Montana Trilogy1: Keli Elazfer Belmont (COMPLETE)

24

Queen's History

Ten years old palang ako pero heto ako at pinapalibutan ng mga masasamang tao. Apat na masasamang lalaki. Kinidnap nila ako at dinala sa Italy. Para manghinge ng ransom sa mga magulang ko. Eh bobo sila dahil ng tumawag sila ay hindi ang mga magulang ko ay natawagan nila. Hindi ko kilala kung sino. Nagbigay ng address yung tinawagan nila at doon ako dinala. Isang bodega na maraming computers.

"Please? Don't hurt me." Pagmamakaawa ko habang dala-dala nila ako. Tatlong araw na akong iyak ng iyak at natatakot. They didn't even let me eat. Just pure water. Atleast I am alive.

"Where's the money, fuck! Is this even your daughter?" Tanong ng kumidnap sa akin doon sa lalaking nakaupo sa isang upuan. Kilala ko ang lalaking  nakaupo sa upuan. Lucio Imperial. Parang nagkaroon ako ng pag-asa. "Give us the money, or we will kill your.. daughter." Sigaw pa nito kahit naguguluhan. Tumawa naman si Lucio na ikinakilabot ko.

"Asshole. I don't have daughter. I don't have a family. Kill her, I don't care. Gago!"

Parang hindi siya ang lalaking nakasama ko sa Computer-coding noon. Mabait naman siya noon eh.

"Your country sucks!" Dagdag na sigaw nito dala tawa. Tinaas ko ang mukha ko para matitigan siya ng mabuti. Malayo siya sa amin.

"K-kuya wag naman po. Parang -awa niyo na. T-Tulungan niyo ako." Pilit kong kausap sa kanya. Nanghihina na ako sa gutom at kakaiyak. I am really afraid.

"Keli... fuck! My queen." He said at tumayo. Ang apat na lalaki ay umaatras kaya nabitawan ako ng isa. Tatakbo na sana ako ng makarinig ako ng putok ng baril. Paglingon ko ay nasa harapan ko na siya at may tumutulong dugo sa labi. May hawak itong singsing at isinuot sa akin.

'What? Mamamatay na siya, nagpo-propose pa!'

"Lead the organization, find peace. Show the ring to them and you'll be safe my queen. Te amo." Sabi nito bago natumba. Natakot ako dahil first time kong makakita ng namatay sa harap ko mismo. Nang mag-umpisa ng lumapit ang mga lalaki sa akin ay napapaatras nalang ako. Katapusan ko na ba? Mamatay na ba ako?

"Useless prick!"

"Stop! Stop! Please!" I deperately shout raising my hand as a shield. Tumahimik ang paligid kaya tinignan ko sila.

"Damn it! We're very sorry mia regina."

"Our apologies My Queen."

"We will accept any punishment you will give us. I'm sorry, my queen."

Nagtaka ako pero wala na akong lakas. Nagpass-out nalang ako bigla at pagkagising ko, nasa isang malaking mansion na ako. Inaasikaso ng maid.

"Wait. I don't understand. I am not your queen." Sabi ko sa isang maid. Mukhang siya ang mayordoma dahil siya na ang pinakamatanda.

"King Lucio died already. He choose you to rule Imperial Organization your highness. Your word, your rule. Order us, and we will follow."

Ganon nalang yun? Mamamatay nalang siya tapos bigla-bigla bata pa talaga ang papalit? Pero, namatay? Namatay si Lucio? I cried. Natatakot ako. At nagi-guilty. Tinulungan niya ako pero wala na siya.

"Mia regina. Please don't cry. This is what he wants too. He is dying already, though. So this is not you fault." Pampalubag loob niya sa akin pero naiiyak parin ako. Wait! Si mommy! I sighed. Sigurado hinahanap na ako ni mommy at daddy.

"I need to go back to New York. Please? Take me home." Pakiusap ko na sana sundin nila.

"As you wish, mia regina. We'll send guards to be with you too. Use the private plane if you want."