PSYCHOPATH #4: Maximo Zalduque | Deceived Shot (COMPLETED)

CHAPTER 36

AUTHOR'S NOTE:

I've been experiencing late notifications lately regarding to my chapter updates every night. Hehe just want to show you how to read my latest update even if it doesn't notify or pop up in your notification box.

I usually update my story between 10 to 12 at night so if nothing showed up in your NF box during in that hours, kindly go to the story and check if there's an update. 'Yun lang hehe :))

UMALINGAWNGAW ang malakas na putok ng baril sa buong bahay.

Sa sobrang pagkabigla ay napatakip ako ng aking bibig at napapikit, hindi ko alam ang mga sumunod na mga nangyari.

Ang akala ko ay walang buhay na bangkay ang sasalubong sa akin nang maidilat ko ang aking mga mata ngunit nagkamali ako.

"You're really lucky." Ani Maximo.

Nakababa na ang kamay niyang may hawak ng baril ngunit ang kaninang ngisi sa kanyang labi ay napalitan ng seryosong ekspresyon.

Malamig at nakakapangilabot.

"From this day, I will promised to my wife that I will never use my hands to hurt someone again... But if you continue to bother us again like what happened earlier and something terrible happened to my wife, I wouldn't think twice to put a bullet in your heads." Pagbabanta niya.

Ibinato niya ang baril sa sofa at tinungo ang kinalalagyan ko, agad niyang sinapo ang aking pisnge at hinaplos na parang inaalam ang aking kalagayan.

"Did I scared you?" Tanong niya ng may pag-aalala.

Hindi ako nakasagot at nanatili ang tingin sa mga magulang niya na halatang natakot sa nangyari.

"Let's go upstairs, ipapaliwanag ko sa'yo ng maayos ang lahat." Nakangiti paanyaya niya. Tumango ako at tinanggap ang kanyang kamay na nakalahad sa aking harapan.

Tinungo namin ang hagdanan, may nakita si Maximo na katulong kaya inutusan niya ito.

"Clean up the mess." Utos niya na agad namang sinunod ng mga katulong.

Bago kami tuluyang makaakyat ay nagsalita pa si Maximo sa kanyang mga magulang.

"If being part of your family means being a fucking criminal who tolerate crimes, then I am no longer part of your family. From this day forwards, I am only bearing your surname but I wouldn't address myself as your son." Nagpatuloy kami sa pag-akyat.

"Leave my house before I change my mind." Huling wika niya bago namin maabot ang pangalawang palapag.

Agad kaming pumasok sa kwarto at nang maisara ang pintuan ay agad niya akong siniil ng yakap.

Nakapalibot sa maliit na katawan ko ang kanyang braso.

"I'm sorry if you have to witness that, baby." Paghingi niya ng tawad.

Hindi ako nagsalita dahil okupado pa rin ng isip ko ang lahat ng mga nalaman ko ngayong araw.

"I-Ibig ba no'ng sabihin ay k-kapatid mo si Niño?" Pag-uusisa mo.

Kumalas siya sa yakap at hinaltak ako paupo sa ibabaw ng kapa.

"Yes, he's my half brother." Tipid na tugon niya.