Keeping a secret love | Juan Gomez de Liano

Kabanata 11

Hindi ko alam pero mukhang nanandya ang tadhana.

It all happened when I'm still mourning for my Mom and Dad's soul. After binurol si Mommy and Daddy, Cassie and I still manage to go to school. Kung mag mumukmok naman kami sa bahay feeling ko magagalit lang yung parents namin sa heaven. Si Tito Albert muna ang namamahala sa kumpanya na pinaghirapan ni Daddy since hindi pa nga ako tapos mag aral.

After what happened to Mom and Dad, since nagkaroon ng investigation ang mga atowridad. Nalaman namin kung ano ang tunay na nangyari sa kanila. Mayroon silang naging pagtatalo nung araw na yon at nawalan ng kontrol si Daddy sa manibela. Dad really can't control his anger dati pa lang. Pero parang may mali eh. Hindi ko pa din maintindihan.

And I never thought this night will come.

I just confess my feelings with Juan. Siguro dala ng kalungkutan at mga problema, kaya ko nasabi yon.

We sat at the park kung saan niya ako dinadala pag malungkot ako. I'm really thinking about this before pa mawala sila Mommy, pero parang ngayon talaga ang timing para dito.

"Juan, I'm really sorry about what happened before my parents passed away." I started since wala namang may gustong magsalita saming dalawa.

"I'ts okay. There's nothing to worry about." He said while I was looking at his eyes

"There's something to worry about. I love you, Juan." Derederecho kong sabi na para bang hindi kinakabahan.

Juan was stunned. Gulat na gulat siya.

"I love you too, Kael. You know that." I said without breaking our eye contact

"M-more than friends, Juan. More than friends." 

Then someone pull my hair. I know it was Julianna.

"You!!!! Bitch! Ang kapal ng mukha mo!" Julianna still pulling my hair

"Sorr-y Julia-naa, Araaaaay!" I screamed so hard, naramdaman ko ang kanyang kuko sa balat ko.

Juan pull Julianna away from me.

"Yan, ayan ang nababagay sayo! Totoo nga sila nasa loob ang kulo mo!" Julianna Said

Napaupo ako, kitang kita ng dalawang mata ko ang mga tumutulong dugo galing sa mga braso ko.

"Kael, go home now." Juan said.

"O di ba pinauwi ka? Hindi ka ihahatid no? Well ganyan talaga bestfriend ka lang naman kasi, girlfriend nya ko. Anong laban mo? Di ba Juan? Sabi mo wag ko pag selosan si Kael, kasi kahit kailan di mo siya magugustuhan?" Still hinahawakan pa din siya ni Juan.

"Enough, Julianna." Nag iigting ang kanyang panga dahil sa sinabi ni Julianna

"Di ba Juan? Bakit di ka makasagot?" Julianna faced Juan

Wag kang sasagot Juan, please..

"Sorry Kaela." Juan at akmang hahakbang siya sakin habang nakangiti si Julianna sa kanyang likuran

That moment broke everything. I ran palayo sa kanila. Alam kong hindi na susunod si Juan. At ayoko na rin. Hindi ko kinakaya 'to. The rain pours at parang nakikiiyak siya sakin. Ang hapdi ng patak ng ulan ay pumapasok sa sugat na deserve ko naman. I was so naive. Wala na bang mas idudurog 'tong puso ko? Napakasakit. Wala na kong ibang nagawa kung hindi mapaupo sa isang shed. Sumilong ako kahit basang basa na ako. Pero bakit parang nahihilo ako? Did I ate bago ako pumunta dito? Parang hindi. Nilalamig na din ako kaya ko pa ba? O ihihinto ko na lang dito?

Hindi ko alam na yung taong sinasandalan ko ay siya din ang taong tatalikod sakin pag nangailangan ako. Ineexpect ko na naman to, pero bakit nasasaktan pa din ako?

I just woke up with a heavy eyes in my room.

"Buti naman gising ka na." Javi said.

"Hi Jave! Why are you here?" Tanong ko kahit napakasakit ng ulo ko.

"Why am I here? Pinahanap ka lang naman ng knight in shining armor mo." Sabi nya sabay irap sakin.

i just pouted, 'di ko ata kayang makita sya.

"Jave, aalis na kami ni Cassie."

Javi striked his eyes on me.

"Why, Kaela? Did Juan hurt you? Kasi he look devastated kanina nung nakita ka namin."

Hindi ko kayang sagutin yan, ako ang nanakit sa sarili ko. At paano ko sasabihin kay Javi yun?