Broken Home ft. 5sos

Hoofdstuk 24

POV Avalinde

'Je kunt vannacht hier slapen.' Calum opent een deur voor me en laat me naar binnen lopen. 'De deur hiernaast leidt naar de badkamer. Ik zal wat warme kleding voor je pakken.' Ik knik wat afwezig en laat mezelf op het bed zakken, terwijl Calum de kamer weer verlaat. 

Ik kijk een beetje om me heen en merk dan op dat ik in een meidenkamer lig. Waarschijnlijk de kamer van Calum's zus. Calum heeft tijdens de tour al wel wat over haar verteld en ze lijkt me heel aardig. 

Calum komt al snel de kamer weer binnen gelopen met een stapeltje kleding. 'Kijk eens aan.' Ik glimlach naar hem als bedankje, terwijl ik het stapeltje kleding over neem van hem. 'Ga maar lekker douchen. Je hebt het vast koud.' Ik knik weer en loop met het stapeltje kleding richting de badkamer. 'Als je me nodig bent, dan ben ik beneden.'

'Dank je, Calum.' Ik glimlach zwak naar hem, waarop hij mij ook een glimlach schenkt. Daarna scheiden onze wegen. Calum loopt naar beneden, terwijl ik de badkamer in duik en de deur achter me op slot doe. Mijn blik valt op een scheermesje, wat op de rand van de wastafel ligt. Ik slik de brok in mijn keel weg en wend mijn blik af. Dat kan ik niet maken. 

Toch blijf ik tijdens het douchen naar het scheermesje staren. Wat kan het voor kwaad om één sneetje te zetten? Niemand die het door heeft en dan kan ik de pijn in mijn hart even vergeten. De pijn die is ontstaan doordat ik de mensen om me heen blijf teleurstellen.

Ik schud de gedachte snel weer van me af. Nee. Dit kan ik niet doen. Ik ben al zo lang clean. Sowieso dat de jongens er op de een of andere manier achter komen en dan vertrouwen ze me nooit meer met scherpe voorwerpen.

Maar toch blijft het mesje me aantrekken. Langzaam zet ik een stap buiten de douchekabine en loop ik richting de wastafel, waarna ik het scheermesje van de wastafel gris en het in een simpele beweging breek. Het kleine mesje belandt in mijn hand. Ik blijf er nog even naar staren, voordat ik met trillende handen het kleine mesje naar mij onderarm begin te bewegen. 

Kom op, je kunt het. Het is maar één klein sneetje, hoor ik het stemmetje achterin mijn hoofd zeggen. Ik slik even en zet het mesje op mijn huid. Het prikt even, ondanks dat ik het mesje nog niet echt over mijn huid heen heb bewogen. Ik haal een keer diep adem en wil net het mesje over mijn huid heen bewegen, als ik een ander stemmetje in mijn achterhoofd hoor.

Doe het niet! Dit kun je Luke niet aan doen! Je hebt het hem beloofd!

Ik negeer het laatste stemmetje, haal nog een keer diep adem en beweeg het mesje in een soepele beweging over mijn huid heen. De tranen prikken in mijn ogen door het stekende gevoel, maar om mijn mond staat een waterige glimlach. 

Na één sneetje gezet te hebben, stimuleert het stemmetje in mijn hoofd om er nog een te zetten, terwijl het andere stemmetje schreeuwt dat ik moet stoppen. Verward laat ik het mesje uit mijn handen vallen, terwijl de stemmen door blijven gaan in mijn hoofd. Ik laat me met een geïrriteerde kreun op de grond zakken, terwijl ik mijn handen in mijn haren plaats en eraan begin te trekken. 'Stop!', roep ik uit, maar het laat de stemmen in mijn hoofd niet stoppen. 

'Ava?', hoor ik Calum bezorgd roepen aan de andere kant van de deur. Hij beweegt de deurklink een paar keer op en neer, maar de deur gaat niet open omdat hij op slot zit. 'Ava, doe de deur open!' 

'Calum, laat het stoppen!', gil ik terug. De deur dreunt in zijn scharnieren. Ik besteed er geen aandacht aan, maar sluit mijn ogen in de hoop dat de stemmen dan weg gaan. Dat doen ze natuurlijk niet. 'Calum!', gil ik weer.

Ik hoor de deur open gaan en hoor hoe de douche uit wordt gezet. Vervolgens voel ik hoe er een kledingstuk bij me aan wordt getrokken. Oh ja, ik was naakt. 

Als mijn lichaam verder bedekt is, tilt Calum me op. De stemmen in mijn hoofd zijn nog steeds niet opgehouden, al zijn ze nou een discussie aan het voeren of Calum wel of niet te vertrouwen is. Ik probeer ze zoveel mogelijk te negeren, terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik moet Calum nu wel vertrouwen. Hij is immers de enige die nou in mijn buurt is. 

Ik vertrouw Calum ook wel, dat is het niet. Maar de stemmen in mijn hoofd zeggen dat ik jongens niet meer moet vertrouwen na wat mij is aangedaan door Nolah. Bij Luke had ik dezelfde stemmen, maar uiteindelijk heb ik ze kunnen verdrijven, omdat het gevoel van vertrouwen te sterk werd bij hem. 

Calum zet me op de bank neer in de woonkamer en loopt dan weg. Ik kijk hem bang na. Wat gaat hij doen? Laat hij me nou alleen?

Al snel komt hij de woonkamer weer binnen gelopen met een verbandtrommel. Mijn mond wordt droog en ik verban de stemmen naar de achterkant van mijn hoofd als ik de blik in Calum's ogen zie. 'C-Calum', breng ik uit. Hij kijkt op, zijn ogen gevuld met tranen. 'S-Sorry.' Mijn ogen vullen zich ook weer met tranen en ik krul mezelf op op de bank door mijn benen omhoog te brengen en mijn armen er omheen te slaan. Calum's blik verzacht en hij komt voor me zitten. 

'Jij kunt er niks tegen doen, Ava. Maar probeer alsjeblieft tegen de stemmen te vechten', zegt hij zacht. 'Je maakt jezelf er alleen maar kapot mee.' Ik knik langzaam.

'W-Weet ik', komt er fluisterend uit mijn mond. Calum slaat zijn armen om me heen. Ik verstijf even, maar nestel me dan toch in zijn armen.