Başıma Bela: Aslına bakarsan 30 gün geçsin de mesaj atayım diyordum
Başıma Bela: Dayanamadım
Başıma Bela: 23 gün oldu
Başıma Bela: Uzatıyorum yine...
Başıma Bela: Nasılsın Sare?
Saat 21.00 civarıydı. Yine ondan mesaj beklemediğim bir andı. Mesaj attığı an heyecandan kalbim hızlanmıştı.
Ona sormalı mıydım? Bu şüpheyle yaşamaktansa sormak daha mantıklı geliyordu. Ama beni tutan bir şey vardı. Soramıyordum.
Sare: İyiyim, sen nasılsın?
Başıma Bela: Çok daha iyiyim
Başıma Bela: Sana bir şey demem gerek
Heyecanla nefesimi tuttum. Kim olduğunu söylemezdi ama ne söylerse söylesin bir ipucu olabilirdi.
Sare: Söyle.
Başıma Bela: Ben bazen seni görüyorum
Sare: Ne?
Şüphem git gide artıyordu.
Başıma Bela: Seni görüyorum işte
Başıma Bela: O yüzden daha mutluyum
Sare: Nerede görüyorsun?
Başıma Bela: :D
Sare: Peki, söyleme.
Başıma Bela: Ama söyleyemem ki
Sare: Tamam.
Sare: İyi akşamlar.
Başıma Bela: :"(
Başıma Bela: İyi akşamlar ❤
Kafayı yiyecektim. Günlerdir Uraz'dan kaçmaktan bıkmıştım. O muydu? Şu an hayatımda şüphelenebileceğim kimse yoktu.
Bir de beni gördüğünü söylüyordu. Bu daha da şüphelenmemi sağlardı. Uraz beni neredeyse her gün görüyordu.
Belki de benim görmediğim ama beni gören birisiydi.
Nasıl anlayacaktım ki?
🌠
Kimsin bebeğim çık artık
Yorum yapıp yıldız verelim
Kalp kalp kalp
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kuran Kursu'nun Muhafızı | texting
Kurzgeschichten0545.......: Annem her kış Kuran Kursu'na giderdi 0545.......: Beni de yanında götürürdü 0545.......: Oraya gitmeyi hiç sevmezdim 0545.......: Sonra sen beni yanına çağırmıştın 0545.......: Seni de annen getirmişti 0545.......: Onlar hocayla Kuran o...
