Zawgyi
စာေမးပြဲၿပီးညေနတည္းက တေလ်ွာက္ဖုန္းဆက္ေနေသာ အာကာ့ဖုန္းကို အခု၁၀နာရီထိုးသည္အထိ ရွင္းလ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္တယ္။ ေျပာစရာရွိေသာ စကားကိုမေျပာဘဲထားသည္ကို ရွင္းမေက်နပ္ပါ။ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ပစ္ထားလိုက္ခ်င္မိ၏။
ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔ ပြဲကမၿပီးေသးပါ။ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွင္းတို႔ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြအတြက္ ႏုွတ္ဆက္ပြဲမို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ကဲၾကသည္။ ရွင္းတို႔အေဆာင္တြင္လည္း ေဘာက္ႀကီးေတြခ်ကာ ေသာက္ၾက၊ ကၾကနဲ႔ အပီအျပင္ႏုွတ္ဆက္ပြဲက်င္းပေနပါတယ္။
ရွင္းတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ အေရွ႕မိန္းကေလးအေဆာင္၌လည္း ေဘာက္ႀကီးမ်ားခ်ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကေနၾက၏။ မိန္းကေလးေတြမို႔ အေဆာင္ေရွ႕ထြက္ ကေနၾကလို႔ အထင္မေသးရဲပါ။
မိန္းကေလးတိုင္း သူတို႔ဘဝနဲ႔သူတို႔မို႔ ဒီအခ်ိ္န္ဟာ သူတို႔အတြက္ တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါသာ ရရွိေသာလြတ္လပ္မႈေလးကို အျပည့္အဝခံစားေနၾကသူေတြပါ။ ဒီေန႔ကုန္ဆံုးၿပီးလ်ွင္ သူတို႔ေနသားက်ေနရေသာ ပုံစံခြက္ဘဝမ်ားကို ျပန္သြားၾကရမည့္ သူေတြျဖစ္ၾက၏။
အရင္က မခ်စ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးဆို ရွင္းဖုန္းမကိုင္ဘဲေနႏိုင္ေပမယ့္ အခုမေနႏိုင္ပါ။ ရွင္းမကိုင္မခ်င္းေခၚေနမွာသိ၍ ကိုင္ရဦးမည္။ ခ်စ္မိလာေသာအခါ လူေတြေျပာင္းလဲတတ္ပုံက ရွင္းကိုယ္ရွင္းေတာင္ နားမလည္ေအာင္ထိ ခ်စ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားမိတယ္ေလ။
"အင္း"
"ကိုယ္ ညေနကတည္းကဆက္ေနတာ၊ ကင္းရာ ဘာလို႔မကိုင္တာလဲ၊ ကိုယ္စိတ္ပူလိုက္ရတာ"
အေလာတႀကီး အားမရွိေသာအသံျဖင့္ ေျပာလာသည့္အာကာ။
"ငါမအားဘူး ေသာက္ၾကမွာေျပာထားတယ္ေလ၊ အခု အသံေတြၾကားတယ္မို႔လား၊ မင္း ငါ့အသံၾကားရရဲ႕လား"
"ၾကားတယ္ ကင္း၊ ကိုယ္စိတ္ပူတယ္ေလကြာ၊ အရင္က ေသာက္မယ္ဆိုလည္း ဖုန္းေတာ့ကိုင္တယ္ေလ၊ အခုက လံုးဝမကိုင္တဲ့အျပင္ လိုင္းေပၚလည္း မေတြ႕ေတာ့ ကိုယ္လိုက္လာေတာ့မလို႔"
BINABASA MO ANG
ေနာင္တ/နောင်တ ( Completed)
RomanceZawgyi မခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းမ်ား... ရခဲ့ဖူးေသာေနာင္တမ်ား... ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးေသာသူတို႔ေတြ... ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးေသာေန႔ရက္မ်ား... နာက်င္ခဲ့ရေသာေန႔ရက္မ်ား... ျပန္မရနိုင္ေတာ့တဲ့စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ား... __________________________________ Unicode မချစ်တတ်ခဲ့တဲ့အက...
