Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.bölüm:Yaşamak için bir sebep.
Çok geçmeden öff ben neyle uğraşıyorum diyip çizimi yırtmıştım. Bir süre sonra artık eskiden zevk veren şeylerin şimdi vermediğini anlayınca,gerçekten kırıldığını ve incindiğini anlıyorsun.
Dertli'ye bakıp."Aç mısın?" Demiştim
Gidip Dertli'ye bir kap ile mama getirip vermiştim.
"Dertli biliyormusun sanki karanlık çökünce ağlamam gerekiyormuş gibiyim. Güneş'in batığı an gözlerim doluyor. Geceler bence ağlanmak için var."
Sakince kafasını döndürmüş bana bakmış ve daha sonra tekrar yemeğini yemişti.Bende telefonumdan gelişi güzel bir şarkı açmış ve ağlamaya başlamıştım,bu bir rutindi benim için. En zoru da insanların neler çektiğimi bilmeyip sadece bir sevgili için bu kadar üzüldüğümü sanıyorlar.
Biraz daha orda oturup yatağıma geçip uzanmıştım.
"Mavi kızım hadi kalk." Demişti annem.
"Anne ne var ya daha çok erken." Diyip yorganı tekrar başıma örtmüştüm.
"Üniversiteye gidicez." Demişti.
Haklıydı bugün gidicektim.
"Öff"
"Hadi hadi." Diyip yorganı üzerimden atmıştı.
Yatağımdan zar zor kalkmış ve elimi yüzümü yıkamaya gitmiştim. Aynaya,yani solgun, yaşamaktan yorulmuş yüzüme bakmıştım. Havluyla kurutup dolabımı açmıştım.
"Günaydın Dertli." Diyip kucağıma almıştım.
Dolabım dan siyah kotumu ve lacivert bol tişörtümü çıkartıp giymiştim. Saçlarımı hafif elimle tarayıp Dertli'yide alıp salona inmiştim.
"Anne Bu ne ?" Diye sormuştum.
"Ee kahvaltı yapmıyorsun bende ekmek arası yaptım arabada yersin." Demişti
O kadar güzel gülüyordu ki annem sanki hayatında hiçbir zorluk yaşamamış gibi sırf o gülümsemesi bitmesin diye elindeki ekmek arasını almıştım.
"Dertli ne olucak." Diye sormuştum.
"Hani kızım köpekler için bir alet çıkarmışlar Tasma onunla götürücez." Diyip gülmüştü.
