Montana Trilogy1: Keli Elazfer Belmont (COMPLETE)

10

Death Anniversary

"Tara na. Ang kj niyo naman eh!"

I sighed at Saori's rants. Gusto kasing mag mall kami kaso tumatanggi ang iba. Kahit ako, gusto kong tumanggi dahil kanina pa tumatawag si daddy at pinapauwi ako sa mansion. We'll fly back to New York later for mom's death anniversary. Iilan lang kasi sa mga kamag-anak namin ang nakakaalam. Even Xander and his family didn't know kaya nahihirapan akong magpaalam. Baka kasi magtagal rin ako ng ilang araw doon. It's still fresh for me. The pain I got when she died. Mom was my bestfriend and sister also kaya ang laki ng naging epekto sa akin pagkawala niya.

"Come on! Saglit lang tayo Promise. Friday na naman eh."

Wala na rin kaming nagawa sa sobrang kulit ni Saori. Wala kaming class ngayon kaya napunta kami sa mall para maglaro. But no matter how much I wanted to enjoy, it's not right. I was supposed to mourn for my mom's death and not here, playing, laughing, smiling and enjoying my day. Pero kahit anong pilit ko hindi ko magawang ngumiti. Hindi ngayon. I was supposed to join them playing in arcade when dad called me again. Lumayo muna ako bago sinagot ang tawag.

"Dad." Bungad ko in an empty voice.

[Aren't you going with us? Limang araw lang naman tayo doon. Sinabi ko na kay Alejandro na sa Lunes ka na makakauwi, pero hindi alam ni Xander. Magpaalam ka nalang diyan. Make any excuse you want."]

I sighed at napapikit. Right, magpaalam. Tsk! Nakakainis!

"Bring some of my clothes please? Hindi na ako uuwi kina Xander. Diretso na ako sa airport."

After some talk binaba ko na rin ang tawag. Hindi na ako bumalik para magpaalam because I will just look oblivious when I will lie in front of them. Sa halip ay tinawagan ko nalang si Xander when I am afar.

["Keli? Where are you? Bakit ka tumawag?"]

"I'll be heading to New York. Monday na ako babalik. I am with dad. Nakapagpaalam na rin siya sa dad mo."

["Okay...? Biglaan yata? May problema ba? (Hey, is that Keli? Nasaan daw ba siya? Problem?)"]

I heard Saori's voice and even some of them. Napabuntong hininga ako at pumara na ng taxi.

"Nothing happened. Just a vacation, hindi na ako nagpaalam since 30 minutes from now, flight na namin. Bye, Xander." Binaba ko na ang tawag at nakapikit na sumandal sa upuan. I missed my mom.

Pagkarating sa airport ay nandoon na si daddy kasama si ate Lita and kuya Vito. Hindi kasama ang mga asawa nila. Just us.

The flight was tiring. Pagkalapag ng eroplano sa New York ay magga-gabi na. In our mansion here, nandoon na ang iilang mga kamag-anak namin na nakakaalam na wala na si mommy.

Ang mga tita ko at tito ay may kanya-kanyang mundo. Ako naman umakyat na muna para maligo at magpahinga. I open my phone afterwards and receive so many text mesaages from Primo. I smiled and called him.

["Where are you?"] Bungad niya agad pagkasagot.

"New York." I answered tiredly.

["Are you okay? I missed you already."]

"So clingy, su alteza."

["Don't care. Bear with me, mi princesa. This is who I am."] I smiled. Nabawasan bigla ang mabigat na pakiramdam ko dahil sa kanya. I have the urge to open up pero hindi ko pa yata kaya.

"Keli, it's time to go." Dad's voice echoed my room.

"Oh, sorry Primo. Aalis na kami. Bye, I'll call you later."