Montana Trilogy1: Keli Elazfer Belmont (COMPLETE)

17

Cold Primo

What Xander said makes everyone shut. Laglag ang panga na nakatitig ako sa kanya. I am not ready for this. Ang dami ko pang problema. Parang ginawang isang bagsakan nalang ah!

Saori stopped talking midways at ganun rin ang iba. Sobrang tahimik namin kahit maingay ang paligid. Angel is looking away from me and so is Primo.

And now this, all of them are looking at me in a confused look except for Eliza.

"A-ano?"

Si Novice ang unang nakabawi sa pagkakagulat. Umiling ako at tumayo. I can't deal with them. Sumunod naman si Xander sa akin.

"I-I'm sorry. Hindi ko sinasadya, Keli. Please? Magpapaliwanag ako ng maayos sa kanila."

Hinarap ko siya at nginitian. I had enough. Gusto kong magpahinga muna. My body and mind are slowly shutting down.

"Xander, ang gulo ng isip ko ngayon. Huwag mo muna akong kausapin. Baka kung anong masabi ko sayo."

I bit my tongue to keep myself from bursting. I sighed when I saw him sad. Noong namatay si daddy siya ang nandoon para sa akin kaya hindi ko magawang magalit sa kanya. Hindi ko magawang magalit sa ginawa niya ngayon. He is like a brother to me already and I don't want this to break us. Naglakad na siya pabalik sa loob ng cafeteria. Tumalikod na ako pero nakita ko si Primo sa gilid at nakatitig na akin ng mariin. I smile weakly at nilagpasan siya. I saw how hurt he is at ayokong dagdagan pa yung sakit na nararamdaman niya.

"Keli." He called that makes me stop.

"I want to know what really happened. Gusto kitang intindihin." Mahina pero ramdam ko ang kaba niya sa maaari kong isagot.

"You heard it right, Primo. I live in their house because he is my fiancee."

"Pero sabi mo, mahal mo ako."

Para siyang batang naguguluhan. I tried to reach for him but he step back. Mas nasaktan ako ng may luhang tumakas mula sa mga mata niya. Parang napipiraso ang puso ko sa sobrang sakit.

"Mahal kita-"

"Para akong tanga... Keli, ilang beses ka niyang niyakap, inakbayan at iningatan sa harap ko. I was supoosed to feel jealous but you said, he is your cousin. Normal lang yun. Pero ngayon naipon na lahat ng selos ko na dapat noon ko pa naramdaman. Selos at galit, Keli."

I bit my lower lip trying to stop myself from sobbing. Napalunok ako at sinubukang magsalita kahit parang may nakabara sa lalamunan ko.

"Mahal kita." I whispered.

"Bullshit!" I whimpered and shut my eyes at his shout. "Pinaglalaruan mo ba ako Keli? Give me a damn reason why you lied to me. Ano 'to? Ginawa mo akong kabit?!" He is fumming mad. Oh god! What have I've done. Mali ba ang minahal ko siya?

"Makinig ka muna sa akin-"

"Shut up! Liar! Manggagamit ka. I was wrong when I told you my feelings for you won't change. Because now I realize, you are not worthy for my love."

Napaawang ang labi ko sa narinig. Did he really mean it? Am I not worthy to be loved? I smiled sadly still tears freshly flowing my eyes. Ang daming babae ang masamang nakatingin sa akin at pinagbubulungan ako.

I walk away and sort this unfamiliar feeling. It's cold feeling that I have. Remembering how his eyes turn into emotionless. How he stare at me blankly.

Umuwi ako sa mansion namin at tinitigan ang bawat sulok na sobrang tahimik. Mas malulungkot pa yata ako rito. This is not really my home. I don't belong here.

I ran towards my room and lock the door. I want to gather all my strength para makausap ko si Primo ng maayos. Ayoko sa mga idea na tumatakbo sa isip ko ngayon. I am sure they all hate me. Lalo na si Angel na alam kong mahal na mahal niya pa si Xander.

Kinabukasan nag-ayos ako ng sarili para pumasok. I find Primo at naglalakad siya sa corridor kaya mabilis ko siyang nilapitan para sana kausapin but he ignored me. No, I was persistent to talk to him kaya hinabol ko parin siya. Hindi alintana ang humarang sa akin at sinasabunutan ako sa ginawa ko raw kay Primo. Sinira ko raw si Primo at Xander at niloko ang mga royalties at Elite. I didn't bother about their shits. Nakipagsabunutan narin ako pero masyado silang marami. Kaya maraming scratches sa braso at leeg ko. I go to my locker para kumuha ng jacket matapos makipag-away. I was still finding Primo. Napadpad na ako sa kung saan-saan para lang mahanap siya pero gulo palagi ang nakikita ko. Hindi na nga ako nakakapasok sa klase ko kakahanap sa kanya. Hindi narin ako nakapag practice sa archery. I planned to quit habang maaga pa para makahanap sila ng ipapalit sa akin.

"Primo!" Napalingon ako sa likod ng may babaeng lumapit sa kanya. Kasama nila ang ibang royalties. I was about to approach them pero umalis na kaagad sila habang nakaakbay di Primo sa babae. I feel my chest ripping kaya tumalikod na ako at nagpasyang umuwi. I cleaned all my bruises and sleep without eating. Sa aming mansion parin ako umuuwi kahit nakakalungkot dahil mag-isa lang ako.

The next day was just the same routine I made. Hinahabol si Primo para makausap. Pero ganoon parin ang nangyayari. I was still being ignored. Hindi ko pa nakakausap si Xander at ang ibang kaibigan ko. Funny how I call them my friend, eh mukhang hindi naman na ganoon ang tingin nila sa akin. One day, nakasalubong ko si Angel sa corridor and was about to approach her pero umiwas agad siya. Habang tumatagal bumibigat ang loob ko. Gustong-gusto ko ng sumuko lalo na ng makita ko si Primo na nakikipagtawanan sa kanila at kasama na naman ang babaeng yun.

"Ang ganda ni Princess Thalia no? Bagay sila ni Prince Primo."

Princess. Siya siguro ang kapatid ni Saori. Thalia Leia, an Accounting graduate. I smiled bitterly. The pain is still bearable. Kaya ko pa siyang habulin dahil yun ang pinangako ko sa sarili ko noon. Ibabalik ko ang pagmamahal niya sa akin. Hindi ko alam kung kailan pero kailangan kong mag tiyaga at magtiis.

Until time come at walang sagabal na makausap ko siya. I approach him. Sabihin na nilang makapal ang mukha ko, but I badly wanted Primo this time. Kahit ngayon lang.

"Please Primo. Kahit ngayon lang." I begged, ready to break down. Ni hindi niya ako magawang tapunan ng tingin. Nagiging manhid na yata ako sa pisikal na sakit dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko sa loob ko. I just really want someone to be with ne right now. Si Primo lang sapat na para kahit papano, gumaan ang pakiramdam ko.

"We don't have something to talk."

"Primo!"

"What?!" He spatted. I step back as I saw how angry his eyes as he look at me. Umiling ako at tumakbo palayo. Damn it! Bakit ba ayaw matigil ng mga luha ko? I sit on the bench when someone offered me a handkerchief. Tinanggap ko yun kahit hindi ko kilala kung sino ang nag-abot.

"Hindi ka dapat umiiyak sa mga walang kwentang bagay. Tsk!"

Hinayaan kong sermonan ako ng kung sino man 'to. Breathing hard in pain and disappointment, I look at the person pero wala na ito sa harapan ko. Only to see a man walking away. Hindi ko nakita ang pagmumukha niya at wala rin akong balak kilalanin siya. Hindi na ako pumasok at umuwi nalang.

Pagkauwi ko I call Lovelle and Marianna. Sila lang yata ang kaya kong kausapin sa ganitong sitwasyon ko.

["Just go back here, mia regina."]

"Hmm, soon. What about the organization?"

["They make a move already. What do you want us to do?"]

"Just get the papers."

["Are we allowed to kill?"]

Napaisip ako. Are we? No, ayoko ng dagdagan pa ang mga kasalanan ko. I sighed and look at the skies. Nasa rooftop ako ng mansion at tinatanaw ang mga bituin.

"No." I answered and ended the call. Ano pa bang dapat kong gawin para makausap si Primo? I still want to say sorry to him and to all of them. To Angel, Saori, Ivan, Red at sa kanilang lahat. Did they hate me?

Pinagsisisihan ba nilang naging kaibigan nila ako? Thinking about it makes my heart more painful than it is. Ang gulo ng buhay ko.

"Ang sakit."

//Tami❤