"အစ္ကိုေလး "
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ လူကျဖင့္ ေမ့လဲေတာ့မယ္ စာေမးပဲြကအဲ့ေလာက္ပဲအေရးႀကီးေနတာလား ဟုတ္လား? မင္းမိုးပ်ံေနေအာင္ ေတာ္ေနလည္း ေနမေကာင္းရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ
သိလား"
"သိပါတယ္ အစ္ကိုေလးရယ္ ဒါေပမယ့္ေလ က်ေနာ္ေဆးခန္းမသြားခ်င္လို႔ပါေနာ္ က်ေနာ္ေတာင္းပန္
ပါတယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေက်ာင္းကိုပဲလိုက္ပို႔ေပးပါေနာ္"
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကိုပူးကာေျပာေနသည့္သူက
မ်က္ရည္ေလးေတြပင္ေဝ့တက္လာေလေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကိုၾကဳတ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။ သူကဘာလို႔ေဆးခန္းသြားရမွာကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတာလဲ သူေဆးေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူးလား ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ေနတာ
လဲ?ငိုခ်လိုက္ေတာ့မည့္ သူ႔အသြင္ေၾကာင့္ သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္ကာ
"ေဆးရံုလည္းမသြားဘူး ေက်ာင္းလည္းမသြားရဘူး"
"ဟင္"
"ငါနဲ႔ရံုးကိုလိုက္ခဲ့ရမယ္"
"ဟို"
"ဟိုေတြသည္ေတြ လုပ္မေနနဲ႔ ဒါမွျငင္းရင္မင္းကို
ကားေပၚကေနကန္ခ်ပစ္ေတာ့မယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္ခဲ့"
"ဟို"
"စာေမးပဲြေႏြဘာေတြထပ္မၾကားခ်င္ဘူး ထပ္ေျပာရင္ေက်ာင္းပါတစ္ခါထဲထြက္လို္က္ေတာ့"
"...."
"ၾကားလား?"
"ဟုတ္"
😍😍
"အစ္ကိုေလးအတြက္ ေန႔လယ္စာ ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ"
အစည္းအေဝးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ စားပဲြေလးေပၚမွာအကုန္ခင္းက်င္းၿပီးသားေန႔လယ္စာကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႔ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးသြားမိေလသည္။
အရင္ကဆိုေန႔လယ္စာကို ရံုးကကန္တင္းမွာသြား
စားတာပါ။ အခုသူကရံုးမွာ႐ွိေနေတာ့ သူျပင္ေပးထားေလသည္။ ေက်နပ္သြားေပမယ့္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုထပ္တင္းထားလိုက္ကာ
ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ဘာမွလုပ္လာတာမပါတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကပဲေျပး
ဝယ္ၿပီး ျပင္ထားေပးတာပါ အစ္ကိုေလး"
