Fake Girlfriend

Chapter Thirty-Two

[Chapter Thirty-Two]
Ian

Naistatwa ako sa kinatatayuan ko ng sampalin niya ako. Di ko kayang makita na umiyak siya sa harapan ko. At dahil sa akin siya umiiyak. Di ako makagalaw ng umalis siya sa loob ng club. I hurt her.

"Fuck!" Mura ko sa harapan ni Amy. Siya ang may dahilan ng lahat ng toh. "Are you out of your mind?!" Sigaw ko sa kanya. Umiiyak na pala siya.

"Sorry Ian. I just want you to comeback for me" naluluha na sabi nito. Mas nag init pa ang ulo ko.

"Comeback? I will never comeback to you! It's your fault why we broke up! You just wasted it!" I just shouted to her. "Stop this bullshit Amy!" I shout and go out. My friends followed me.

I punch the wall again and again. Medyo mahapdi na ang kamay ko kasi nasugatan na ito. Inaawat ako ng mga kaibigan ko. Sinuntok ko muli ito. Dahan dahan akong napa upo sa sahig.

"Bro let's go home. Magiging maayos rin toh" sabi ni Ed at tinapik balikat ko.

"Sana" bulong ko.

"Ano idedeny mo? Nakaka diri ka! Pinagkatiwalaan kita! Minahal kita! Tas ito lang gagawin mo? Gago ka eh noh!" Puno ng hinanakit ang pag sabi niya. Tumtulo na ang luha niya Pilit kong hawakan kamay niya pero umiiwas siya.

"Ayoko na! Itigil na natin toh! Kung saan ka masaya dun ka" Parang tinusok ng maraming beses ang puso ko sa sinabi niya. Ganoon lang ba kadali sa kanay sabihin ang mga salitanh iyon? Maybe Yes.

"You want us to be over?" I know that question is wrong but she want to let go. My tears let out when she nods. Shit! "Okay were over. Let me do this last time" I hug her. I will miss her. One day I'll explain to you the truth darling.

"Happy Valentines darling! I love you! Goodbye" Kumalas na ako. My tears just burst.

"Forget me" she said and turned back at me. She start walking away from me. All I can do is stare at her while walking away.

I'll be strong darling. I will always love you. You are my first and last love darling. But for now goodbye.

****

"Bro naman tigil mo na yan. Nakakailan ka nang shot" pigil sa akin ni Justine at pilit na bawiin ang beer na hawak ko.

Dalawang linggong wala nang kami. Akala ko madali lang siyang kalimutan pero hindi. Nasa penthouse lang ako umiinom magisa. Umiiyak mag isa. Wala na akong balita sa kanya. Hindi narin siya pumapasok. Hindi na ako nagtanong kong bakit.

"Wag ka ng uminom. Masisira atay mo niyang" hinablot ni Justine ang bote ng beer at pinasok sa garbage bag ang mga bote. Di na ako umimik at hinayaan siya.

"Bro may balita ako!" Bungad agad ni Ed. Medyo hinihingal pa siya. "Aalis na ng bansa si Nicole ngayon" biglang nagising ang diwa ko sa sinabi niya. Ano aalis siya? Gustuhin ko mang puntahan siya pero mas mahihirapan lang akong mag move on.

"Ano na bro tayo ka na diyan" pilit akong itinatayo ni Ed pero hindi ako tumatayo. "Hayaan mo siyang umalis" sabi ko.

"Ha?" Naguguluhang tanong ni Ed. "Hayaan mo siyang umalis" ulit ko pa at pumunta sa taas. Tinawag pa ako nila pero diretso lang akong pumasok sa loob ng kwarto ko. Humiga ako sa kama.

Magiging matatag ako. This pain will fade away. One day I will se her again and she will be mine again. One day...

****