Broken Home ft. 5sos

Hoofdstuk 15

POV Avalinde

'Gaat het?' Ik kijk op van de bank waar ik zit, om Luke aan te kijken. We zitten inmiddels in het volgende hotel, in Italië dus. Ik knik langzaam, voor ik weer voor me uit begin te kijken. 'Weet je het zeker? Je was zo stil onderweg', vervolgd Luke zacht. Ik knik weer. 'Ava-'

'Het gaat goed, oké? Jeez! Laat het rusten, Luke. Alsjeblieft.' Ik sla mijn armen over elkaar en voel dat Luke naast me komt zitten. Waarom wilde ik ook alweer mijn kamer delen met Luke? Oh ja, omdat ik anders niet in slaap zou kunnen komen. Ik had niet verwacht dat ik een heel vragenvuur over me heen zou krijgen.

'Ik maak me gewoon zorgen om je', zucht Luke. 'Na het gesprek met Ashton ben je wat afwezig.' Ik haal mijn schouders op en richt mijn blik op de grond voor me. 'Dus? Blijf je me negeren of ga je me vertellen waar je mee zit?' Ik rol met mijn ogen en kijk dan Luke aan. 

'Ik negeer je niet. Ik heb gewoon geen zin om erover te praten.' Luke slaakt een diepe zucht en staat op. 

'Dan niet. Ik ga douchen.' Ik kijk toe hoe hij de ruimte verlaat en richting de badkamer loopt. Zodra hij de badkamer binnen stapt, laat ik een diepe zucht. 

Luke heeft gelijk. Na het gesprek met Ashton ben ik na gaan denken over Nolah, en dan vooral over hoe het heeft kunnen gebeuren. Als ik beter had opgelet, dan was het nooit gebeurd. 

Daarnaast werd ik vanmiddag overspoeld met herinneringen van na die tijd. Nadat ik door Nolah ben verkracht, werd ik gepest en uitgescholden voor "hoer", "slet" of "dikkerdje". Nolah had blijkbaar gefilmd hoe hij mij verkrachtte en de video doorgestuurd. Vanaf dat moment begon ik met mezelf uit te hongeren en mezelf te snijden. 

Voordat ik op het stoeltje aan de kantinetafel kan zitten, wordt het stoeltje weggetrokken, waardoor ik op de grond beland. Om me heen hoor ik luid gelach. De tranen schieten in mijn ogen. Ik word opgetild en over de tafel heen gesmeten, waarna weer gelach klinkt. 

'Stop!' roep ik gillend uit. De jongen die mij over de tafel heen had gegooid, loopt met een grijns op me af. Hij pakt een stukje vel beet bij mijn bovenarm vast, waardoor mijn gezicht vertrekt van de pijn. 

'Zie je dit? Dit is allemaal vet. Vies, klein varkentje.' Hij duwt me op de tafel en graait in mijn rugzak.

'Blijf af! Die is van mij!' Ik probeer overeind te komen, maar een andere jongen drukt me terug tegen de tafel. 'Laat me los!'

'Bek dicht, slet', sist de jongen die me nou tegen de tafel gedrukt houdt. 

'Dit heb je niet meer nodig', grijnst de andere jongen, die mijn lunchpakketje omhoog houdt. Met een boog gooit hij het in de prullenbak. 

'Hey!' wordt er ineens geroepen door de aula. De jongens kijken op en beginnen weg te rennen. Al snel voel ik een hand op mijn schouder. 'Gaat het, Avalinde?'

'Blijf van me af!' gil ik uit, terwijl ik zijn hand van me weg sla en mezelf oprol tot een balletje. 'Ga weg! Blijf van me af!'

'Ava?' Ik schrik op en kijk recht in het bezorgde gezicht van Luke. 'Hey, gaat het?' vraagt hij zacht. Ik schud mijn hoofd en vlieg hem om zijn nek. Luke valt achterover door mijn vaart en klemt zijn armen stevig om me heen. 'Oh wow', mompelt hij, terwijl zijn wangen rood worden. 'Dit had ik niet verwacht.'

Het bloed stijgt naar mijn wangen en ik probeer mezelf te bevrijden uit Luke's armen, wat niet lukt. 'S-Sorry', zeg ik zacht, terwijl ik mijn rode wangen probeer te verbergen. 'Ik dacht dat je stevig zat', vervolg ik grinnikend. 

'Nee', grinnikt Luke nou ook, terwijl hij me los laat en ik van hem af kruip. Ik steek mijn hand uit naar Luke, om hem overeind te helpen. 'Thanks.' Ik plof weer neer op de bank en trek mijn benen op tegen mijn borst. 'Wat is er?'

'Ik moest terugdenken aan vroeger', zeg ik zacht. 'Net na de verkrachtingen. Nolah had de laatste verkrachting gefilmd en doorgestuurd. Daardoor kwam ik erachter dat hij me had gebruikt. Vanaf dat moment werd ik gepest. Ik werd uitgescholden voor "hoer", "slet" en "dikkerdje".' Ik klem mijn armen om mijn benen heen en laat mijn hoofd steunen op mijn knieën. 'Dat was het moment dat ik mezelf begon uit te hongeren en te snijden', zucht ik. Ik voel een paar tranen over mijn wangen rollen, maar negeer ze. 

'Oh wauw. Heftig, Ava', zegt Luke zacht, duidelijk niet wetend hoe hij moet reageren. 'Kom hier.' Ik kijk opzij en zie hem met open armen naast me zitten. Ik laat me met een zucht tegen hem aan zakken, waarna hij zijn armen stevig om me heen klemt. 'Wat een klootzak is die Nolah. En je bent helemaal niet dik. Je bent prachtig.' Mijn wangen worden weer rood. 

'Thanks, Luke.'

'Ben je moe?' vraagt Luke zacht. Ik knik even.

'Ja, maar ik heb geen zin om naar de slaapkamer te gaan', grinnik ik. Luke lacht even.

'Daar weet ik wel een oplossing voor', zegt hij met een grijns. Voor ik het weet, word ik opgetild door Luke. Ik begin te gillen.

'Luke, laat me los!' Luke grinnikt en opent voorzichtig de slaapkamerdeur, met mij in zijn armen. Al snel voel ik het zachte matras onder mijn lichaam en ik zucht opgelucht. 'Doe dat nooit meer.' Luke grinnikt weer en ploft naast mij neer. 

'Was je eetstoornis de reden dat je toen naar de kliniek bent gegaan?' Ik knik langzaam. 

'Ja. Eenmaal daar kwamen ze erachter dat ik mezelf sneed.' Luke knikt even. 

'Heb je er nog veel last van? Van je eetstoornis?' Ik haal mijn schouders op.

'Heel af en toe', geef ik toe. 'Maar vaak lukt het me wel om normaal te eten.'

'Ik ga je helpen.'