26

26 12 1
                                    

Taking it Slowly

After that night, Primo become more sweet, I guess? Kasi kapag kumakain kami, pinaglalagyan niya ang plato ko ng kanin at ulam. All eyes on us but no one dared to talk. Ayoko rin naman na may magsalita, at ayoko rin na sitahin si Primo. Baka ma offend, I like what he was doing anyway. Pero ang hindi ko gusto ay papansin na si Thalia. I hate her, seriously. Hindi ako magsasawa na sabihin yan araw-araw.

"Primo, can you hand me the steak?" I almost laugh on how bitch her tone was. Kahit sila Lovelle at Marianna. Inabot naman ni Primo yun pero hindi niya pinaglagyan ng ulam. Hah! Ako lang dapat niyang pagsilbihan no!

"Eat." I sternly said kaya kumain na rin sila. Well, si Primo naman talaga ang sinasabihan ko na kumain na. This Thalia have a crush on Primo huh. Pahirapan ko kaya 'to sa training? Yeah, I'll do that.

"Oh my gosh, why are you so harsh on me!" Pinigilan ko ang tawa ko ng si Lovelle ang nag train kay Thalia. Now, she will know that I don't like it when she'll flirt with Primo.

"Happy?" Primo asked sitting beside me. Hindi ko siya pinansin at tinignan lang ang nagt-training.

"Hey... ba't ayaw mo akong pansinin?"

I didn't talk. Mabulok ka diyan.

"Keli," he sighed and I smiled. Ang daling ma frustrate.

"Go train. I'll watch. Show me what you got." I challenged him and he just look at me in awe. Umiling bago tumayo. Si Christopher ang kalaban niya ngayon ng sparring. Well, they're good anyway. Nawalan lang ako ng gana ng matumba si Thalia at si Primo ang nakasalo. She smiled shyly at umayos ng tayo. Argh! Whatever! Mas mabuti nalang mag walk out!

Pagkapasok ko sa living room ay nandoon si Eliza. Right, hindi siya nag training dahil na strain ang paa niya. I frustratedly sit a meter away from her.

"You okay?" She asked carefully. I nod and rest my head on the sofa. Gusto ko siyang kausapin pero hindi ko alam saan mag-uumpisa. Ako naman ang may kasalanan dahil nagsinungaling ako, kaya ako rin dapat ang humingi ng tawad pero nahihiya pa ako.

"H-How are they?"

"Ha?"

Di niya na gets. I pouted.

"Xander, Angel, Red. All of them, how are they?" I asked again.

"Oh, they are... doing fine, I guess." She answered not looking at me. "Still guilty." She added. I bowed my head.

"I'm sorry." I apologized. Saktong pumasok si Saori, Ivan at Harris. Narinig yata nila ang sinabi ko kaya umiyak si Saori. I smiled and tap the space beside me to let her sit.

"I'm sorry for lying and leaving without telling you. I am just afraid you'll hate me that much."

Saori cried more. I hug her to sooth her. "Kami dapat humingi ng sorry. Kaya sorry, Keli. Naguluhan lang naman kami eh. At nung umupo kami sa table mo, we are about to say sorry but we heard you getting a flight. Completely leaving us na hindi inaayos ang hindi natin pagkakaintindihan." Umiiyak niyang paliwanag. Humikbi pa siya kaya hinaplos ko ang likod niya.

"Sorry." Ivan and Harris said in unison. I smiled at them.

"It's my fault. Hindi naman ako galit. Nagpatong-patong lang talaga ang problema ko noon kaya napagod rin ako."

"Sorry na ah. Pansinin mo na kami."

"You look like a puppy, baby." Harris commented na ikinatawa namin. Binatukan naman siya ni Saori. Tumawa na talaga kami. Biglaan ring dumating yung iba. At pabagsak na umupo sa sofa. Felixin and Ystal was sitting, holding each other's hands. Si Christopher naman, nakikipagbangayan kay Lovelle.

Montana Trilogy1: Keli Elazfer Belmont (COMPLETE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon