LAHZA

|6|

İyi okumalar! Lütfen yorumlarınızı ve oyunuzu eksik etmeyin.
•••

"Düşün."

"Odaklan Arsen odaklan!"

"Kendini vermiyorsun."

"Zihninde canlandır."

"Arsen! Dikkatini toplar mısın lütfen?"

Tüm bunlar Öniz'in gün boyu bana söylediği onlarca uyarı cümlesinden sadece bazılarıydı.

"Yoruldum." dedim bitkince yere çömelerek. "Bugünlük bitirsek mi?"

"Karşılaştığım en kötü öğrencisin sen. Her neyse günün geri kalanı sana ait olsun. Ama yarın senden daha iyi bir performans istiyorum."

Başımı salladım ve ayaklarımı sürüye sürüye odama çekildim. Canım sıkılmıştı. Aklımı ne zamandır arayıp sormadığım arkadaşlarım kurcalıyordu. Sürekli onları aramayı erteliyordum. Telefonumu açarak birkaç cevapsız arama ve mesaj bildirimini temizledim. Ailemin yanındayken telefonla ilgilenmediğimi bilirlerdi bu yüzden ayrı olduğumuz süre boyunca beni pek rahatsız etmemeleri normaldi.

Gruptaki konuşmaları okudum. İçinde ismimin geçtiği birkaç mesaja yanıt verdim.Benim gruptaki aktifliğim bu kadardı işte. Fatih'in ona aldığım çakmakla aşk yaşarken çekip attığı bir resme cevap verdim ve çıktım.
Giray'la konuşmayalı epey olmuştu. Bir anda içim onu arama isteğiyle doldu. Beklemeden telefonu kulağıma götürdüm.

"Alo?" Sesi oldukça uykuluydu. Saatin kaç olduğuna baktım telefondan hızlıca.

23.47

Normal birine göre uyku saati olabilirdi ama Giray için değildi. Tabi dedesinin yanında değilse.

"Uykucu prenses kusura bakma uyandırdım. Sütünü içtin mi bari?"

"Ha ha ha. Kahkaha şelalesinin altındayım sesin zor geliyor Arsen."

Güldüm. Yataktan kalkıyor olmalıydı. Birkaç saniye sonra konuşmaya başladı.

"Nasılsın? Ailenle ne var ne yok bakalım?"

Görmeyeceğini bildiğim için alt dudağımı dişledim. Ona yalan söylemek yaptığım en iyi şey sayılmazdı sonuçta. Bu durumdan oldukça rahatsızdım fakat gerçeği söylemek de şu anki durumumdan daha kabul edilebilir olmazdı.

"Aynı. Bilirsin bizim durumları. Sen neredesin? Dedendesin sanırım? Bu saatte yatakta olduğuna göre?"

"Aynen öyle. Özlemişim iyi geldi. Hem bir sürelik gece hayatı detoksu işte ne güzel."

"Öyle." dedim diyecek bir şey bulamayarak.

"İyisin değil mi? En son görüşmemizdeki gibi dalgın mısın hala?"

Hem de nasıl. İç sesimin aksine sesimi canlı tuttum.

"Evet evet. Sınavlardan ötürüydü büyük ihtimalle. Farkında olmadan dalıp giderim hep arada bilirsin."

"Kendine dikkat et, her ne olursa olsun. Tamam mı Arsen?"

"Sen de Giray. Özlemişim seni. Sesini duymak iyi geldi. O kadar şeyden sonra normal bir telefon görüşmesi o kadar iyi geldi ki."

"O kadar şeyden sonra derken? Bekle bekle. Sen benden ne saklıyorsun?"

Dudaklarım şaşkınlıkla açılırken kırdığım potun farkına yeni varıyordum. Bir anlık rahatlamayla ağzımdan kaçan sözcükler kim bilir başıma neler açacaktı.