Keeping a secret love | Juan Gomez de Liano

Kabanata 30

"What's the matter, love?" He sat on the chair in front of me. He's holding a wine and it's glass, he poured some of it.

Nangingilid ang luha sa gilid ng mga mata ko. I bit my lip to prevent its falling, pero isang luha ang tumakas para kumawala ang hikbi ko. Nagdalawang isip siya sa kanyang gagawin at napagpasyahan niyang hawakan na lang ang mga kamay ko para kumalma ako.

"Baby, it's okay. Sorry for meddling, hmmm..." Pag papatahan niya sakin. Naramdaman ko din ang paglipat niya ng pwesto habang hindi binibitiwan ang kamay ko. He caressed my back to comfort me. After a while, I found myself in his chest leaning to rest. Nag angat ako ng tingin sa kanya.

"Our company is falling and Tito Albert wants to merge with Santos' Company." Napayuko ako ng nakita ang pagtataka sa kanyang mata. Sigurado ako na alam niya ang nangyayari.

"And?" Hinanap niya ang mga mata ko.

"He wants me to marry Louis," Nalukot ang kanyang mga kilay, nagtataka kung bakit. Muli akong napakagat sa labi ko. Hinawakan niya ang kanyang baso, at nilagok ang lahat ng laman nito.

"I'm not gonna marry him," Pinal na sabi ko sa kanya, tumingin siya sa mga mata ko. Kitang kita ang pag galaw ng naka depina niyang panga, his adams apple are moving too.

"I know, but--" 

"No buts, Juan." I cut him off. He sighed.

"I love you," I kissed his cheek to assure him. He hugged me tightly.

One of the most relieving moment of the day is when you're resting with someone you truly love, all of the exhausting things happened you'll forget. In the end of the day, you'll be happy. Knowing that you have someone who got your back always.

"Baby, Tito Albert told me that he will send me some photos of you. Ayokong mag isip ng masama. Would you mind if you tell me about it?" Pakiusap ko sa kanya. 

"Uh, huh? What photo?" Nagtatakang tanong niya sa'kin.

"I don't know, let's just wait.." I shrugged and sip my wine. 

Wala akong ideya sa kung ano ang susunod na mangyayari sa'min, 'di ko alam kung saan 'to patungo, pero isa lang ang sigurado. Hindi ako hihinto. Maraming beses na akong sumuko, ngunit ito ang laban na alam kong hindi ko pag sisisihan kahit anong mangyari sa dulo.

The night finished well, another morning to face the world. Tapos na ang mga ninakaw naming sandaling masaya. Oras na para harapin ang mga problema.

I request all of the finance report annually, gusto kong malaman kung bakit sinasabi ng tiyuhin kong babagsak na kami. I review it all day after reading it, I want to have a meeting with the in-charge department. Bakit ba nag sawalang bahala kami? Napasapo na lang ako ng aking ulo ng nakita ang ibang papeles. I want to verify if this really audited by an accountant or not?

"Daisy, I need to talk to the company's accountant before I proceed to the meeting. Schedule an appointment as soon as possible," Daisy nodded.

I saw a lot of conspiracy to the annual reports. And is this possible? Halos milyon ang nawawala kada taon! Tapos lahat ng projects, has a big time span. Kunot noo kong binabasa ang isa isang folder na nasa harap ko!

"And Daisy, please contact Atty. Aguilar. Walang makakaalam nito. Understand?" Tinitigan ko siya sa mata.

"I assure you, Ma'am." She smiled.

"I don't want to entertain any appointments," Nagbaba ako ng tingin sa hawak ko, at pinaglaruan ang pen na para bang may tinutugtog ako.

She answered and leave the office. This company can't fall, my Dad gives his sweat and blood here, hindi pwedeng masayang lang dahil sa ginawa ng mga taong namahala dito. If I knew na gagawin ito ni Tito Albert, sana humanap na lang ako ng ibang taong pagkakatiwalaan. Bakit kung sino pa yung mga taong kadugo natin, sila pa gagawa ng ikasasama natin? Nangilid ang gilid ng mata ko at tumakas ang isang luha. Agad ko itong pinalis.