Broken Home ft. 5sos

Hoofdstuk 30

POV Avalinde

'Uhm', begint Michael na een lange, gespannen stilte in de woonkamer. 'Misschien moeten we Ava en Luke even alleen laten.' Calum knikt instemmend, waarna hij Ashton overeind helpt, die mij nog steeds verbaasd aankijkt. Ik sla mijn blik neer.

'We-uhm. We gaan wel even naar beneden.' Ik knik alleen maar als reactie op Calum en hoor hoe de jongens de hotelkamer verlaten. Langzaam richt ik mijn aandacht weer op Luke.

'Weet je zeker dat het gaat? Ashton sloeg er behoorlijk op los.' Ik kijk Luke bezorgd aan en veeg wat bloed van zijn wang. Luke knikt langzaam. 'Kom. Dan gaan we even je wonden verzorgen.' Weer knikt Luke, waarna hij zich door mij overeind laat helpen.

Ik begeleid hem richting de badkamer, waar ik hem op de badrand laat plaatsnemen. Zwijgend volgt Luke mijn bewegingen, terwijl ik een washandje nat maak en het vervolgens over zijn wonden heen haal. Vooral de wond op zijn wang blijft bloeden. Ik zucht even.

'Ashton had je nooit mogen slaan.' Luke haalt zijn schouders op en begint dan eindelijk te praten.

'Ik begrijp hem wel. Hij wilde je alleen maar beschermen, na alles wat er met Nolah gebeurd is', zegt hij zacht, terwijl hij zijn hand op mijn wang legt. Ik zucht weer en beweeg mijn hoofd een beetje, zodat zijn hand mijn hoofd beter omsluit. 'S-Sinds wanneer weet je het?' Ik haal mijn schouders op en kijk naar beneden. 'Meende je wat je zei?' 

'Natuurlijk meende ik wat ik zei, Luke!', zeg ik met verheven stem, terwijl ik hem weer in zijn ogen aan kijk. 'Ik hou van je, Luke. Echt waar. Ik weet niet precies het moment waarop het gebeurde, maar ik weet sinds drie maanden geleden wat ik voel. Sindsdien heb ik met Mariska aan mijn vertrouwen in jongens gewerkt.' Luke slikt even.

'W-Was dat het moment dat je bijna niet meer met me praatte?', vraagt hij zachtjes. Ik zucht en knik langzaam. 'Dat telkens als ik in beeld kwam, dat jij ineens weg moest?' Weer knik ik. 'Waarom?'

Ik zucht een keer diep. 'Omdat ik bang was om je kwijt te raken als je het zou weten.' Luke knikt een beetje en bijt tegelijkertijd op zijn lip. Ik sla mijn blik neer. 'S-Sinds wanneer weet jij het?' Luke haalt zijn schouders op.

'Ik merkte het pas sinds een paar maanden geleden. Ik was van streek toen jij elke keer ophing op skype als ik in beeld kwam. Of dat je me bijna niks meer verstuurde via Whatsapp, terwijl je dat eerst wel deed. Je reageerde alleen nog maar via de groepsapp, maar negeerde wat ik naar je stuurde', zegt hij zacht. Ik bijt op mijn lip en schud ongelovig mijn hoofd. 'Ik dacht dat ik iets fout had gedaan. Ik was er kapot van.'

'Je hebt nooit iets verkeerd gedaan, Luke', stel ik hem gerust. 'Je was altijd precies wat ik nodig had. Vanaf die ene avond dat je mijn mes vond, vanaf dat moment ben je iets voor mij gaan betekenen. Al was ik toen nog niet verliefd op je, maar ik vertrouwde je wel. Je was degene die ik mijn verhaalde toevertrouwde. Je was degene die er altijd voor me was als ik je het meeste nodig had. Je was mijn beste vriend, Luke. Dat ben je nog steeds, wat er na vanavond ook tussen ons gebeurd', verzeker ik hem. Hij kijkt langzaam op met waterige ogen. 

'W-Wat zou jij willen?' Ik kijk hem verward aan. 'D-Durf jij de stap te nemen?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik denk het?', breng ik twijfelend uit. 'Maar alleen als jij het ook wilt.' Luke knikt snel.

'Ik zou niets liever willen.' Hij komt dichterbij met zijn gezicht en voor ik het weet, zitten zijn lippen op de mijne. Ik glimlach tegen zijn lippen aan, terwijl ik mijn armen om zijn nek heen leg. 

'Ahw!', hoor ik achter me, waardoor ik geschrokken terugtrek. Ik voel mijn wangen rood worden, wat Michael en Calum laat lachen. Ashton staat er een beetje ongemakkelijk bij, wat mij laat fronsen. Ik ben nog boos op hem om wat hij Luke net heeft aangedaan, maar Ashton wordt niet snel ongemakkelijk. 

'I-Ik. Uhm', begint Ashton, terwijl hij zich tussen Michael en Calum door wurmt en voor mij en Luke komt staan. Hij slaat zijn blik neer en bijt even op zijn onderlip. 'Het spijt me dat ik me zo heb laten gaan. Het is iets tussen jullie, waar ik niet tussen had mogen komen. Het spijt me voor je verwondingen, Luke. En Ava, het spijt mij dat ik zo'n klootzak was.' Ik glimlach even bij zijn woordkeuze en natuurlijk bij zijn excuses. 

'Het is je vergeven, Ash', hoor ik Luke achter me zeggen. Ashton en Luke geven elkaar een bro-hug. Daarna komt Ashton weer tegenover mij staan.

'Het spijt me echt heel erg. Ik wilde je gewoon beschermen, maar ik vergat even dat jij zelf ook gevoelens hebt. Het spijt me dat ik zo'n klootzak was.' Ik grinnik even en sla dan mijn armen om hem heen. Ashton zucht opgelucht en ik voel hem ontspannen onder mijn armen. Al snel voel ik zijn armen ook om mij heen.

'Het is je vergeven, Ashton', zeg ik zacht. Ashton spant zijn armen aan, waardoor ik dichter tegen hem aangetrokken wordt, wat mij even laat zuchten.

'Dankje', zucht Ashton nu ook, waarna hij een kus op mijn haar drukt. 

Morgen het epiloog! :(