"ကိုကို"
ခြေထောက်လေးတွေကို ပခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့
သူကလန့်ကာကျနော့်နာမည်လေးကိုခေါ်လိုက်တာမို့ ပါးပြင်ရဲရဲလေးကို အသာဖွဖွနမ်းရှိုက်လိုက်မိလေသည်။ ကိုယ်ကိုကုန်းလိုက်ကာ ညီငယ်ကိုထိုးသွင်း
လိုက်မိတော့ မျက်နှာလေးမဲ့သွားကာ မျက်ဝန်းလေးတွေမှိတ်သွားလေသည်။ နာကျင်နေသည့်သူ့ကို
နှစ်သိမ့်သည့်သဘောဖြင့် နဖူးလေးတွေ ပါးပြင်လေးတွေအန့ှံလိုက်ခံနမ်းရှိုက်နေမိပြီး အထဲရောက်နေသည့်ညီငယ်ကိုလည်း ခဏရပ်တန့်ထားလိုက်မိလေသည်။
"ကလေး"
နာမည်လေးကိုတိုးတိုးညီးဆိုရင်း သူ့အထဲလေးက
ကျနော့်ညီငယ်ကိုနည်းနည်းစီလှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ လက်ကလေးတွေကကျနော့်ကျောပြင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်လာလေတော့သည်။
"ရလား အရမ်း နာနေသေးလား?"
ခေါင်းလေးကိုသာယမ်းပြလာသည့်သူ့ကိုယ်လေးဘေးမှာလည်း လက်တွေကိုထောက်ထားလိုက်ပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်တင်လိုက်မိလေတော့ သူ့
လက်ကလေးတွေကအိပ်ယာခင်းလေးကိုပြောင်းကိုင်ကာ ငိုနေလေတော့သည်။ အတွင်းသားနုနုလေး
တွေထဲနစ်ဝင်နေသည့်ကျနော့်အရာကလည်း တင်း
ကြပ်နေသည့်ခံစားချက်တွေကြောင့် ပြန်နောက်ဆုတ်လိုက်ဖို့ကလည်း ဘယ်လိုမှဖြစ်နိုင်ပေ။ ကိုယ်ကို
မတ်လိုက်ပြီး ပခုံးပေါ်ကသူ့ခြေထောက်လေးတွေကို
လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ကာ တရစပ်ဆောင့်
ချနေလိုက်မိလေသည်။
"အား ကောင်းလိုက်တာကွာ ကောင်းလိုက်တာ က
လေးရာ အင်း တင်းကြပ်ပြီး စည်းပိုင်နေတာပဲကွာ
အား ချစ်တယ်ကွာ အားရှီး"
"ကိုကို ဟင့် ကိုကို ဖြေး ဖြေး ဖြေးလုပ်ပါ ကိုကို အား"
ခြေထောက်လေးတွေကိုပြန်ချပေးကာ ဖြဲထားလိုက်ပြီး ကျနော့်ညီငယ်ကိုတဆုံးထိတိုးဝင်ကာဆောင့်
ထည့်နေလိုက်မိလေတော့ သူ့ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေလေသည်။ အသားချင်းရိုက်သံတွေကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာနေပြီး ကုတင်ကြီးကအသံတွေမြည်နေတာကို သူလေးရှက်နေသည်ထင်သည် ပါးမို့လေးတွေနီမြန်းလာလေကာ
နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း ကိုက်ထားလေသည်။
အသည်းတွေယားလာပြီး သူ့ကိုယ်လေးပေါ်ထပ်ချ
လိုက်ကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုအားပြုကိုင်ထားလိုက်ရင်း ကပ်တိုးလေးတစ်ချက်စီလှိမ့်လှိမ့်ဆောင့်ပေး
နေလိုက်မိသည်။
