KARANLIĞIN KIZI

Bölüm 20

Merhabaaa 

İyi okumalar

*-*

Bir iki gün daha böyle devam etmişdi. Sonrasında ne oldu bilmiyorum,ama Meryem bir daha gelmedi.Demirin ise yüzü sirke satıyordu.Acaba konuşmuşlar mıydı? Merak ediyordum,ama sormak istemiyordum da. 

Öyle tuhaf ikilemlerdeydim.

Bu sıralar ise kafam biraz karışıktı. Çünkü 3 yılın ardından bazı olaylara anlam veremiyordum. Sanki,sanki bir şeyler karanlık kalmıştı.

Bunu Yoncaya söylediğimde,bana "Sana öyle geliyor" demişti.

Bilmiyorum.

Demirin bana seslenmesiyle kendime geldim.

"Efendim?"

"Ben,gidiyorum.Bir-iki hafta evde olmayacağım.Sende izinlisin."

"Çok mu uzağa gidiyorsun?"

"Ne oldu? Üzüldün mü?" dedi sırıtarak.

Gözlerimi devirdim.

"Soruyorum sadece." dedim.

Sandelyelerden birini çekip oturdu.

"Hayır,İstanbulda olacağım."

"Peki,Meryemle konuştun mu?" diye sordum.

Bir süre öyle yüzüme baktı.Sanki verebileceği en doğru cevabı arıyor gibiydi.

"Senden hoşlanıyorum." dedi birden.

Gözlerim kocaman oldu.Ne diyor lan bu?

"Bir cevap vermeyecek misin?"

"Şey... Ben..." diye kekeledim ne diyeceğimi bilmeyerek.

"Hadi ama Gizem.Bir cevap ver."

"Bak Demir.Ben yıllar önce birisine asla onu sevmekten vaz geçmeyeceğime dair bir söz verdim.Ve ben sözlerimi tutarım.Her ne olursa olsun.Bu yüzden üzgünüm,ama cevabım hayır.Ben yapamam."

Başını salladı. "Anlıyorum" dedi. "Peki o şimdi nerede?" diye sordu.

"Kalbimde" dedim ve gülümsedim. Acı bir gülümsemeydi bu.Buruk ve hüzün dolu...

*-*

Demir gittikten sonra bende eve gelmiştim.Beni eve kadar bırakmıştı.Yolda Meryemle konuştuğunu ve ona biraz düşünmesi gerektiğini söylediğini söyledi.

Eve geldiğimde üstümü değiştim ve yemek yedim.Tam film izliyordum ki,Yonca geldi.

"Hadi kaldır koca poponu! Akşama misafir vaaar!"diye bağırdı.

"Hayıııır!  Olamaaaz! Ben akşam evde olmayacağım!"

Misafirlerden nefret ederim. 

"Hiç mız-mızlanma Gizem! Bana yardım edeceksin! Ayrıca kim geliyor tahmin et!" 

"İnşaAllah Azrail gelirde alır seni!" dedim bağırarak.

"Allah korusun be! Salak! Gelen Giraaaay!"

"Hayıııııııırrrr!!!" 

*-*

Girayın gelmesine çok az kalmıştı.Yoncanın zoruyla çikolatalı pasta yapmıştım.

"Tamam... Tamam... Oradan sağa dön.... Döndün mü?... Tamam,soldan üçüncü apartman bizimki. 4 Kat 12 Numara... Bay canım." dedi Yonca ve telefonu kapattı.

"Yonca,bak. Eğer benim sinirlerimi hoplatırsa kırılgan falan dinlemem döverim.Anladın mı?"

"Ay tamam Gizem! Ama sende biraz alttan al."

"Offf"

Giray-bizim yetimhaneden arkadaşımız.Kendileri çok duygusal.Duygusal olduğu için biraz çirkef. Ve benim "Erkek Fatma" tavırlarımı sevmediği için hep benimle kavga eder. İşte biraz seviyorum onu,biraz. Ona asıl seven Yonca.

Kapı çaldığında,Yonca koşarak kapıya koştu ve açtı.

"GİRAAAY!"

"YONCAAA!"

*-*

Merhaba gönül dostları.Nasılsınız?

Çok saçma bir bölüm oldu,çaktırmayın. Çünkü hikayeyi unuttum fhbsvlshbafh.

Dün oturup bütün bölümleri okudum hatırlayayım diye.

Umarım beğenirsiniz.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Seviliyorsunuz ve Öpüldünüz!