Broken Home ft. 5sos

Hoofdstuk 29

POV Avalinde

Met een gaap rek ik mezelf uit, waarna ik langzaam het bed uit stap. Het is ongeveer negen uur 's avonds inmiddels en ik heb net een uurtje op bed gelegen, aangezien ik een enorme jetlag heb en het niet aan kon om nog een paar uur wakker te blijven, maar het te vroeg vond om al echt te gaan slapen.

De jongens zijn de stad nog in, behalve Luke. Luke wilde bij mij blijven, omdat hij me niet alleen wilde laten. 

De afgelopen maanden heb ik veel met de jongens gebeld en geskyped. Daardoor bleven we toch nog in contact met elkaar en konden we elkaar ook nog in het "echt" zien. Ik merkte aan mezelf dat me dat goed deed.

Het heeft me doen afvragen waarom dat eigenlijk zo was. Toen herinnerde ik me ineens het eerste gesprek met Mariska, waarin ze vroeg of ik een vriendje had. Ik durfde het niet toe te geven aan mezelf, maar uiteindelijk merkte ik toch hoe ik langzaam meer begon te voelen voor Luke. 

Dat heeft er mede voor gezorgd dat ik bijna wéér een terugval kreeg. Gelukkig had ik diezelfde dag dat ik dat bedacht een afspraak met Mariska, die aan mij merkte dat ik met iets zat. Eerst wilde ik het niet vertellen, maar na wat doorvragen, heeft Mariska het toch uit me gekregen.

Ik was verliefd geworden op Luke. En het was eigenlijk helemaal niet erg.

Dat laatste liet Mariska mij inzien. Ze vertelde me dat jongens af en toe enorme klootzakken kunnen zijn, maar dat niet iedereen hetzelfde is als Nolah. Niet iedere jongen is er op uit om het hart van een vrouw te breken. De meesten vechten er juist voor.

Zo vertelde Mariska dat zij uit mijn verhalen heeft begrepen dat Luke bij de laatste categorie hoort, degenen die vechten voor het hart van een vrouw.

Langzaamaan heeft Mariska samen met mij gewerkt aan mijn wantrouwen in jongens. Ook liet ze mij filmpjes zien waaraan je kon opmerken dat een jongen de intentie had om je hart te breken. Bij geen een van die filmpjes herkende ik Luke, wat me opgelucht maakte. Ik was bang om hem kwijt te raken, wat ik nooit zou kunnen. De jongens betekenen allemaal veel voor me, maar Luke en Ashton nog wel het meest. 

En nu ben ik dus samen met Luke alleen in onze hotelkamer. Het is eigenlijk weer een soort appartementje, met verschillende kamers. Zo heb ik een eigen kamer, zitten Calum en Michael samen op een kamer en slapen Luke en Ashton apart op een kamer. We hadden vier slaapkamers, waardoor twee mensen dus samen moesten slapen. 

Ik haal een hand door mijn haren heen en trek een vest aan over mijn pyjama-shirt. Mijn pyjama-short laat ik voor wat het is, aangezien de temperatuur toch aangenaam is en ik geen zin heb om mezelf weer om te kleden.

Langzaam loop ik richting de woonkamer, waar Luke als het goed is zit. Ik weet niet hoe het tussen ons zit. Hij weet ook niet dat ik hem leuk vind en ik kan ook niet merken aan hem dat hij mij leuk vind. Ik ben alleen zo bang dat ik hem kwijt raak als vriend als ik mijn gevoelens tegenover hem beken. 

Zodra ik de woonkamer binnen stap, kijkt Luke op. Een glimlach breekt door op zijn gezicht, wat mij ook laat glimlachen. 'Hey', begroet hij me vrolijk. 'Lekker geslapen?' Ik haal mijn schouders op, houd mijn hand voor mijn mond om een gaap te bedekken en knik dan.

'Ja. Alleen ben ik nou lui', grinnik ik, terwijl ik naast hem neer plof op de bank. Hij grinnikt ook even en kijkt dan weer naar de televisie. 'Wat kijk je?' Luke haalt zijn schouders op.

'Geen idee eigenlijk. Het kwam voorbij op televisie en toen ben ik blijven kijken. Het is een soort komedie die zich afspeelt in een ziekenhuis. Die arts.' Hij wijst naar een mannelijke arts die op het beeld te zien is. 'Vind... haar leuk. Maar zij hem niet. Maar hij is echt heel desperate.' Ik schud grinnikend mijn hoofd.

'Liefde, hé? Het blijft iets geks', lach ik ongemakkelijk, wetende dat ik het over mijn eigen gevoelens tegenover Luke heb. Misschien merkt hij het op en bekend hij dan zijn gevoelens tegenover mij?

'Ben jij eigenlijk ooit verliefd geweest?', vraagt Luke zacht na een lange stilte. Hij richt zijn aandacht op mij en zet de televisie zachter. 'Ik bedoel, voor dat gedoe met Nolah toen?' Ik schud mijn hoofd langzaam.

'Ik had wel crushes op mensen, maar ik wist dat dat nooit wat ging worden. Dus negeerde ik mijn gevoelens maar.' Ik haal mijn schouders op. Misschien moet ik dat nou ook wel doen, om ongemakkelijke momenten te voorkomen.

'Dus', begint Luke twijfelachtig. 'Naast Nolah heb je nooit met iemand iets gehad?' Langzaam schud ik mijn hoofd. 'En je bent écht nooit verliefd geweest op iemand?' Ik haal mijn schouders op.

'Niet dat ik het me kan herinneren', mompel ik, wetende dat het een leugen is. Ik hoop maar dat Luke dat niet door heeft. 'En jij?' Luke haalt zijn schouders op en kijkt weg.

'Ik heb wel een paar relaties gehad in het verleden, maar de laatste paar maanden heeft iemand mijn hart veroverd', mompelt Luke, terwijl hij met zijn vingers begint te draaien. Ik kijk hem verward aan. Heeft hij het nou over mij? 'Alleen zal zij nooit wat in mij zien', zucht hij vervolgens. 

'Ah!', roep ik uit, terwijl ik hem een klap tegen zijn schouder geef. Niet te hard natuurlijk, gewoon vriendschappelijk. 'Ik weet zeker dat ze je leuk vind! Niet zo negatief doen, Lukey.' Luke grinnikt even en bijt dan op zijn lip. Ik weet nog steeds niet of hij mij bedoeld of niet, maar ik durf het ook niet zo goed te vragen, bang dat ik mezelf compleet voor schud zet.

'Dus', begint Luke dan voorzichtig. 'Je denkt dat je me leuk vind?' Mijn ogen worden groot van verbazing.

'Wat?', hoor ik ineens iemand door de kamer roepen. Luke en ik kijken geschrokken op en zien daar Ashton, Calum en Michael staan. Ashton kijkt met grote ogen onze kant op, terwijl hij zijn vuisten heeft gebald. Voor ik besef wat er gebeurd, vliegt Ashton op Luke af en gooit hij hem van de bank af. Geschrokken trek ik mijn voeten omhoog, waarna ik naar Ashton begin te schreeuwen. Michael en Calum komen meteen in actie en proberen Ashton van Luke af te trekken, wat nogal moeizaam gaat. 'Je weet dat ze geen jongens vertrouwd! Waarom ben je verliefd op haar geworden? Dat kun je niet maken, Luke!'

'Ashton, stop!', gil ik uit, terwijl ik ook aan zijn armen begin te trekken. 'Laat Luke met rust! I-Ik hou van hem!' Ashton stopt met Luke aan te vallen en kijkt mij verbaasd aan. Luke duwt Ashton ruw van hem af en gaat met zijn mauw langs zijn gezicht, wat een klein beetje onder het bloed zit. Ik kijk Ashton boos aan, voor ik me naast Luke op de grond laat zakken. Ik neem zijn gezicht in mijn handen en bekijk de wond. 'Gaat het?', vraag ik zacht aan Luke, waarop hij langzaam knikt.