5 Years Later:
"တအား စပ်တာတွေ ငံတာတွေမစားရဘူးနော် ပြီး
တော့ ရှောင်ရမှာတွေကိုလည်းသိရဲ့နဲ့မစားရဘူး "
"မစားပါဘူး ဒေါက်တာလေးရဲ့"
"မစားရင် အခုလိုဆေးရုံးလာရမလား အဖိုးရဲ့ အခု
အစားလည်းမရှောင်ဘူး ဆေးလည်းပုံမှန်မသောက်လို့ ဆေးရုံပြန်လာရတယ်ဆိုတာ မြေးဖြစ်သူကပြောပြီးသားနော် ဟွန့်"
ကျနော်ကသိသလိုလိုဖြင့်ပြောလိုက်တော့မှသာ အဖိုးက မလုံသလိုဟိုသည်ကြည့်ရင်းခေါင်းကုတ်ကာရယ်နေလေတော့သည်။ ကျနော်ဆေးကျောင်းပြီးကထဲက ဒီဆေးရုံမှာပဲဝင်လုပ်ဖြစ်နေတာပင်။
ကိုကိုကဆေးခန်းသပ်သပ်ဖွင့်ပေးချင်ပေမယ့် အလုပ်စဆင်းတဲ့ဆေးရုံလေးမို့မထွက်ဖြစ်တော့ဘဲ ဒီမှာပဲ
သောင်တင်နေလေတော့တာ။ ကိုကိုကတော့ ကျ
နော့်ကိုပင်ပန်းလို့မလုပ်စေချင်တော့ပေမယ့် ကျနော်ကဒီအလုပ်မှာပဲပျော်မွေ့နေတော့ပင်ပန်းတယ်လို့တောင်မထင်မိပေ။
"မတည့်တာတွေလည်း အများကြီးစားတယ်ဆို"
"ဟီး နည်နည်းလေးပါ တစ်ခါတစ်လေပဲ"
"တစ်ခါတစ်လေဆိုပြီးလည်းမစားပါနဲ့ ဆေးလည်းပုံ
မှန်သောက်ပါ ဒါမှကျန်းမာပြီး အဖိုးချစ်တဲ့မြေးနဲ့အ
တူတူအကြာကြီးနေနိုင်မှာလေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ဒေါက်တာလေးက သဘောကောင်းပြီးချစ်ဖို့ကောင်းလို့နားထောင်လိုက်ပါ့မယ် ဆေးလည်းပုံမှန်သောက်ပါ့မယ် "
"အဖိုးက လိမ်မာလိုက်တာ"
"ဒါနဲ့ ဒေါက်တာလေး"
"ဗျာ"
"ဟိုလေ ဒေါက်တာလေးမှာ ချစ်သူတွေဘာတွေများရှိလား"
"ချစ်သူတော့မရှိဘူး အိမ်ထောင်တော့ရှိတယ်"
"ဟင်"
ရုတ်တရက်အခန်းဝကပေါ်လာသည့်ကိုကို့အသံကြောင့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ဘယ်အချိန်ကထဲက
ရောက်နေတယ်ဆိုတာမသိသည့်ကိုကိုက တံခါးဘောင်ကိုမှီထားရင်း လက်ပိုက်ထားကာအလိုမကျသလိုကြည့်နေလေသည်။ ပြီးမှ အထဲကိုဝင်လာကာ
ကျနော့်ကိပခုံးကဖက်လိုက်ရင်း အဖိုးဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး
