part.19

270 28 6
                                    

#Unicode.

အာကာထက်နိုးလာပေမဲ့ စစ်သွေးကတော့အခုထိနိုးမလာသေး ဒါနဲ့နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆယ့်တစ်နာရီတောင်ထိုးနေပြီ

"ဟာ..နေ့လည်စာစားရမဲ့အချိန်တောင်
ရောက်နေပြီ "

ပြောလဲပြောရင်းစစ်သွေးကိုပါလှုပ်နှိုးလိုက်သည်

"baby လေးထတော့ ထမင်းစားချိန်တောင်ရောက်နေပြီ အိပ်ချင်သေးရင် ထမင်းစားပြီးမှဆက်အိပ်နော်"

အာကာထိုသို့နှိုးလိုက်တော့အိပ်ယာပေါ်မှာလူးလွင့်လာတဲ့ကလေး မျက်နှာလေးကရှုံ့ခွက်နေပြီးငိုတော့မလိုလေးဖြစ်နေတာကြောင့်

"ကလေးဘာဖြစ်လို့လဲ "

အာကာထိုသို့မေးလိုက်မှ မျက်ရည်ဥကြီးများကျလာပြီး

"daddy ကြောင့် baby လေးနာနေတယ်"

ပြောပြီးစစ်သွေးခေါင်းငုံ့သွားသည်။ အာကာထက်ကတော့ ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ပြီး

"တကယ်တော့အဲ့တာက သိပ်အသားမကျသေးလို့နာနေတာ အသားကျသွားရင်မနာတော့ဘူး အဲ့တာကြောင့်နောက်တစ်ချီဆွဲရအောင်"

"ဟာ..daddy ဘာတွေပြောနေတာလဲ အခုတောင်အရမ်းနာနေပါတယ်ဆို"

"အဲ့တာဆိုလဲမုန့်ကျွေးမယ် လာ "

"တော်ပြီမလာဘူး"

"ဘာလို့လဲ"

"daddy မုန့်ကပါးစပ်နဲ့စားရတဲ့ဟာမဟုတ်ဘူး အခုနာနေလို့မစားနိုင်တော့ဘူး အီးဟီးးဟင့်.."

"ဟာ..baby တိတ်တော့ ကိုယ်က နေ့လည်စာစားချိန်မို့လို့ မုန့်ထွက်စားရအောင်ပြောတာ baby လေးကိုစားကောင်းတဲ့မုန့်တွေကျွေးမလို့"

"တော်ပြီ ညကလဲစားကောင်းတဲ့မုန်ကျွေးမယ်ဆိုလို့အဟုတ်မှတ်ပြီးလာခဲ့တာ ပြီးလဲပြီးရော ပါးစပ်နဲ့စားရတဲ့မုန့်မဟုတ်ဘဲ ဖင်နဲ့စားရတဲ့မုန့်ဖြစ်နေတာ အီး..ဟီး အခုနာနေပြီဘယ်လိုလုပ်ပေးမှာလဲပြော.."

ဪ..ဒီကလေးနဲ့ခက်ပြီ

"ပါးစပ်နဲ့စားရတဲ့မုန့်ကျွေးမှာ
တကယ် တကယ် ပါးစပ်နဲ့စားရတဲ့မုန့် အခုမှအပိုတွေလုပ်မနေနဲ့ ညကလဲပါးစပ်နဲ့စားခဲ့သေးတာပဲမဟုတ်ဘူးလား"

Miracles in my life🌠Where stories live. Discover now