε με να σε γεμίσω μωρό μου Α#4

Δεν χρειάζεται ερώτημα για το ποιος το έγραψε...

Πφφφφ...... Χτυπα η πόρτα πρέπει να ήρθε η Δία...

Χευυυυυ
Τι κάνετε???? Ναι οκ σκάω 😂😂 μμμμ δεν μας τα είπε αυτά ο Αλεξ κάνει και απο αυτά???
Λοιπόν ελπίζω να σας άρεσε και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο παρτ
Τα λέμεεεε ❤️❤️